موضوع : حضور محترم مقام منیع ریاست دادرسی کل ارتش
تاریخ سند: 1 شهریور 1352
موضوع : حضور محترم مقام منیع ریاست دادرسی کل ارتش
متن سند:
اینجانب صفیه شیرازی که شوهرم مهدی شاه آبادی را به مدت [55] روز از منزل به جرم داشتن المثنی گرفته اید و در این مدت بر عوارض خانواده ما فوق العاده افزوده اید.من خودم به مرض قلبی شدید مبتلا گردیده ام و دیگر حاضر به انجام کار فرزندانم نمی باشم تشویش و نگرانی من به حدی شدید گردیده است که به طورکلی حافظه ام را از دست داده ام و در این ایام که شش فرزندم هر کدام به یک نوع رسیدگی احتیاج دارند من قادر به انجام کارهایشان نیستم بالاخص که ایام امتحانات تجدیدیها می باشد و بچه ها با نبود پدرشان قدرت باز کردن کتابهایشان را ندارند.
این با شماست که به وضع ما رسیدگی فرمائید.
این را شما بدانید که مقصر ما نیستیم که روحیه اطفال خردسالمان را نسبت به دستگاه بدبین و یا خوشبین سازیم این اعمال شماست که افکار اطفال خردسال را عوض می کند اطفالی که با نبود پدرشان به جای تفریح تابستان در صف فشرده ملاقات برای 5 دقیقه دیدار پدرشان می ایستند و آخرالامر موفق نمی شوند و یا اگر موفق می شوند با قیافه غمبار پدرشان مواجه می گردند در نظرشان چه نقش می بندد؟؟ پدر مقصر است؟؟!! خیر پدرمان که مردی خرابکار نبود؟ پس مقصر کیست؟؟ آنها فکر نمی کنند که ممکن است افرادی به آنها خیانت کرده باشند و وضعشان را به این روز رسانیده باشند...
.
در شهریور ماه فکر می کنند به نبود پدرشان به نابسامانی منزلشان فکر می کنند به همه کمبودهایشان به وضع مالی خطرناکشان که هر روز و هر لحظه آنها را تهدید می کنید از آن می ترسم که به شما ظنین گردند و روحیه پاک و بی آلایشان [بی آلایششان] مقصر شما را بداند؟؟ کوشش من برای تسلای خاطرشان و خوشبین ساختن آنها به دستگاه بی نهایت زیاد بوده و همیشه با الفاظ اینکه خرابکاران شما را به این وضع رسانیده اند نصیحتشان می کنم در پاسخ می گویند مگر پدرمان جرمی داشت؟؟ مگر ما مقصریم که افرادی به هیاهو قیام می کنند؟؟ مرتب به سؤالاتشان جواب می دهم که شما کودک هستید شما نمی دانید چقدر خرابکاران مشغول ایذاء مردم هستند خواهشمندیم به وضعشان رسیدگی فرمائید مخصوصا که ایشان به درد معده شدید گرفتارند و هرگونه غذای زندان برای ایشان مضر است و به یک رژیم غذایی احتیاج دارند ایشان از خوردن هرگونه غذای زندان امتناع می ورزند این امکان ندارد که شما از ناراحتیهای همنوعتان ناراحت نشوید ولی ممکن است که صحه نگذارید و این را هم به سادگی می توانید تحقیق کنید.
این را هم در نامه قبل متذکر شدیم که در صورت نبودن امکان برای رسیدگی به پرونده ایشان را آزاد فرمائید و در صورتی که ایشان سزاوار آزادی نبودند نه ایشان بلکه ما در اختیار شمائیم چرا پاسخگوی نامه های ما نیستید؟؟!! ما دیگر نمی گوئیم که جواب فوری بدهید ولی می گوئیم که اگر صلاح می دانید به ما جوابی بدهید.
زیرا ما در انتظار جواب شمائیم.
آدرس تهران فرح آباد ژاله خیابان مهام کوچه صادقی پلاک 15