تاریخ سند: 17 آذر 1357
متن سند:
انجام تظاهرات اخلالگرانه در شهرهای همدان، ملایر و بخش سرکان استان همدان 1ـ بعداز ظهر روز 17 /8 /57 (2537 شاهنشاهی) -1- هنگامیکه مامورین انتظامی در حال گشت از خیابان بوعلی شهر همدان عبور میکرده اند، از داخل یکی از کوچه ها سه تیر به طرف مامورین مذکور شلیک شده که مامورین نیز به شلیک چند تیر هوائی مبادرت و مهاجمین متواری و ضمن آن یکنفر بنام تقی روحانی ـ شغل سمسار در اثر اصابت گلوله فوت شده است.2 2ـ بدنبال حادثه فوق در ساعت 1700 روز 17 /9 /57 گروهی در مقابل بیمارستان اکباتان شهر همدان اجتماع و هنگام حمل جنازه فرد فوت شده شروع به دادن شعارهای ضد میهنی نموده اند که با دخالت مامورین انتظامی متفرق شده اند.
3ـ مقارن ساعت 2200 روز 17 /9 /57 افراد ناشناسی بمبی بمنزل رئیس کلانتری 1 شهر همدان پرتاب و در نتیجه شیشه های منزل نامبرده شکسته است.
4ـ حدود ساعت 2100 روز 17 /9 /57 عده ای از عناصر اخلالگر و قشریون مذهبی بطور پراکنده به خیابانهای شهر ملایر ریخته و با گفتن اللّه اکبر و دادن شعارهای ضد ملی اقدام به تظاهرات کرده اند که مامورین انتظامی برای متفرق کردن آنان دخالت کرده و بین مامورین و عناصر اخلالگر تا ساعت 0300 روز 18 /9 /57 درگیریهای پراکنده ای وجود داشته است.
در جریان درگیریهای مذکور چهار نفر مجروح شده اند که بمنظور درمان به بیمارستان اعزام و دو نفر آنان پس از معالجه سرپائی مرخص و دو نفر دیگر در بیمارستان بستری شده اند.
5ـ مقارن ساعت 2100 روز 17 /9 /57 در بخش سرکان از توابع شهرستان تویسرکان تظاهراتی بر پا شده که با دخالت مامورین انتظامی متظاهرین متفرق شده اند.
ارزیابی خبر : خبر صحت دارد.
اقدامات انجام شده : مراتب به نخست وزیری اعلام گردیده است.
توضیحات سند:
1ـ تاریخ 17 /9 /57 درست است.2ـ روزنامه کیهان درباره این حادثه نوشت : «در ساعت 12 شخصی به نام علی رحمانی که به اتفاق همسرش از بیمارستان مراجعت می کرد هدف گلوله ماموران انتظامی قرار گرفت و کشته شد و دو نفر نیز به شدت مجروح شدند.
» (ش 10605، ص 7) روزنامه ندای میهن نیز چنین گزارش کرد که «با این که تظاهرات و اعتراض مردم فروکش کرده بود، معذالک مرحوم تقی رحمانی (بازاری) به هنگام مراجعت از بیمارستان به همراه خانمش هدف گلوله کمیته به اصطلاح ضد خرابکاری قرار گرفت و شهید شد و دو تن دیگر مجروح و به بیمارستان اکباتان منتقل شدند.
(به تاریخ 28 /7 /1358، ص 7)