موضوع : اظهارات مطهری در مسجد هدایت
تاریخ سند: 10 بهمن 1342
موضوع : اظهارات مطهری در مسجد هدایت
متن سند:
محل : تهران ساعت 1330 روز 6 /11 /42 عده ای در حدود 500 نفر در مسجد هدایت پای منبر آقای مطهری اجتماع نموده بودند.ابتدا آقای مطهری ضمن تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید خطاب بمردم اظهار داشت ما ملت ایران چقدر بدبختیم باید همه از خداوند متعال بخواهیم که نیروئی بما عطا فرماید تا دشمنان قرآن و دین مبین اسلام را از میان برداریم همه ما میدانیم که اکنون وضع ما در چه حال است باید از امر بمعروف و نهی از منکر کوتاهی ننمائیم.
باید از برادران دینی خود بخواهیم و بایشان بگوئیم که چه باید بکنند تا اینکه بتوانند از حقوق خود دفاع نمایند.
پس از ترجمه آیه دیگر از قرآن گفت ما مسلمانان باید رهبران واقعی خود را بشناسیم و بدانیم که چه شخصی در راه سربلندی اسلام و قرآن کوشش مینماید و باید کسانیکه فرمان خدای بزرگ را کفر میدانند و برای آمال دنیوی خود قرآن و دین اسلام را لگد مال میکنند از بین خود طرد نمائیم اکنون نیز وقت باقی و کار از کار نگذشته همه یکدل و یک زبان میتوانیم نیات اسلام را برآورده سازیم و همه برای خلاصی رهبران بزرگ اسلام1 کوشش نمائیم.
بیائید همه با هم دست بدعا برداریم واز خدای متعال خود بخواهیم که یک جرقه ای از حق و عدالت در میان ملت روشن نماید تا ریشه کفر واژگون گردد.
در پایان اضافه نمود شما که در اینجا با دهان روزه تجمع نموده اید از خدای خود بخواهید که رهبری شما را بحضرت ولی عصر واگذار نماید یا اینکه رهبران حقیقی شما را خلاص نماید.
سخنان نامبرده در ساعت 1530 خاتمه پذیرفت.
گیرندگان : تیمسار قائم مقام.
تیمسار معاونت.
اداره کل سوم تعداد نسخه : 3 بخش 321 12 /11 فیش بنام شیخ مرتضی مطهری واعظ بررسی و ارائه شود.
صابری 12 ـ م ـ ط
توضیحات سند:
1ـ در 2 فروردین 1342 که مطابق 25 شوال 1382 ق می شد در مدرسه فیضیه قم مجلس سوگواری به مناسبت شهادت امام جعفر صادق علیه السلام بر پا بود که به فاجعه خونینی انجامید و در پی آن علما جهت همدردی و تسلیت گویی به امام تلگرافهایی فرستادند.در پی این فاجعه خونین که مشابه آن در مدرسه طالبیه تبریز رخ داده بود، امام در 21 اردیبهشت اعلامیه ای که به مناسبت محرم بود را پخش کرد و پس از آن در پی تظاهرات به مناسبت عاشورای حسینی، امام نطق آتشینی در مدرسه فیضیه ایراد نمود.
نهایتا در ساعت 3 بعد از نیمه شب 15 خرداد حمله وحشیانه رژیم شاه به منزل امام آغاز شد و بلافاصله پس از دستگیری امام، از قم راهی تهران شدند و ساعت هنوز پنج صبح را اعلام نکرده بود که امام را به باشگاه افسران بردند و فردای آن روز ایشان را به زندان قصر منتقل کردند.
و از آنجا در تاریخ 4 تیر 1342 به پادگان عشرت آباد انتقال داده و در یک سلول تنگ ایشان را جای دادند.
در 29 تیر ماه علمائی که از 15 خرداد دستگیر و زندانی شده بودند آزاد گشتند اما امام و آیت الله قمی و آیت الله محلاتی که همراه امام زندانی شده بودند، همچنان در بازداشت بسر می بردند.
اما طولی نکشید که امام از عشرت آباد به خانه ای در داودیه انتقال یافت.
و به ظاهر حکم آزادی ایشان همان بود ولی چه آزادیی که حتی در آن هم منزل امام بطور شبانه روزی تحت مراقبت بود و حق خروج از آنجا را نداشت که البته این حکم به ظاهر آزادی برای آیت الله قمی و آیت الله محلاتی هم بود.
و این آزادی ظاهری که از ترس مردم و علما بود همچنان ادامه داشت تا 18 فروردین 43 که امام از داودیه (قیطریه) به قم وارد شد و مردم از همان بدو ورود امام به قم به جنب و جوش درآمدند و برای دیدار امام به قم سرازیر شدند.
(نهضت روحانیون ایران، علی کورانی ج 4 ـ روز شمار تاریخ ایران، باقر عاقلی ج2)