حسین قرایی چغندرکار در تربت‌حیدریه به دفتر مهندس سالور وارد و راجع به قسط پول چغندر و کمپرسور سنگ‌کنی گفتگو می‌نمایند
تاریخ سند: 22 مرداد 1352
حسین قرایی چغندرکار در تربت‌حیدریه به دفتر مهندس سالور وارد و راجع به قسط پول چغندر و کمپرسور سنگ‌کنی گفتگو می‌نمایند
متن سند:
از: 9/ﻫ تاریخ:22 /5 /1352به: 343 شماره: 13089 /9 ﻫ
پیرو 13051 /9 ﻫ ـ 20 /5 /52
حسین قرایی چغندرکار در تربت‌حیدریه به دفتر مهندس سالور وارد و راجع به قسط پول چغندر و کمپرسور سنگ‌کنی گفتگو می‌نمایند. مهندس سالور اظهار می‌دارد در مورد کمپرسور بایستی آقای مدنی معاون فنی تصمیم بگیرد. حسین قرایی می‌گوید دو روز است مراجعه می‌کنم ولی آقای مدنی را زیارت نکرده‌ام. سالور پاسخ می‌دهد مدنی برای زنده‌باد مرده‌باد روز نهم به فرمانداری رفته است. حسین قرایی بلافاصله جواب می‌دهد «ای آقا! این مردم خرند که به این حرف‌ها گوش می‌دهند. کدام سیاست مستقل ملی؟ من از سال 1320 به این‌طرف همیشه هر وقت هر حزبی هر جمعیتی درست شد در صف اول بودم و به این نتیجه رسیدم که از خریت ما استفاده کرده‌اند. کدام استقلال؟ یک ماه پیش برژنف1 و نیکسون دو قدرت بزرگ نشستند و تصمیم لازم گرفتند و بعدازآن عدهای به واشنگتن می‌روند و دستور می‌گیرند و عدهای به مسکو و چند روز دیگر چوئن‌لای2 به آمریکا می‌رود و همینطور بعدش عدهای اینجا و آنجا می‌روند و دستور می‌گیرند. تا بوده چنین بوده و تنها چیزی که مطرح نیست مردم‌ها و ملت‌ها هستند. تنها قدرت اتم مطرح است.» بهمن سالور در این موقع زیر خنده می‌زند و اظهار می‌دارد «خان! نمره‌ات بیست. آفرین.»
توضیح شنبه: در دفتر کار مهندس سالور فقط من و مهندس سالور و قرایی حضور داشتیم.
نظریه یکشنبه: در مورد مهندس بهمن سالور به گزارش پیروی توجه نمایند. حسین قرایی فرزند ذوالفقار برادر حسن قرایی و محمد قرایی از مالکین تربت و متنفذین مشهد به شمار می‌روند که برادران وی دارای سوابقی بوده، ولی حسین قرایی فاقد سابقه در این ساواک می‌باشد.
نظریه چهارشنبه: مهندس سالور اکثراً سم‌پاشی‌هایی برعلیه دستگاه می‌نماید و شخص بدبین و ناراحتی به نظر می‌رسد. رسام
مهرجو
آقای علیخانی! 27 /5
پیروی در 312 سابقه ندارد ـ 23 /7
توضیحات سند:
__1. لئونید برژنف رهبر پیشین اتحاد جماهیر شوروی، در سال 1906م. در خانواده‌ای فقیر در اوکراین متولد شد. پس از اتمام تحصیلات، وارد حزب کمونیست شد و مدارج ترقی را پیمود. او در سالهای بعد با حمایت خروشچف به کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست راه یافت و در جریان جنگ جهانی دوم، در سمت کمیسر سیاسی ارتش سرخ در اوکراین خدمت کرد. در نوزدهمین کنگره حزب کمونیست شوروی، به توصیۀ خروشچف به عضویت کمیته مرکزی حزب کمونیست برگزیده شد و پس از مرگ استالین، در تشکیلات حزبی به‌سرعت بالا رفت. برژنف در سال 1960م. به سمت ریاست هیئت رئیسۀ شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی انتخاب شد و درنهایت در سال 1964م. به مقام معاونت خروشچف در رهبری حزب دست یافت. او در همین زمان، هنگامی که خروشچف برای استراحت در خارج از کشور بسر می‌برد، به او خیانت کرد و موجبات برکناری‌اش از ریاست‌جمهوری و رئیس حزب کمونیست شوروی فراهم کرد و خود رهبری شوروی را برعهده گرفت.
برژنف در داخل شوروی روش محافظه‌کارانه را کنار نهاد و با تقویت جایگاه و موقعیت سیاسی حزب کمونیست، از تمامی ابزار و امکانات اداری در جهت کنترل کنترل فرهنگ و عقیدۀ حاکم بر کشور استفاده کرد. او دست به اصلاحاتی اساسی در این کشور زد که البته با انتقادهای فراوانی نیز مواجه شد. او سرانجام پس از 18 سال رهبری بلامنازع شوروی، در نوامبر 1982م. بر اثر سکته قلبی در سن 75 سالگی درگذشت.
2. چو ان لای یا (چوئن لای) (1976ـ 1898 ) سیاست‌مدار و یکی از رهبران مهم سیاسی چین و اولین نخست‌وزیر جمهوری خلق چین از ۱۹۴۹ تا پایان عمرش در ۱۹۷۶ بود. چو در یک خانواده اشرافی به دنیا آمد و برای تحصیلات دانشگاهی به اروپا رفت. پس از بازگشت به چین ضمن عضویت در حزب کمونیست چین به عنوان افسر سیاسی در آکادمی نظامی ارتش چین مشغول به کار شد. در سال ۱۹۱۷ به مدت یک سال در دانشگاه‌های ژاپن تحصیل کرد، در ۱۹۱۹ به چین بازگشت و در دانشگاه نانکای ثبت نام کرد ولی سال بعد (۱۹۲۰) بهمراه ۱۵۰۰ دانشجوی دیگر چینی به فرانسه رفت. وقتی چو به چین بازگشت به خاطر افکار رادیکال دستگیر شد. در سال ۱۹۲۰ آزاد شد، پس از آن در فرانسه، انگلستان و آلمان تحصیل کرد. در سال ۱۹۲۱ به عضویت حزب کمونیست چین درآمد و ۱۹۲۴ به چین بازگشت. چو در آن زمان در جبهه متحد بین کمونیست‌ها و کومین‌تانگ نقش مهمی بازی می‌کرد و در رهبری هر دو حزب نقش مهمی داشت. او در سال ۱۹۲۵ با یکی از رهبران جنبش دانشجویی چین به نام دنگ ییانگ چائو ازدواج کرد که بعدها یکی از مهمترین رهبران حزب شد. چو پس از ممنوعیت فعالیت حزب کمونیست چین در سال ۱۹۲۷ به کار مخفی در حزب ادامه داد و مسوولیت سازمان افسران حزب کمونیست چین را به عهده داشت. با تأسیس دولت جمهوری خلق چین (۱۹۴۹)، چو ان لای نقش نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه را قبول کرد. چو یک نیروی میانه‌رو و یک صدای بانفوذ جدید برای دولت‌های جنبش غیرمتعهدها در جنگ سرد بود؛ دیپلماسی او پیوندهای ناحیه‌ای را با هندوستان، برمه و خیلی از کشورهای آسیایی جنوب شرقی و دولت‌های آفریقایی قوی کرد. در ۱۹۵۸، پست وزیر امور خارجه به چن ئی محول شد، اما چو تا زمان مرگش، نخست‌وزیر باقی‌ماند. کانون اصلی توجه چو پس از نخست‌وزیر شدن، بعد از وضعیت ضعیف دهه‌ها جنگ، اقتصاد چین بود. تولید کشاورزی و پیشرفت صنعتی همیشه در فهرست کارهایش بود. او اصلاحات زیست‌محیطی را اول بار در چین آغاز کرد. وی نقش مهمی در خروج چین از انزوای پس از ۱۹۴۹ و بازیابی صندلی اشغال شده این کشور توسط تایوان در سازمان ملل متحد و همچنین افزایش پرستیژ سیاسی این کشور ایفا نمود. چو ان لای در سال ۱۹۷۶ با بیماری سرطان درگذشت.