موضوع : اجتماع دانشجویان ایرانی در محل سفارت
تاریخ سند: 21 فروردین 1342
موضوع : اجتماع دانشجویان ایرانی در محل سفارت
متن سند:
شماره : 36 /315 (ف ـ ب) عده ای از دانشجویان ایرانی مقیم انگلستان نامه ای مبنی بر درخواست آزادی دانشجویان زندانی تهیه و به سفارت ایران در لندن رفته بودند.عده ای در بیرون عمارت سفارت کشیک می داده اند و دو نفر هم سرپیچ تلفنهای عمومی را اشغال نموده و شماره ها را به رفقای دور از سفارت داده بودند و مثل تلفن شخصی از آنها استفاده می نمودند تا دائما رابطه برقرار باشد.
دو نفر در کافه موکا عابرین را تحت نظر داشتند آقایان موسوی و احمد منصوری (که از خارج از لندن آمده بودند) بهبهانی.
پرویز نیکخواه.
صبری.
اوصیاء.
ذاکری.
عنایت و عده ای دیگر در این تظاهرات شرکت داشته اند و چون آقای وثیقی وزیر مختار از پذیرفتن آنان خودداری نموده بود سر و صدا راه انداخته بودند و تصمیم گرفتند از سفارت خارج نشوند در حدود ساعت 45ـ11 آقای وزیر مختار هنگام خروج از سفارت با مهربانی به دانشجویان گفته است» ما نیم بعدازظهر می بندیم و سفارت تعطیل خواهد شد.
» هر یک حرفی زدند و محامدی گفته است «آقای وثیقی بی مهری شما تازگی ندارد.
من به شخصه سابقه دارم و می دانم.
نیکخواه گفته است «ما از اینجا نمی رویم تا نامه ما را نگیرند.
» آقای وزیرمختار گفته است «چرا قبلاً تلفن نکردید.
چرا قبلاً وقت نگرفتید؟ منهم گرفتارم.
منهم کار دارم.
وظیفه دارم.
نمی توانم می بینید که کار دارم و می روم» آقای عنایت مجددا پیش آقای صفی نیا رفته و آقای صفی نیا با منزل آقای سفیرکبیر تماس گرفت و آقای وثیقی طبق دستور آقای سفیرکبیر مجددا برای گرفتن نامه دانشجویان به سفارت برگشته است.
آقایان محامدی.
دکتر تهرانی.
پرویز نیکخواه به اطاق آقای وثیقی رفتند.
در اطاق ایشان تا توانسته اند نسبت به وزیر مختار بی احترامی نموده و اصرار داشته اند که رسید نامه را بگیرند.
نقشه آقایان چند چیز است.
یکی ایجاد مزاحمت و به ستوه آوردن سفارت و لبریز نمودن پیمانه صبر جناب آقای سفیرکبیر و وزیر مختار.
نهایت کوشش را می نمایند تا موجبات مزاحمت مأمورین سفارت فراهم آورده و آنها را عصبانی نمایند.
دوم نشان دادن نیروی متحد دانشجویی و قدرت خویش است وقتی که به دانشجویان گفته شد که آقای وزیرمختار از دادن رسید خودداری نموده اند ناراحت شدند و باز بگو مگو شروع شد.
آقای وزیرمختار خیلی جدی به دانشجویان گفته اند رسید نمی دهم.
قول هم نمی دهم که نامه را به مقامات ایرانی در تهران برسانم این با آقای سفیرکبیر است.
ایشان خودشان می دانند.
» بالاخره قرار شد که چند روز بعد 5 نفر به سفارت بروند و اگر جواب موافق نشنیدند بعدازظهر آن روز دوباره جمع شوند و ایجاد مزاحمت نمایند.
در پرونده پرویز نیکخواه بایگانی شود.