موضوع: شرکت عده ای از افراد قمی در مجلس ترحیم سیدمصطفی خمینی در تهران
تاریخ سند: 18 آبان 1356
موضوع: شرکت عده ای از افراد قمی در مجلس ترحیم سیدمصطفی خمینی در تهران
متن سند:
از : 21 ه به : 312 شماره: 6047 /21 روز دوشنبه 9 /8 /36 بعد از اتمام درس حاج میرزاعلی مشکینی جلو درب مسجد امام چهار دستگاه اتوبوس آماده شده بود که تعدادی از طلبه ها و عده ای مکلا سوار شده و برای شرکت در مجلس ترحیم مصطفی خمینی1 که در مسجد ارک تهران تشکیل می گردید به تهران حرکت کردند.غیر از این چهار دستگاه عده کثیری از مردم با وسایل مختلف دیگر به منظور شرکت در مجلس ختم مذکور در آن روز به تهران رفتند.
در بین طلاب شایع شده بود که این چهار دستگاه اتوبوس را حاج میرزاعلی فیض مشکینی اجاره کرده و عده ای هم می گفتند از جانب نوری همدانی اجاره شده، ولی حقیقت این بود که از طرف آقا مرتضی حائری به دستور پسندیده اجاره شده بود.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: مفاد گزارش صحیح است تعداد افرادی که با وسائط نقلیه مختلف در آن روز به منظور شرکت در مجلس ترحیم به تهران رفتند حدود سه هزار نفر تخمین زده می شد که صبح آن روز مراتب تلفنی به عرض رسید.
شراره نظریه دوشنبه: مفاد خبر و نظریه یکشنبه مورد تأیید است.
پارسا نظریه سه شنبه: صحت خبر و نظریه سه شنبه مورد تأیید است.
رهبر دایره بررسی.
گزارش روزانه در گزارش روزانه درج شد.
26 /8 /36 در کلاسه 67908 شخصی بایگانی شود.
خوانساری 19 /9 /36
توضیحات سند:
1ـ آیت الله سید مصطفی خمینی فرزند گرانقدر امام خمینی (سلام اللّه علیه) در آذرماه 1309 شمسی (12 رجب 1349 هجری قمری) در شهر قم دیده به جهان گشود.او در محیطی آکنده از معنویت رشد کرد و در سن 15 سالگی در حوزه علمیه قم به تحصیل علوم دینی پرداخت.
دوره سطح را از محضر اساتیدی چون حائری، صدوقی، سلطانی و محمدجواد اصفهانی گذراند.
در سن 21 سالگی مشغول فراگیری دروس خارج شد و از محضر حضرات آیات بروجردی، امام خمینی و محقق داماد استفاده های علمی بسیاری نمود.
فلسفه و کلام را نزد فیلسوفان نامداری چون علامه طباطبایی و آیت الله سید ابوالحسن قزوینی آموخت و در علم رجال و تاریخ نیز اطلاعات فراوانی کسب کرد.
وی در حدود 27 سالگی به درجه اجتهاد رسید.
از آغاز مبارزه حضرت امام تا زمان تبعید ایشان به ترکیه، پشت سر امام گام بر می داشت.
همزمان با دستگیری و تبعید امام خمینی به ترکیه در 13 آبان 1343، منزل حاج آقا مصطفی نیز مورد تعرض مأموران رژیم قرار گرفت و در اثر حمله مأموران فرزند خردسالش به شهادت رسید و خود توسط مأموران شهربانی قم دستگیر و روانه زندان قزل قلعه شد.
عوامل رژیم قصد داشتند او را با میل خود از ایران برانند تا یاد و خاطره امام به دست فراموشی سپرده شود.
بنابراین وی را پس از 57 روز از زندان آزاد کردند و موافقتش را جهت خروج از ایران جلب نمودند.
اما او پس از مشورت با استادان و فضلای حوزه علمیه از مسافرت به ترکیه منصرف شد.
به همین دلیل سرهنگ بدیعی، رئیس ساواک قم مجددا او را دستگیر و به تهران اعزام کرد و از آنجا به ترکیه تبعید گردید.
در سال 1344 به همراه امام عازم نجف اشرف شدند.
او مدت 13 سال در حوزه علمیه نجف به تدریس و تألیف و تربیت طلاب اشتغال یافت و دست به تألیفات زیادی از جمله: القواعد الحکمۀ، القواعد الاصولیۀ، اصول مختصر و مفصل، شرح زندگانی معصومین (علیهم السلام) و تفسیر قرآن به سبک جدید زد که برخی از آنها ناتمام مانده است.
وی دست راست امام محسوب می شد و یک چهره انقلابی بود که با روحانیون، روشنفکران و دانشجویان مسلمان داخل و خارج کشور ارتباط داشت.
از این رو ساواک بر آن شد تا با به شهادت رساندن او، یک مخالف جدی را از سر راه رژیم بردارد و بدین ترتیب در اول آبان 1356 به طرز مرموزی وی را در نجف اشرف به شهادت رساند.
پیکر پاک او را به کربلا بردند و پس از غسل در آب فرات و طواف در حرمهای مطهر حضرت امام حسین و حضرت ابوالفضل (علیهماالسلام)، به نجف بازگردانده و در ایوان طلای حضرت امیر (علیه السلام) به خاک سپردند.
پس از شهادت ایشان، جمعی از طلاب با چشمانی اشکبار جهت عرض تسلیت خدمت حضرت امام رسیدند و ایشان به رغم مصیبت زدگی، در کمال صبر و آرامش فرمودند : «امانتی بود که خدا به ما داد و از ما گرفت، گریه ندارد! ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء».