درباره‌ی: اعلامیّه خمینی درباره نیمه‌ی شعبان
تاریخ سند: 15 مرداد 1357
درباره‌ی: اعلامیّه خمینی درباره نیمه‌ی شعبان
متن سند:
شماره: 2255 /2ﻫ تاریخ: 15 /5 /37 13570515از: سازمان اطلاعات و امنیت مازندران
به: ریاست سازمان اطلاعات و امنیت بابل
درباره‌ی: اعلامیّه خمینی درباره نیمه‌ی شعبان
بازگشت به شماره‌ی 4193 /2ﻫ ب - 31 /4 /37
تلگراف شماره‌ی 1976 /2ﻫ 1- 29 /4 /37 در زمینه‌ی اعلامیّه‌ی خمینی دربارۀ عدم برگزاری جشن نیمۀ شعبان1 از طرف روحانیون افراطی بوده که آن سازمان عطف به آن شماره سخنرانی تحریک‌آمیز شیخ هادی روحانی‌راد فرزند دوست‌محمّد معروف به کلّه‌بستی را که سوابقی نیز در آن سازمان دارد منعکس نموده است چون تلگراف مزبور دستورالعمل بوده و در پرونده‌های موضوعی مربوطه نگهداری می‌شود و سخنرانی اشخاص در پرونده انفرادی آنان بایگانی می‌گردد خواهشمند است دستور فرمائید منبعد موضوع فوق را برای جلوگیری از درگیری، مورد توجه قرار دهند.ب
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت مازندران رخشا
امنیت داخلی: توجه داشته باشید21 /5[ /37]
241 انفرادی
توضیحات سند:
1ـ نخستین ماه تابستان در سال 1357 با چهره‌ای ظاهراً آرام شروع شد. در این ماه پخش اعلامیّه به صورت گسترده‌ای انجام گرفت. حضرت امام خمینی در این ماه یک اعلامیّه منتشر کردند که همین اعلامیّه‌ی کوتاه در رقم خوردن سرنوشت آن بسیار مهمّ افتاد. امام در پاسخ مکرر مردم درمورد شیوه‌ی برپایی جشن‌های ماه شعبان فرمودند: «رژیم منحط برای مسلمین ایران عیدی نگذاشته است...ما روزی را عید می‌گیریم که بنیان ظلم و ظالم را منهدم کنیم» این اعلامیّه در سطح وسیعی از شهرها و روستاهای استان مازندران و همین‌طور شهر بابل توزیع شد. گروه‌های مختلف اجتماعی اقدام به تکثیر این اعلامیّه کردند. مأموران ساواک و شهربانی گزارش‌های فراوانی از کشف این اعلامیّه در شهرهای کوچک و بزرگ تهیه کردند.همچنین اعلامیّه‌های زیادی توسط مردم و روحانیون بابل درخصوص تحریم جشن‌های سوم و نیمه‌ی شعبان تهیه و در این شهر توزیع شد و روحانیون سرشناس و برجسته‌ی مبارز بابل در سخنرانی‌های خود درخصوص تحریم این جشن‌ها اظهاراتی بیان داشتند و به دنبال این سخنرانی‌ها طبقات مختلف کارگران، دانشجویان، بازاریان بابل با اعتصاب عمومی و تعطیل بازار جشن‌های نیمه‌ی شعبان را برگزار نکردند. ساواک نیز برای مقابله با این اقدامات، تمهیدات وسیعی را تدارک دید تا بتواند از تحقق این خواسته جلوگیری کند. ساواک پس از آنکه متوجه شد مردم و روحانیون جشن‌های ماه شعبان را تحریم خواهندکرد درصدد برآمد با چاپ اعلامیّه و پخش شایعاتی مبنی بر این‌که این جشن اقدامی است علیه فرقه‌ی ضاله‌ی بهائیت، مردم را دعوت کرد که با شکوه بیشتری پانزدهم شعبان را جشن بگیرند. در این اعلامیّه آمده بود: «امسال جشن نیمه شعبان با بهترین طرز و عالی ترین کیفیت بهتر از گذشته انجام خواهد شد و این خود بهترین مبارزه علیه ستمگران و ظالمان است.» اقدام بعدی ساواک مذاکره با انجمن حجتیه برای برپایی این جشن بود. پاسخی که ساواک از رهبر انجمن گرفت این بود که برخلاف میل خود و از ترس واکنش‌های مردم نمی‌توانیم در این جشن‌ها شرکت کنیم. تمهیدات ساواک در نهایت مؤثر نیفتاد و عملاً آن سال جشن پانزدهم شعبان شباهتی با سال‌های پیشین خود نداشت. چراغانی و آذین‌بندی‌ها محدود بود به ادارات، بانک‌ها و ساختمان‌های دولتی. ساواک به وقوع حوادث در مناسبت‌های مذهبی آگاه بود، نزدیکی ماه رمضان را خطری برای امنیت نظام سلطنتی دانست و مقدّماتی را برای پیشگیری از رویدادهایی که امکان وقوع آن‌ها دراین ماه می‌رفت فراهم کرد.
* ر.ک: روزشمار انقلاب اسلامی مازندران (ساری) به روایت اسناد ساواک، جلد اول، (تهران: مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، چاپ سوم، 1391 )، ص 311.