تاریخ سند: 3 دی 1342
متن سند:
نخست وزیری نظریه بازجو: محمد علی قاضی طباطبایی از مجتهدین معروف آذربایجان و بخصوص تبریز است.مرد محترمی به نظر می رسید در تمام مدت بازجویی که در نهایت احترام از وی بعمل آمد منکر اتهامات وارده بود ولی مخالفت خود را با قسمتهایی از لوایح ششگانه و سیاست جاری دولت تائید می نمود و اظهار می دارد که نه تنها سخنان تحریک آمیزی نگفته ام بلکه همیشه مردم را به آرامش و سکون دعوت کرده و در پاره ای از موارد که بازار بسته شده است به توصیه اینجانب مجددا مغازه ها را باز نموده اند و در مصاحبه نسبتا مفصلی که با وی بعمل آمد و پس از تذکر نتایج وخیمی که از فعالیتهای بدون نتیجه این آقایان ممکن بوده است ایجاد شود با ندامت فوق العاده اظهار می داشت بهتر بود قبلاً به طور خصوصی با من ملاقات و مراتوجیه می کردند در این صورت هرگز با مخالفین هماهنگی نمی کردم به هر صورت با توجه به اقدامات ساواک محل چنین به نظر می رسد که دراین مورد تا حدی نامبرده محق باشد.
زیرا آنچه در پرونده مضبوط است حاکی از یک سری اقدامات نسنجیده است که بدون رعایت جوانب کار علیه روحانیون تبریز انجام شده فی المثل بخاطر اینکه آقای مهدی دروازه ای که فقط یک واعظ است بر روی منبر نرود و سخن نگوید به دستور مقامات مربوطه درب مسجد1 بزرگی را همه روزه مردم متعصب تبریز در آنجا نماز می خوانده اند قفل کرده اند.
باعطف توجه عالی به تعصبات مذهبی اهالی آذربایجان و بالاخص شهر تبریز که همیشه زبانزد خاص و عام است عکس العمل بسته شدن یک مسجد در بین چنین مردمی معلوم می شود.
اینک با توجه به مدارک بسیار ضعیفی که ساواک محل به استناد گزارش مأمور ویژه شهربانی تبریز ارسال داشته چون این امکان هست که در صورت ارسال پرونده به دادرسی ارتش به علت فقد دلیل منجر به تبرئه متهم گردد تصور میگردد اتخاذ تصمیم به دو صورت معروضه ذیل در باره وی مقرون به صلاح می باشد.
1ـ با توجه به شفاعت آیت الله حکیم و سایرمراجع تقلید و روحانیون ضمن اخذ تعهد کافی وضبط این تعهد در پرونده و برروی نوار مشارالیه را مورد عفو قرار داده و به محل عودت دهند.
2ـ باتصویب کمیسیون امنیت شهرستان تبریز وی را به مدت ششماه بیکی از شهرهائی که مناسب انجام این منظور باشد تبعید نمایند.
اتخاذ هر نوع تصمیم منوط به رأی عالیست.
تهـامی 3 /10 /42
توضیحات سند:
1ـ منظور مسجد قلعه بیگی می باشد این مسجد یکی از مساجد مهم و مرکزی شهر تبریز است.مسجد مزبور که مسجد صمصام خان نیز نامیده می شود از قدیم الایام در تبریز شهرت و موقعیت خاصی داشت، حتی در جریان انقلاب مشروطیت هم مرکز تجمع و تصمیم گیری انقلابیون بود.
در طول نهضت اسلامی این مسجد محل تجمع مبارزان شهر تبریز بود.
ر.ک: خاطرات پانزده خرداد (تبریز)، علی باقری