گزارش
تاریخ سند: 5 مرداد 1357
گزارش
متن سند:
محترما به استحضار می رساند : در اجرای اوامر صادره مبنی بر شرکت در مجلس ترحیم شیخ احمد کافی که از طرف روحانیون تهران در مسجد ارک بر پا شده بود شرکت و مشاهدات و مسموعات خود را به شرح زیر به استحضار می رساند.مجلس ترحیم از ساعت 1800 الی 2000 برقرار بود لیکن انبوه مردم از ساعت 1600 در مسجد اجتماع نموده بودند به طوری که من وقتی ساعت 1730 به محل رسیدم جایی برای نشستن حتی در حیاط مسجد نبود در حدود ساعت 1830 داخل مسجد.
حیاط.
شبستانها.
بالکنها.
بالای پشت بام مسجد و جلو مملو از جمعیت بود تعداد تقریبی جمعیت بیش از ده هزار نفر تخمین زده شد، ابتدا آیاتی از کلام اللّه مجید و سپس اشعار مذهبی قرائت شد در حدود ساعت 1900 شیخ حسن کافی (توضیح اینکه این شخص نسبت خویشاوندی با شیخ احمد کافی ندارد طبق اظهار خودش) جهت وعظ بالای منبر رفت این شخص سخنان خود را با حدیثی از حضرت محمد (ص) تحت عنوان «دستگیره اسلام دوستی با خدا و دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا و اسلام» شروع و ضمن تفسیر این حدیث از نفوذ و قدرت مذهب و روحانیت در اجتماع ایران مطالبی ایراد و به طور غیرمستقیم از بی توجهی دستگاه حاکمه کشور به مذهب و روحانیت انتقاد نمود در ضمن از محمدتقی فلسفی که در مجلس حضور داشت بسیار تجلیل و دوبار نیز از خمینی به عنوان مرجع تقلید عالیقدر شیعیان نام برد و از وی تمجید کرد.
مردم حاضر نیز با شنیدن نام خمینی و با فرستادن صلوات پی در پی نسبت به خمینی ابراز احساسات کردند.
در اواخر سخنرانی برای چند دقیقه نوار روضه خوانی و متن وصیت شیخ احمد کافی از زبان خودش در مورد نحوه تدفین وی که اگر در وسط هفته مردم جسد مرا تا صبح روز جمعه در سردخانه نگهداری و صبح جمعه بعد از دعای ندبه دفن کنند، پخش که با تأثر و گریه و زاری شدید مردم حاضر روبرو شد در پایان شیخ حسن کافی از مردم خواست که آرامش خود را حفظ کرده و با نظم و ترتیب و بدون دادن هرگونه شعاری از مسجد خارج شوند.
لیکن تعداد زیادی از جمعیت حاضر در حیاط مسجد شروع به تظاهرات بسیار شدید به نفع خمینی کرده و سینه زنان قصد خروج از مسجد را داشتند که با مشاهده مأمورین پلیس مستقر در مقابل مسجد به حیاط مسجد عقب نشستند و تظاهرات خود را به مدت 7 الی 8 دقیقه در داخل حیاط مسجد ادامه دادند و پس از پایان تظاهرات به تدریج از مسجد خارج شدند.
در بین تظاهرات دو بسته اعلامیه توسط افراد ناشناسی از بالکن ضلع شمالی مسجد به داخل حیاط پرتاب گردید (توضیح اینکه چون محل استقرار من تا محل پخش اعلامیه فاصله زیادی داشت لذا موفق به دست آوردن نمونه اعلامیه نشدم) از روحانیون سرشناس حاضر در جلسه آیت الله خوانساری.
آیت الله نوری.
محمدتقی فلسفی.
عبدالرضا حجازی.
مرتضی مطهری1 و شیخ عباس کبیری2 مورد شناسائی قرار گرفتند.
اکثریت حاضرین در مسجد را نیز بازاریان و جوانان مذهبی تشکیل می دادند.
مجالس ترحیم بعدی به ترتیب از ساعت 1800 الی 2000 در مهدیه واقع در امیریه و بعد از نماز مغرب و عشاء در مسجد امام حسین واقع در سرآسیاب دولاب (روز 5 /5 /37) برگزار خواهد شد.
سخنران مسجد امام حسین شیخ عبدالرضا حجازی است.
پس از خروج از مسجد در طول مسیر منزل در خیابان بوذرجمهری (ساعت 2020) یک گروه حدود صدنفری از جوانان به ظاهر مذهبی که از شرق به غرب (به طرف بازار) در حرکت بوده و مشغول تظاهرات و دادن شعارهای تند مذهبی و ضدملی و اهانت آمیز نسبت به مقام شامخ سلطنت بودند مشاهده گردیدند.
رهبر عملیات ـ مهاجری 5 /5 /37
توضیحات سند:
1ـ استاد شهید آیت الله مرتضی مطهری در سال 1298 ه .ش در فریمان چشم به جهان گشود.
مقدمات علوم اسلامی را در شهر مشهد گذراند و در سال 1316 برای ادامه تحصیل به قم رفت و مراتب عالی علوم حوزوی را نزد اساتیدی چون حضرت امام خمینی (ره)، آیت الله العظمی بروجردی و علامه محمدحسین طباطبایی طی کرد.
استاد مطهری با ورود به دانشگاه نقش عمده ای در نزدیک کردن اندیشه های حوزه و دانشگاه ایفا کرد.
ایشان 22 سال استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران بود.
آیت الله مطهری یکی از نظریه پردازان اصلی انقلاب اسلامی بود.
ایشان در تشکیل هیئت های مؤتلفه دارای نقشی فعال بود و در همین راستا در هیئتی که گردانندگان آن شهید امانی و شهید لاجوردی بوده اند با طرح بحث انسان و سرنوشت و روشنگری مسائل اجتماعی نقش مؤثری داشت.
این هیئت یکی از پایه های اساسی تشکیل هیئتهای مؤتلفه در سال 42 بوده است.
رژیم پهلوی ایشان را در سال 1356 ممنوع المنبر کرد.
با پیروزی انقلاب اسلامی آیت الله مطهری یکی از اعضای اصلی شورای انقلاب شد.
آثار ایشان جزو منابع پر طرفدار در شناخت اسلام و مبانی آن است.
آیت الله مطهری در اردیبهشت ماه سال 1358 به وسیله گروهک «فرقان» ترور و به شهادت رسید.
(شهید آیت الله مرتضی مطهری به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی) 2ـ حجه الاسلام عباس کبیری نیکوفال فرزند احمد در 1320 ش در تهران متولد شد.
پس از طی دوره ابتدایی به علوم اسلامی روی آورد.
با پایان دوره سطح دروس حوزوی به جهت علاقه مندی به وعظ و خطابه قدم در این عرصه نهاد.
وی در جریان نهضت امام خمینی (ره) به سبب ایراد سخنان انتقادی نسبت به دستگاه حاکمه چندین بار ممنوع المنبر گردید.
همچنین بارها از سوی ساواک احضار و مورد تذکر قرار گرفت.
در 1352 ش منزل وی توسط ساواک بازرسی و به مدت یک ماه بازداشت شد.
ساواک بازداشت را چنین بیان می کند: «متهم یاد شده در بالای منبر مطالب خلاف واقعی را مطرح و مستمعین را علیه دولت تحریک می کند.
» (اسناد ساواک)