موضوع: آیتالله میلانی و زلزله‌زدگان
تاریخ سند: 24 شهریور 1347
موضوع: آیتالله میلانی و زلزله‌زدگان
متن سند:
از: 9/ ﻫ تاریخ:24 /6 /1347به: 316 شماره: 13773 /9ﻫ
موضوع: آیتالله میلانی و زلزله‌زدگان
پیرو 13662 /9ﻫ ـ 21 /6 /47
روز 21 /6 /47 آیتالله میلانی اظهار می‌نماید: روز شنبه 23 /6 /47 مصادف با ولادت حضرت فاطمه زهرا (ع) است. ولی برای اظهار همدردی با مصیبت‌زدگان حادثه زلزله مجلس نخواهیم داشت و به احترام زلزله‌زدگان مجلس جشنی که به این مناسبت قرار بود تشکیل گردد، تعطیل خواهد بود.
بقیۀ علمای حوزه علمیه مشهد هم به پیروی از آیتالله میلانی از تشکیل مجلس جشن به مناسبت تولد حضرت زهرا خودداری نموده‌اند.
آقای باقر پیرنیا1 استاندار خراسان نیز پس از اطلاع از تصمیم آیتالله میلانی ضمن قدردانی از عمل ایشان، دستور می‌دهند چراغانی که بدین مناسبت در روز 23 /6 /47 در آستانه تشکیل گردیده است تعطیل نمایند.
توضیح رهبر عملیات: مجالسی که به مناسبت ولادت حضرت زهرا(ع) قرار بود از طرف روحانیون و آیات مقیم مشهد در روز 23 /6 /47 تشکیل گردد، به مناسبت همدردی با زلزله‌زدگان تعطیل شد.
شهربانی خراسان طی شماره 5-1867-1-5 ـ 21 /6 /47 اعلام نموده است قرار است روز 23 /6 /47 به مناسبت ولادت حضرت زهرا (ع) در منزل میلانی و سایر علما مجالسی منعقد و در پایان مجلس نوغانی واعظ اظهاراتی درباره زلزله بنماید، حقیقت ندارد.
توضیحات سند:
1. باقر پیرنیا، فرزند ابوالحسن معاضدالسلطنه در سال 1298 ﻫ ش در تهران متولد شد. وى پس از طى دوره ابتدایى و گرفتن دیپلم، به دانشگاه تهران راه یافت و از دانشکده علوم لیسانس ریاضى و از دانشسرای‌عالى لیسانس علوم تربیتى دریافت کرد و در سال 1319 در وزارت دارایى استخدام شد.باقر پیرنیا از دوستان نزدیک اسدالله علم بود که با حمایت او مناصب مهمى به دست آورد. نامبرده در وزارت دارایى در مسئولیت‌هاى مختلف از جمله، معاون پیشکارى استان نهم، سرپرست پیشکارى استان نهم، رئیس دارایى مشهد، نماینده ایران در صندوق بین‌المللى پول و معاونت اقتصادى وزیر دارایى به کار پرداخت.
نامبرده همچنین در مشاغل دیگرى از جمله: استاندار استانهاى کرمان، خراسان، فارس، رئیس حسابدارى وزارت کار، رئیس حسابدارى وزارت امور خارجه، متصدى امور مالى و بازرگانى و اقتصادى دولت ایران در واشنگتن، مشاور اقتصادى وزیر امور خارجه، عضو هیئت امناء دانشگاه کرج و عضو هیئت امناى دانشگاه پهلوى شیراز مشغول به کار بود که در تمام این مسئولیت‌ها اختلاس‌های زیادى انجام می‌داد. وی در سال 1336 زمانى که معاون اقتصادى وزارت دارایى بود ساختمان‌هایى که شرکت دارسى براى وزارتخانه ساخته بود به اسم خودش ثبت کرد و در هنگام استانداریش در استان فارس با گرفتن پول و رشوه طرح‌هاى عمرانى را به افراد واگذار مى‌کرد. وی در زمان استانداری خراسان و مسئولیت بر آستان قدس، گرانترین زمین‌هاى متعلق به آستان مقدس امام رضا (ع) را بین دوستان و نزدیکانش مجانى بذل و بخشش کرد و قرآن‌هاى بسیار نفیس و گرانبهاى آستان قدس (ع) را به سرقت برد. با این وجود وی در سال 1348 به عنوان استاندار نمونه شناخته شد.
پیرنیا، مستغلات گران قیمتى در تهران و سوئیس خریدارى کرد و زنش که به قماربازی علاقه داشت تنها در یک مورد 200 هزار تومان باخته بود.
گفته شده است که وی در سال 1348 با تظاهر به روزه‌خوارى در ماه رمضان در حالت مستى به حرم رفته است.
ساواک در یک ارزیابى، نامبرده را فردى: سست اراده، بى‌حال، عیاش و ولخرج، شب‌نشین و تریاک‌کش، در مقابل زن و مشروبات الکلى تسلیم و … قمارباز معرفى کرده است.
مشارالیه نشان درجه 1 و 3 همایون و نشان تاج‌گذارى از محمدرضا پهلوى دریافت کرد و در حزب ایران نوین عضویت داشت. وی پس از انقلاب خاطراتش را با نام «گذر عمر» در سال 1382 منتشر کرد. وی در آستانه انقلاب اسلامی به آمریکا گریخت و در سال 1366ش درگذشت.