موضوع: علمی و ادیب وعاظ مقیم سیرجان
تاریخ سند: 30 مهر 1352
موضوع: علمی و ادیب وعاظ مقیم سیرجان
متن سند:
از: 8/ ﻫ تاریخ:30 /7 /1352به: 312 شماره: 7580 /8 ﻫ
موضوع: علمی و ادیب وعاظ مقیم سیرجان
پیرو 7399 /8 ﻫ ـ 24 /7 /52
روز جمعه 21 رمضان مصادف با شهادت امام اول شیعیان جهان رحیم علمی واعظ و امام جماعت مسجد صاحب‌الزمان سیرجان بالای منبر رفته و پس از قرائت آیاتی چند از کلام‌اله مجید از جماعت حاضر در مسجد گله کرده که چرا مردم به مسجد نمی‌آیند در واقع آنچه فعلاً علاقمند به امورد دینی است محصلین و نوجوانان هستند که آن هم بر اثر ترغیب دبیران مربوطه انجام می‌شود پس از ایشان شیخ محمدعلی ادیب بالای منبر رفته و پس از خواندن چند آیه درباره متفرق کردن حوزه علمیه قم صحبت کرده و گفت "هر کس با شاگردان امام زمان در افتاد ورافتاد" و افزوده الان یکی از آنها در همین مجلس نشسته. یکی در ماهان و دیگری در زاهدان و یکی در [ناخوانا احتمالاً سیرجان] و بعدی .....1 امروزه از فاحشه مالیات می‌گیرند. از رقاص مالیات می‌گیرند ولی چون نمی‌توانند از طلاب مالیات بگیرند اگر طلبه‌ای خواست منبر برود و مردم را هدایت کند باید هفتاد جا را امضاء کند و تعهد بدهد والا حوزه علمیه قم را می‌بندند و افراد آن را که شاگردان امام زمان هستند زندانی می‌کنند یا به شهرها می‌فرستند.
نظریه شنبه. ادیب در لفافه اشاره‌اش تبعید روحانیون و تعهداتی است که مقامات و مراجع مسئول از وعاظ اخذ می‌نمایند بوده است.
نظریه یکشنبه 1ـ به صحت گزارش شنبه و نظریه وی اعتماد حاصل است.
2ـ منظور ادیب از عنوان نمودن اینکه افراد یکی در سیرجان. یکی در ماهان ودیگری در زاهدان است اشاره به سیدعلی غیوری2 واعظ تبعیدی به سیرجان. علی‌اکبر فیض مشکینی3 در ماهان و وعاظ دیگری در زاهدان است ضمناً تحقیقات بیشتری درباره مفاد خبر معمول گردیده و چنانچه مورد تأیید قرار گرفت اتخاذ تصمیمات لازم در مورد یادشده ضروری است. شایگان
نظریه چهارشنبه. تحقیقات بیشتری در زمینه متن خبر و چگونگی اظهارات واعظ نامبرده در جریان است و در صورت تأیید مراتب با توجه به اثرات سوء این اظهارات نسبت به جلوگیری از ادامه منبر رفتن وی و طردش از منطقه اقدام و بهره به موقع به عرض خواهد رسید.
نظریه 8/ ﻫ ـ نظریه چهارشنبه تأیید می‌شود.
محترماً در صورت تصویب به مرکز ارسال گردد.
رحیم علمی واعظ ـ 30 /7 /52
توضیحات سند:
1. نقطه‌چین در متن سند آمده است.2. حجت‌الاسلام سیدعلی غیوری نجف‌آبادی، فرزند مصطفی در سال 1309 ﻫ ش در نجف‌آباد اصفهان متولد شد. در قم از شاگردان امام به شمار می‌آمد و یک دوره اصول و فقه را نزد ایشان خواند. وی از ابتدای نهضت امام(ره) با نهضت همراه شد. در سال 1341 به شهر ری آمد و مسجدی به امر امام(ره) ساخت، این مسجد در پل سیمان شهرری واقع است و به نام مسجد امام حسن عسگری (ع) از مساجد فعال و انقلابی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی است. به خاطر همین فعالیت بارها دستگیر و مورد تهدید ساواک قرار گرفت. در مهرماه 1352 به سه سال اقامت اجباری در شهرستان سیرجان محکوم شد و تا سال 1355 در آن جا تبعید بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان نماینده امام(ره) در هلال احمر منصوب شد. در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران فرزندش روحانی بسیجی به نام سیدحسن در اثر بمباران شیمیایی حلبچه مصدوم و پس از دو سال تحمل درد و رنج در تاریخ 24 /2 /69 به شهادت رسید. وی مدتی نماینده امام(ره) در اتاق بازرگانی صنعت و معدن و نماینده ولی فقیه در هلال احمر در شهر ری و امام جمعه شهر مذکور و هم‌چنین عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز تهران بود. ایشان پس از فوت مرحوم آیت‌الله شیخ مهدی حائری تهرانی امام جماعت مسجد ارک تهران، پیشنمازی این مسجد را بر عهده گرفت. خدمات دینی و فرهنگی و رفاهی ایشان در مراحل مختلف پس از انقلاب چشم‌گیر و قابل توجه است: از جمله تأسیس مدارس دینی و بنیاد خیریه باقیات الصالحات که از کارهای اصلی آن مساعدت به علما و روحانیون سالخورده و بازنشسته است.
3. اصل مشگین