روز 5/7 آقای شاکر1 مرا احضار، ضمن گفتگو درباره خمینی اظهار داشت من قبل از عید فطر از طرف مأمورین سیاسی مأموریت یافتم
تاریخ سند: 7 مهر 1357
روز 5/7 آقای شاکر1 مرا احضار، ضمن گفتگو درباره خمینی اظهار داشت من قبل از عید فطر از طرف مأمورین سیاسی مأموریت یافتم
متن سند:
تاریخ: [7 /7 /1357]تیمسار ریاست فرمودند:
روز 5 /7 آقای شاکر1 مرا احضار، ضمن گفتگو درباره خمینی اظهار داشت من قبل از عید فطر از طرف مأمورین سیاسی مأموریت یافتم با خمینی ملاقات، در حضور سید محمود دعائی2 و شخص دیگری از نزدیکانش به نام غلامرضا رضوانی3 اخطار نمایم تا زمانی که در عراق هستید، باید مقررات و قوانین مملکت ما را رعایت نماید و از فعالیتهای سیاسی و تماس با بیگانگان خودداری کند. خمینی از این دستور ناراحت و گفت من اگر به این ترتیب باشد، در جماعات حاضر نمی‌شوم. مجدداً به ما اطلاع رسیده بود 3 نفر خبرنگار فرانسوی بدون اجازه ما با خمینی مصاحبه کرده بودند.(در عراق تماس با بیگانگان باید با اجازه دولت عراق باشد) ما آنها را دستگیر و پس از 10 روز اخراج کردیم. متعاقب این جریان، در تاریخ 27 /6 سید محمود دعائی را احضار و برای آخرین بار تذکر داده شد چنانچه خمینی با بیگانگان تماس بگیرد، مجبوریم با گماردن پاسبان در منزل او، به طور آشکار او را مراقبت نمائیم.
ضمناً آقایان، اعلامیه‌ای برای تعطیل روز یکشنبه تا این تاریخ 7 /7 صادر نکرده‌اند.
احمد شیخان
توضیحات سند:
1. سعدون شاکر، در این زمان رئیس سازمان استخبارات عراق بود و پس از آن نیز، وزیر کشور عراق شد.2. حجت‌الاسلام سید محمود دعایی، فرزند سید محمد در سال 1320 ﻫ ش در یزد متولد شد، تحصیلات ابتدائى و متوسطه را در زادگاهش به پایان برد. وی ابتدا در حوزه علمیه کرمان به تحصیل علوم اسلامى پرداخت، سپس به شهر قم هجرت کرد. در جریان نهضت امام خمینى(ره) در حدود سال 1341 فعالیت‌هاى سیاسى خود را با همکاری در انتشار و چاپ نشریه بعثت در حوزه علمیه قم آغاز کرد که پس از مدتى تحت تعقیب قرار گرفت، در اوایل سال 1346 به علت شناسایى از سوی ساواک، به عراق متوارى شد و در حوزه علمیه نجف به تحصیل دروس خارج پرداخت و همزمان با تحصیل، فعالیت‌هاى سیاسى خارج از کشور را نیز ادامه داد. وى در طول اقامتش در عراق تهیه کننده و مجرى برنامه رادیویى نهضت روحانیت در ایران بود که در جهت مبارزه با رژیم پهلوى پخش مى‌شد. حجت‌الاسلام دعایی پس از 11 سال اقامت در خارج از کشور در 1357 به ایران بازگشت و به ادامه فعالیت‌هاى سیاسى خود پرداخت. وى پس از پیروزى انقلاب اسلامى در اوائل 1358 به عنوان سفیر جمهورى اسلامى ایران در عراق عازم بغداد شد. درپى اعتراض به دخالت‌هاى آشکار مأمورین عراق در امور داخلى ایران به تهران بازگشت و در دفتر امام(ره) مشغول به کار شد و پس از آن به دستور امام خمینى(ره) در اردیبهشت 1359 به سرپرستى مؤسسه اطلاعات منصوب شد و پس از آن با حفظ سمت در مؤسسه اطلاعات، شش دوره نمایندگی مردم تهران در مجلس شوراى اسلامى را عهده‌دار شد.
3. آیت الله حاج شیخ غلامرضا رضوانی فرزند محمدکریم در سال 1309ش در شهرستان خمین به دنیا آمد. پس از تحصیلات مقدماتی، در سال 1327ش راهی حوزه علمیه قم شد و پس از مدت 5 سال کسب فیض از بزرگان حوزه علمیه قم، در سال 1332ش به نجف اشرف رفت و همزمان با تحصیل، به تدریس و تألیف نیز مشغول شد. در جریان نهضت امام خمینی(ره) در سال 1341ش، علیرغم اینکه در نجف اشرف بود، در زمزه حامیان این نهضت قرار گرفت و با حضور امام خمینی(ره) در نجف اشرف، در حلقه شاگردان ایشان واقع شد و یکی از افراد مورد وثوق امام بود که در سال 1356ش، به همراه سه تن دیگر از علماء، از طرف ایشان به عنوان وصی خود معرفی گردید.
آیت‌الله رضوانی از جمله افرادی بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در نجف ماندگار شد، ولی در جریان کودتای عراق، مجبور به ترک آن کشور گردید. در سال 1358ش، با فرمان امام خمینی(ره) عضو فقهای شورای نگهبان شد و پس از آن، به ریاست دیوان عدالت ادارای منصوب شد. پس از رحلت آیت الله خوانساری(ره) در سال 1363ش، از طرف امام به عنوان امام جماعت مسجد سیدعزیزالله منصوب گردید و در سال 1368ش با فرمان رهبر معظم انقلاب اسلامی برای بار دیگر به عضویت شورای فقهای نگهبان درآمد و تا پایان عمر در این شورا به خدمت مشغول بود. آیت الله رضوانی در فروردین ماه سال 1392ش از دنیا رحلت کرد و در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.