موضوع : جلسه روضه خوانی منزل مرحوم بهبهانی
تاریخ سند: 6 تیر 1344
موضوع : جلسه روضه خوانی منزل مرحوم بهبهانی
متن سند:
شماره : 8524 /20 الف از ساعت 0930 روز 27 /3 /44 جلسه هفتگی روضه خوانی منزل مرحوم بهبهانی با حضور عده ای از روحانیون وعاظ و افراد مختلف از جمله سید جعفر بهبهانی، شیخ فضل اللّه مهدیزاده محلاتی، شیخ مهدوی خراسانی، خلخالی امام جماعت مسجد صدرالاشراف، سید احمد لواسانی، علوی1 داماد مرحوم بروجردی تشکیل گردید.ابتدا حاج مصطفی قمی واعظ به منبر رفت و به مناسبت وفات حضرت رضا علیه السلام صحبت نمود و در خاتمه صحبتهایش اظهار داشت ما باید خیلی گریه کنیم و عزادار واقعی باشیم زیرا مردان تقوی و فضیلت را دارند از بین می برند.
دین و پاسداران آن در مقام مخاطره و اهانت قرار گرفته اند.
در این هنگام حاضرین با صدای بلند گریستند.
نامبرده سپس ضمن دعا گفت خداوندا فعلاً شیعیان در فشار سختی قرار گرفته اند راه نجاتی برای همه آنها فراهم فرما.
علماء گرفتار ما را نجات بده و دشمنان دین و روحانیون را ریشه کن فرما.
سپس محدث زاده قمی به منبر رفت و فقط روضه خواند.
این جلسه در ساعت 1100 پایان یافت.
پس از ختم جلسه عده ای در حدود 20 نفر که به نظر می رسید کارمند یکی از ادارات بودند به منزل بهبهانی وارد شدند و سه نفر آنها با سید جعفر بهبهانی به طور خصوصی مشغول صحبت گردیدند و پس از گفتگوی مفصل یک نفر از آنان مشغول نوشتن مطالبی شد و سپس یادداشت مربوطه را به سید جعفر بهبهانی نشان داد و پس از آن همگی با خوشحالی منزل وی را ترک کردند.
رونوشت برابر اصل است.
اصل در پرونده ب ـ ه ـ 68 بایگانی است.
این نسخه در پرونده شیخ فضل اللّه مهدی زاده محلاتی بایگانی شود.
توضیحات سند:
1ـ حجه الاسلام و المسلمین حاج سید محمدحسین علوی طباطبایی فرزند مرحوم حاج سید ابوالقاسم علوی است.وی دومین داماد آیت الله العظمی بروجردی (ره) است که در سال 1304 شمسی در بروجرد متولد شده و در دبستان و دبیرستان آن شهر تحصیلات خود را تا دیپلم ادامه داد و پس از آن به قم مشرف شد، و به تحصیل علوم دینی پرداخت.
بعد از فراغت از سطوح در نزد استادان حوزه، هفت سال در درس آیت الله العظمی بروجردی (ره) حاضر شد.
پس از فوت آیت الله بروجردی به تهران مراجعت کرد و در مسجد فخریه این شهر ـ بعد از فوت آیت الله حاج سید محمد باقر بحرالعلوم تهرانی به اقامه جماعت پرداخت.
وی علاوه بر تحصیلات جدید و قدیم، به زبان انگلیسی نیز تسلط داشته و در نویسندگی نیز تواناست.
ر.ک : گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، انتشارات اسلامیه، 1353 ش، ج 4، ص 514.