تاریخ سند: 4 تیر 1340
متن سند:
از : ساواک تهران به : ساواک زاهدان شماره : 2158 شماره عطفی 193 – 8 /3 /40 چنانچه آن ساواک رفتن نامبرده را برای کشور نافع می‌داند مانعی ندارد.سرتیپ پاکروان1 فعلاً باشد تا هنگامی که تقاضا نماید.
5 /4 /40
توضیحات سند:
1.سرلشکر حسن پاکروان، فرزند فتح اللّه در سال 1290 شمسی در تهران به دنیا آمد.
پدرش از دولتمردان عصر رضاخان بود که در زمان فاجعهی قتل عام در مسجد گوهرشاد، استانداری خراسان را به عهده داشت.
تحصیلات نظامی خود را در دانشکدهی «پواتیه» و « فونتن بلو» فرانسه به پایان رسانید و در سال 1312 به ایران بازگشت و مدتها به عنوان مربی در دانشکدهی افسری اشتغال داشت.
در سالهای 1320 تا 1322 افسر ستاد ارتش و در سالهای 1323 تا 1324 فرمانده پادگان بوشهر و افسر انتظامات بنادر جنوب بود.
پاکروان در سالهای 1325 تا 1327 افسر رکن دوم ستاد ارتش شد و در سالهای 1328 تا 1329 به عنوان وابستهی نظامی به پاکستان رفت.
پس از بازگشت به ایران مدتی ریاست رکن دوم ستاد ارتش را به عهده داشت و مجددا در سالهای 1333 تا 1334 به عنوان وابستهی نظامی به هند رفت.
با تأسیس ساواک در اسفند 1335 پاکروان معاون ساواک شد و در اسفند 1339 به دنبال عزل تیمور بختیار به ریاست ساواک رسید.
وی تا سال 1343 ریاست ساواک را بر عهده داشت و از جمله حوادث زمان او فاجعهی حمله به مدرسهی فیضیه، سرکوب قیام 15 خرداد و دستگیری حضرت امام و هزاران نفر بین سالهای 1342 تا 1343 بود.
وی سپس جای خود را به نصیری داد و به عنوان وزیر اطلاعات وارد نخستین کابینهی هویدا شد (1345ـ1343).
او از شهریور 1345 تا مهر 1348 سفیر ایران در پاکستان بود و در این تاریخ به عنوان سفیر به فرانسه اعزام شد و تا آبان 1352 در پاریس مستقر بود.
در بازگشت به ایران، از سال 1352 توسط ارتشبد فردوست در بازرسی شاهنشاهی به کار گرفته شد و در مهرماه 1356 به عنوان مشاور و سرپرست امور مالی وزارت دربار به استخدام درآمد.
پاکروان پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران دستگیر و بعد از محاکمه، در تاریخ 22 /1 /1358 اعدام شد.
ر.ک : ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، مؤسسهی مطالعات و پژوهشهای سیاسی، جلد 2، صص 449 ـ 448.