ناحیه ژاندارمری سیستان و بلوچستان گزارش مینماید
تاریخ سند: 11 فروردین 1350
ناحیه ژاندارمری سیستان و بلوچستان گزارش مینماید
متن سند:
از: ژ. کل ر. 2 (دایره اطلاعات) تاریخ:11 /1 /1350به: ت. ر. ساواک شماره: 435 /300 /2296
ناحیه ژاندارمری سیستان و بلوچستان گزارش مینماید:
تعداد ده نفر از روضه‌خوان مشروحه زیر وسیله آقای آیتالله میلانی از مشهد به زابل وارد و تحت نظارت آقای حاج سید محمد طباطبایی به دهات مصرحه در مقابل نام هریک به منظور ارشاد اهالی به مسائل دینی عزیمت نمودهاند.
1. شیخ غلامرضا طالبی قریه شیطان
2. شیخ محمدهاشم عظیمی قریه گلخانی
3. شیخ عباسعلی آرزومند قریه بزی شهرکی
4. شیخ حسن ایزدحق قریه خراشادی
5. شیخ محمد کیمیاقلم قریه ادیمی
6. شیخ اسماعیل شیبانی قریه علی‌آباد نارویی
7. شیخ محمد رجایی قریه اسکل
8. شیخ علی رحیمی قریه درگی
9. سید موسی قریه جهانگیر
10. شیخ ناطقی قریه گل محمدبیگ
ف. ژ. کل. ارتشبد اویسی1
عیناً به استحضار ریاست بخش 312 برسد.
رئیس بخش 321: رنجبر ـ 15 /1
آقای مخبری! سابقه نامبردگان بررسی و بهره‌برداری شود ـ 16 /1
رونوشت به پرونده شیخ اسماعیل شیبانی ضمیمه گردد. در 161126 بایگانی شود. 22 /1 /50
توضیحات سند:
__1. غلامعلی اویسی فرزند غلامرضا در سال 1297 ﻫ ش در قم به دنیا آمد. در سال 1315 دوره‌ی شش ساله دبیرستان نظام مرکز را طى کرد و در سال 1317 دوره‌ی دانشکده‌ی افسرى را به پایان رسانید. اویسى در سال‌هاى 1331 تا 1337 در مشاغل گوناگون و فرماندهى گروهان و گردان و آموزشگاه گروهبانى لشکر 2، ریاست شعبه‌ی بازرسى دژبان مرکز و فرماندهى هنگ 52 دژبان قرار داشت و در سال 1332 فرمانده هنگ 16 تیپ کازرون شد. پس از کودتاى 28 مرداد 1332 اویسى به دریافت نشان درجه 2 رستاخیز نایل شد و به تدریج در هرم دیوانسالارى نظامى ترقی کرد. پس از طى دوره‌ی دانشگاه جنگ در تهران و دوره‌ی ستاد فرماندهى در آمریکا، در سال 1339 به ریاست ستاد گارد و در سال 1341 به فرماندهى لشکر یک گارد رسید و در همین سمت بود که به عنوان فرماندار نظامى تهران به قتل عام قیام‌کنندگان 15 خرداد 1342 دست زد. او در سال 1348 فرماندهى ژاندارمرى کشور و در سال 1351 فرماندهى نیروى زمینى ارتش را عهده‌دار بود. اویسى در جریان انقلاب اسلامى بار دیگر در سمت فرماندار نظامى تهران قرار گرفت و به علت موقعیتش در رأس نیروى زمینى فرماندارى نظامى سایر شهرها را نیز تحت کنترل داشت. او در دی‌ماه 1357 به بهانه‌ی معالجه از ایران خارج شد و تقاضاى بازنشستگى کرد. اویسى در زمره‌ی نخستین افسران عالیرتبه متوارى رژیم پهلوى بود که با سرمایه‌ی سرویس‌هاى اطلاعاتى غرب فعالیت تروریستى علیه نظام نوپاى جمهورى اسلامى را از خاک عراق و ترکیه آغاز کرد. او در تاریخ 18 /11 /1362 توسط افراد ناشناسى در پاریس به قتل رسید. اسناد موجود، موارد متعددى فساد مالى و اخلاقى غلامعلى اویسى، همسر و پسرش (محمدرضا) را نشان مى‌دهد. در سند مورخ 13 /3 /1340 سازمان ضد اطلاعات ستاد ارتش چنین آمده است: « اطلاعیه واصله حاکى است که ساعت 30 /11 صبح روز سه شنبه 9 /3 /1340 سى نفر از اهالى یکى از دهات قم به اداره روزنامه اطلاعات مراجعه و با متصدى روزنامه مذکور که از طرف هیئت تحریریه مأموریت داشت مصاحبه نموده و اظهار مى‌دارند که ما اهالى ده اطراف قم و از رعایاى سرتیپ اویسى هستیم. ما از دست این افسر ارتش به تنگ آمده‌ایم. ما را تنبیه بدنى کرده و اظهار مى‌نماید که من نماینده شاه هستم و با شاه به گردش مى‌روم و با شاه آمد و رفت دارم. اگر شما حرف من را گوش ندهید شما را با قدرتى که دارم از بین خواهم برد.»
ـ ظهور و سقوط سلطنت پهلوى، جلد 2، نشر اطلاعات، صص 445 و 446.