موضوع: احمدی واعظ
تاریخ سند: 12 تیر 1353
موضوع: احمدی واعظ
متن سند:
به: ۱۹ ﻫ تاریخ:12 /4 /53از: ۱۹ ﻫ ب شماره: 1435 /19 ﻫ
موضوع: احمدی واعظ
نامبرده فوق در حسینیه کاروان ساعت 5 /10 صبح منبر رفته و در مورد قرآن صحبت نمود و بیان داشت گفتند از قرآن پیروی کنید و بخوانید و درک کنید یکی از روحانیون بزرگ همیشه از قرآن صحبت می‌کرد ولی متأسفانه در مملکت ما از قرآن خبری نیست و به جای اینکه قرآن بر دولت حکومت کند، قرآن حاکم ارتش باشد و قرآن در دانشگاه‌ها و مدارس حکومت کند، ما قرآن را به مرده‌ها سپرده‌ایم و هر وقت کسی از دنیا رفت از قرآن استفاده می‌کنند و دین سیاست با هم است ولی اگر کسی از دین و سیاست قرآن پیروی کرد او را به زندان می‌اندازند و یا تبعید و اعدام می‌کنند؛ ولی این روحانی بزرگ می‌گفت که برای کسی که قرآن را حاکم بداند زندان ریاضت است و تبعید سیاحت است و اعدام زیر بار ننگ نرفتن و در راه حق و دین کشته شدن افتخار است. مثلاً وقتی روحانی از بروجن (منظور آیت الله‌زاده1) به شهری تبعید شود (منظور خمینی) این روحانی دست از تبلیغ بر نمی‌دارد و حتی از آنجا از وضع نابسامان ایران می‌نویسد و کتاب‌ها و رساله ها منتشر می‌کند و مردم را به پیروی از قرآن هدایت خواهد نمود. پس برای یک روحانی نه زندان نه تبعید و نه اعدام مهم نیست.
نظریه شنبه: نظری ندارد
نظریه یکشنبه: نامبرده ساکن اصفهان می‌باشد و بعضاً روزهای جمعه از اصفهان به بروجن مسافرت می‌نماید و پس از رفتن منبر بلافاصله به اصفهان مراجعت می‌نماید.
نظریه ۱۹ ﻫ ب: صحت خبر مورد تایید است.
نظریه چهارشنبه: با توجه به بیانات نامبرده بدون تردید از روحانیون مخالف بوده که به نفع متعصبین مذهبی به طور مستقیم یا غیرمستقیم خیانت‌هایی را انجام می‌دهد و تصور می‌رود از طرفداران خمینی باشد. در هر صورت مراقبت از اعمال و رفتار مشارالیه توسط ساواک اصفهان ضروری است.
امنیت داخلی، از این شخص تحقیق لازم به عمل آمده نتیجه گزارش شود 19 /4 (تقوی)
این شخص سابقه دارد چند روز است از اصفهان به قم رفته است. 20 /4 حکاک
توضیحات سند:
1ـ سید محمد متقی (معروف به آیت‌الله‌زاده بروجنی) فرزند آیت‌الله سید محمد‌حسین اصفهانی بروجنی، در سال ۱۳۰۱ ﻫ ش در نجف اشرف به دنیا آمد.مشارالیه که نواده دختری مرحوم آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی (ره) بود و به نام سید محمد آیت‌الله‌زاده اصفهانی نیز شناخته می‌شد، در سال ۱۳۳۰ ﻫ ش پس از رحلت والد گرامش، به ایران بازگشت و در شهر بروجن، ساکن شد و به اقامه جماعت پرداخت. وی که در شهر بروجن با انحرافات فرقه‌های دراویش و محفل بهائیان، به مبارزه پرداخته بود، در سال ۱۳۴۰ به اصفهان تبعید شد. سید محمد متقی که دست از حرکت‌های ارشادی خود برنداشته بود، در سال ۱۳۴۷ به ساواک احضار و ممنوع‌المنبر گردید و در سال ۱۳۴۹ به علت ارتباط مکاتباتی با امام (ره) و استفاده از رساله معظم‌له و داشتن کتاب کشف‌الاسرار، تحت کنترل قرار گرفت.
در سال ۱۳۵۰ با ساخت سینما در بروجن به مخالفت برخاست و اعلامیه‌ای در این رابطه پخش کرد که به دنبال آن، به سه سال اقامت اجباری در گنبدکاوس محکوم گردید که این محل در سال ۵۱ به شهرستان سیرجان تغییر یافت. وی در سال ۱۳۵۳ پس از پایان دوران تبعید، به بروجن بازگشت و در مسجد حاج شیخ علی اقامه جماعت کرد ولی تا دوران انقلاب اسلامی، همواره ممنوع‌المنبر بود.