موضوع: شیخ غلامحسین جمی واعظ پیرو: 8388/ﻫ 1 ـ 10/2/54
تاریخ سند: 9 اردیبهشت 1354
موضوع: شیخ غلامحسین جمی واعظ پیرو: 8388/ﻫ 1 ـ 10/2/54
متن سند:
از: 6 ﻫ 1 به: 312 شماره: 8373/ ﻫ 1 ساعت 21:00 روز 5 /2 /54 شیخ غلامحسین جمی در جلسه مذهبی واقع در خیابان 15 سده اظهار نموده صندوق قرض‌الحسنه و صندوق ولی عصر در آبادان تاسیس شده که برای کمک به مردم بیچاره است، خود من 500 تومان به صندوق مذکور پرداخته‌ام و در مورد مشروب خواری اظهار نموده انجمنی در کشورهای خارجی به منظور مبارزه با صرف مشروبات الکلی وجود دارد و گردانندگان این انجمن خارج از دین اسلام ولی دلسوز مردم هستند.روزی رئیس آن به ایران آمده و پیش آقای بروجردی1 رفت و از وی سوال کرد چرا اسلام همه مشروبات الکلی را حرام کرده حتی یک قطره را، زیرا یک قطره و دو قطره ضرر ندارد آقای بروجردی جواب داد یک قطره دو قطره کم‌کم به همان اندازه می‌رسد که برای تمام بدن مضر است شخص خارجی اظهار داشت تاکنون چنین جوابی نشنیده بودم درباره قرض‌الحسنه اضافه نموده روش فعلی ایران واقعاً از اسلام پیروی می‌کند به کشورهای خارجی وام داده و وام دادن و قرض‌الحسنه خیلی صواب دارد و خانواده‌ها را از بیچارگی نجات می‌دهد شما هم به صندوق ولی عصر کمک کنید که در حقیقت به افرادی که فرش زیرپا ندارند و یا مستاجر هستند کمک می‌نمایند.
ملاحظات 6 ﻫ : به صحت خبر می‌توان اطمینان نمود.
در ساعت 10:00 روز 14 /2 /54 به بخش 312 واصل گردید.
دایره بررسی- 14 /2 /54
توضیحات سند:
1..
آیت الله العظمی حاج آقا سیدحسین بروجردی (ره) در سال 1254 ش در بروجرد متولد گردید.
تحصیلات خود را در مکتب شروع کرد و سپس به مدرسه نوربخش بروجرد منتقل شد و از آنجا به حوزه علمیه بروجرد رفت و صرف و نحو، بدیع، عروض، منطق و فقه و اصول را فرا گرفت و برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه صدر اصفهان رفت و از محضر میرزا جهانگیر خان قشقایی، سید محمد باقر درچه ای، میرزا کلباسی و محمدتقی مدرس کسب فیض کرد.
ایشان در سال 1281 ش براساس درخواست والد خود، پس از نه سال تحصیل در اصفهان به بروجرد بازگشت ولی یک سال بعد جهت ادامه تحصیل به نجف اشرف عزیمت نمود.
آیت الله بروجردی در سن 36 سالگی در حوزه نجف مشهور شد و چنان موقعیتی پیدا نمود که مورد توجه عام و خاص قرار داشت و حوزه درسی او بسیار با شکوه برگزار می شد.
ایشان از سال 1282 تا سال 1289 در نجف اشرف بود و باز به تقاضای والد خود در سال 1289 ش به بروجرد مراجعت کرد.
در سال 1290 پدر ایشان، رحلت فرمودند که این واقعه موجب شد تا ایشان دیگر به نجف مراجعت ننماید.
12 سال در بروجرد مشغول تربیت طلاب شد و در سال 1304 ش بعد از مرگ فرزند خود، جهت مسافرت عازم مشهد شد.
در راه بازگشت به قم آمد و به گرمی از طرف آیت الله حائری و علمای حوزه علمیه قم مورد تکریم قرار گرفت و بنا به دعوت فضلای قم، مباحثاتی را در آنجا آغاز کرد؛ ولی با پیگیری مردم بروجرد پس از یکسال و نیم توقف، در سال 1306 ش به بروجرد باز گشت.
سپس به مکه مشرف شد و پس از مراجعت، به تهران آمد و از آنجا عازم دومین سفر خود به مشهد شد که به مدت 7 ماه طول کشید و پس از آن به بروجرد باز گشت و تا سال 1319 در آنجا ماندگار شد.
در سال 1320 ش پس از رحلت آیت ا...
حائری، به درخواست علماء و اهل علم، به قم آمدند و خلاء وجودی آیت الله حائری را پر نمودند و همه به دور او جمع شدند.
با درگذشت مرحوم آیت الله قمی، آیت الله بروجردی مرجع تقلید جهان تشیع شدند.
ایشان نسبت به گسترش حوزه علمیه قم توجه وافری داشت و آنرا بیش از گذشته گسترش داد و مکتب فقهی خاص و مکتب علم رجال را پایه گذاری نمود.
مرحوم آیت الله بروجردی از مراجعی بود که با سلطنت رضاشاه مخالفت می کرد و در دوره سلطنت محمدرضا شاه با بسیاری از اقدامات رژیم نظیر لایحه اصلاحات ارضی مخالف بود و تلاش می کرد تا به وسیله نامه و پیام های ارسالی، از خلافکاری های رژیم شاه نسبت به حریم اسلام جلوگیری نماید.
آیت‌الله بروجردی(ره) سرانجام پس از یک عمر خدمت به اسلام و مسلمین در دهم فروردین 1340 ش ( 12 شوال 1380 .
ق) رحلت فرمودند.