درباره: فخرالدین حجازی1 واعظ تهرانی
تاریخ سند: 13 شهریور 1350
درباره: فخرالدین حجازی1 واعظ تهرانی
متن سند:
از: ساواک استان اصفهان تاریخ: 13 /6 /1350به: ریاست ساواک یزد شماره: 9308 /10 ﻫ
درباره: فخرالدین حجازی1 واعظ تهرانی
یاد شده فوق در تاریخ 5 /6 /50 بنا به دعوت اهالی شهرستان یزد از رفسنجان به صوب آن شهرستان حرکت نموده است.
دستور فرمائید مراقبت‌های لازم را از نامبرده و منابر وی به عمل آورده و نتیجه را به این ساواک اعلام نمایند.2
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت استان اصفهان. تقوی
ازطرف هوشمند
توضیحات سند:
1. فخرالدین حجازى: فرزند محمد، در بهمن 1308ش در سبزوار در یک خانواده روحانى به دنیا آمد. پس از تحصیل دوره متوسطه در سبزوار، نزد مرحوم ادیب سبزوارى ادبیات عرب را فراگرفت و در سال 1328 هفته‌نامه اسلامى «جلوه حقیقت» را با توجه به امکانات کمى که داشت، به راه انداخت. در سال 1331 در مبارزات نهضت ملى کردن صنعت نفت فعالیت داشت که سرانجام پس از 28 مرداد 32 دفتر هفته‌نامه را غارت کردند و خود او فرار کرد و به گفته خودش متوارى بیابان‌ها شد تا به مشهد رسید. در مشهد از حمایت‌هاى استاد محمدتقى شریعتى برخوردار شد و در همانجا بود که موفق به اخذ لیسانس ادبیات از دانشگاه مشهد گردید و تحصیلات حوزوى را نیز ادامه داد. در سال 1345در تهران، «انتشارات بعثت» را بنیان نهاد و به دعوت اعضاى حسینیه ارشاد در آنجا سخنرانى کرد و بعضى از جلسات دکتر شریعتى نیز در خانه ایشان در تهران برگزار مى‌گردید. وى یک بار در سال 1350 به علت قرائت قطعنامه‌اى علیه اسرائیل دستگیر و یک بار هم در سال 1353 به جرم حمایت از روحانیت زندانى شد. در سال 1356 به جرم شرکت در تظاهرات صحن حضرت عبدالعظیم (ع) به همراه همسرش دستگیر و زندانى گردید و بارها از تبلیغ و سخنرانى ممنوع شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در دوره‌هاى اول، دوم و سوم مجلس شوراى اسلامى، به نمایندگى از طرف مردم تهران به مجلس راه یافت. از ایشان حدود 20 جلد کتاب باقى مانده که از جمله است: نقش پیامبران، سرود اقبال، شگفتى‌هاى نهج‌البلاغه، سه سخن، چهار بنیان، هفت حصار، سفرنامه فرنگ، سفرنامه فاو و ترجمه دو جلد کتاب زندگانى امام حسن علیه‌السلام.2. پاسخ این نامه طی شماره 1709 /10/ی – 17 /6 /50 به شرح زیر ارسال شده است: «... در مورد نامبرده اقدامات لازم معمول و به وسیله منبع 3783 سخنرانی‌های مشارالیه روی نوار ضبط گردیده است و حاوی مطالب حائز اهمیتی نمی‌باشد...»