موضوع : کمیته اجرایی دانشجویان ایرانی در انگلستان
تاریخ سند: 27 شهریور 1342
موضوع : کمیته اجرایی دانشجویان ایرانی در انگلستان
متن سند:
شماره : 282 /315 (ف ـ ب) وظیفه روزمره فدراسیون اتحادیه های دانشجویان ایرانی در بریتانیا «F.I.
S.
S.
G.
B» از طرف کمیته اجرایی که مرکب از 9 نفر عضو انتخابی کمیته عمومی به شرح ذیل می باشد معین می شود : 1ـ نیکخواه ـ لندن ـ کمونیست 2ـ شیروانلو1 ـ لیدز ـ کمونیست 3ـ رسولی ـ لندن ـ سوسیالیست 4ـ کاتوزیان ـ لندن ـ سوسیالیست 5ـ سیاه پوش ـ لندن ـ سوسیالیست 6ـ امامی ـ بیرمنگام ـ سوسیالیست 7ـ بهبهانی ـ لندن ـ جبهه ملی2 8ـ تهرانی ـ لندن ـ جبهه ملی 9ـ خواجوی ـ لندن ـ جبهه ملی کمیته اجرایی مزبور در روز 29 ژوئن در منزل رسولی واقع در شماره 13 چایلد استریت، ایرلزکورت تشکیل گردید.
قبل از این جلسه عده ای از دانشجویان ایرانی جلسه ای در کنزینگتون تشکیل داده و درباره وضعیت اکراد بحث کردند.
رضوانی دانشجوی کمونیست ایرانی نیز در این جلسه حضور داشته و گفت که وی پیشنهاد تشکیل کمیته اجرایی را داده و همراه خود دبیر گروه (حقوق بشر) کرد را آورده بود که از کمیته مزبور تقاضا کند که فدراسیون قطعنامه ای مبنی بر محکوم نمودن عراق صادر کند.
لیکن دبیر کرد و رضوانی موضوع را در کمیته اجرایی طرح نکردند.
جلسه ابتدا بحث طولانی درباره مقاله ای که در «ساندی تایمز» مورخ 23 ژوئن به نام «پارشا» (احتمال می رود که پارسا باشد) یک دانشجوی ایرانی انتشار داده و مدعی شده است که نماینده دانشجویان ایرانی در انگلستان می باشد به عمل آمد.
در مقاله مزبور مطالبی به طرفداری از جبهه ملی و مخالفت با اعلیحضرت همایونی نوشته شده بود.
نظر اکثریت بر این بود که به مدیر روزنامه نوشته شود که پارشا ادعای بی جایی نموده.
لیکن تهرانی با این نظر مخالفت کرده و گفته است نتیجه چنین نامه این خواهد بود که اتحادیه طرفدار شاه است.
لذا تصمیم گرفتند که به مدیر روزنامه بنویسند: هر چند که آنها با نظر آقای پارشا مخالف نیستند لیکن مشارالیه سمت نمایندگی اتحادیه را ندارد.
اکثریت دانشجویان در این اتحادیه با وجود اختلاف سلیقه سیاسی عموما مخالف شاه هستند.
سپس به نامه ای که از طرف اتحادیه مطبوعات مردم چین درباره ارسال مجله «پکن ری ویو» رسیده بود مذاکره شد و کمیته با دریافت مجله موافقت کرد و قرار شد که مستقیما به نشانی نیکخواه و رسولی فرستاده شود.
کمیته اجرایی نه نفری که در هر ماه تشکیل می شود جلسه آینده را در ماه ژوئیه تشکیل خواهد داد.
به پرونده پرویز نیکخواه ضمیمه و بایگانی شود.
توضیحات سند:
1ـ ترور شاه، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی 2ـ تشکیل جبهه ملی ایران به سال 1328 بازمی گردد.در این سال عمر مجلس پانزدهم به پایان رسید و تعیین تکلیف مسئله نفت جنوب به مجلس شانزدهم محول شد.
در پایان همین سال تعدادی از رجال سیاسی کشور به رهبری دکتر مصدق با اعتراض به تقلب در انتخابات مجلس در دربار متحصن شدند.
این عده 20 نفره پس از اتمام تحصن نافرجام در منزل مصدق گرد آمده و پس از مذاکرات مفصل و تشکیل کمیسیونهای مختلف و تدوین اساسنامه در اول آبان 1328 موجودیت جبهه ملی ایران را به رهبری دکتر مصدق را اعلام کردند.
مؤسسان جبهه، مدیران برخی جراید و سران احزاب و گروههای سیاسی بودند که با حفظ تشکل حزبی خود به عضویت جبهه ملی درآمدند و شامل افراد ذیل می شدند: دکتر محمد مصدق، دکتر حسین فاطمی، دکتر مظفر بقایی، ابوالحسن حائری زاده، حسین مکی، دکتر کریم سنجابی، زیرک زاده، محمود نریمان، عبدالقدیر آزاد، ابوالحسن عمید نوری، سیدعلی شایگان، آیت الله غروی، شمس الدین علایی، جلالی نائینی، عباس خلیلی، حسن صدر، رضا کاویانی، ارسلان خلعت بری، یوسف مشاور و احمد ملکی...
.
جبهه ملی هدف خود را ایجاد حکومت ملی به وسیله تأمین آزادی انتخابات و آزادی افکار اعلام کرد.
گروههای تشکیل دهنده جبهه ملی اول عبارت بودند از : حزب ملت ایران بر پایه پان ایرانیسم، (به رهبری داریوش فروهر)،حزب زحمتکشان ملت ایران (به رهبری مظفر بقایی)، مجمع مسلمانان مجاهد (به رهبری شمس قنات آبادی) و حزب مردم ایران (به رهبری محمد نخشب)...
به دنبال تکرار انتخابات مجلس شانزدهم هشت نفر از اعضای جبهه ملی شامل مصدق، مکی، شایگان، بقایی، حایری زاده، آزاد و نریمان به مجلس راه یافتند و فراکسیون نهضت ملی را تأسیس کردند.
نمایندگان فراکسیون با شعار «ملی شدن نفت در سراسر کشور» هدف خود را حفظ حقوق ایران در قضیه نفت و مخالفت با لوایح پیشنهادی دولت قرار دادند.
مصدق از قیام 30 تیر 1331 دارای قدرتی بود که به فرموده امام خمینی (ره) حتی می توانست شاه و نظام سلطنت را سرنگون کند که به خاطر محافظه کاری و تمایل به حفظ نظام پادشاهی مشروطه بدین مهم توجهی نکرد.
اختلاف سلیقه خودمحوری و جاه طلبی برخی اعضاء، ضعف سازماندهی، عدم شفافیت ایدئولوژی و خلاء رهبری که با مستقر شدن مصدق در نخست وزیر و ترک عملی جبهه ملی توسط وی به اوج خود رسید.
از جمله دیگر علل بود که موجبات سقوط جریان ملی گرایی لیبرال و سرنگونی دولت مصدق توسط کودتای انگلیسی ـ آمریکایی 28 مرداد را تسریع کرد.
هرچند اگر حمایت نیروهای مذهبی نبود حکومت مصدق 13 ماه قبل و پس از اختلافات با دربار و استعفای او پایان میگرفت و تنها قیام عمومی 30 تیر بود که دیگر بار امکان قدرت مصدق را فراهم کرد.
و البته ملیون قدر پشتوانه مذهبی مردمی و نهضت را ندانستند و خود به خود زمینه را بر پیروزی کودتاگران در 28 مرداد 1332 ناهموار گرداندند.
پس از کودتا برخی عناصر و گروههای ملی در قالب نهضت مقاومت ملی فعالیتهای زیرزمینی محدود ناموفق علیه رژیم آغاز کردند.
اما فعالیتهای نهضت مقاومت با دستگیری برخی فعالین آن در تهران و شهرستانها به رکود گرایید.
مصدق به حبس و تبعید در احمدآباد محکوم و تا پایان عمر (سال 1345) تحت نظر باقی ماند و دکتر فاطمی اعدام شد جبهه ملی دوم : جبهه ملی دوم پس از رایزنیهای فراوان ملیون و همکاران سابق مصدق تبعیدی در 30 تیر 1339 با انتشار بیانیه ای اعلام موجودیت کرد.
سران جبهه در اولین اقدام با توجه به سخنان شاه مبنی بر برگزاری مجدد انتخابات محلی بیستم طی ملاقاتی با شریف امامی نخست وزیر وقت و وزیر کشور خواهان تأمین آزادی انتخابات و مطبوعات و اجتماعات شدند.
به دنبال عدم پذیرش این شرایط نمایندگان جبهه ملی در مجلس سنا تحصن کردند که به بازداشت آنان انجامید و تنها اللهیار صالح از حوزه انتخابیه کاشان به مجلس راه یافت.
با روی کار آمدن امینی (اردیبهشت 1340) و علی رغم اشتراک نظرهایش با ملیون امریکوفیل در خصوص ایجاد اصلاحات میان او و جبهه ملی ائتلاف نیرومندی علیه رقیب مشترک یعنی شاه و دربار انگلوفیل بوجود نیامد و برعکس جناح مقابل توانست با دامن زدن به اختلافات آنان هر دو را تضعیف و از صحنه بیرون کند.
در 28 /2 /40 با موافقت دولت میتینگ جبهه ملی در میدان جلالیه با حضور انبوه مردم تهران که برای اولین بار پس از کودتا 28 مرداد چنین مجالی می یافتند، برگزار شد.
همچنین در دی ماه 1341 تنها کنگره جبهه ملی در طول حیات جبهه ملی اول تا چهارم برگزار گردید.
به هنگام افتتاح کنگره برخی از نمایندگان روحانی عضو در اعتراض به حضور بانوان بدون حجاب (پروانه فروهر و هما دارایی) جلسه را ترک گفتند.
در ادامه پس از انتخاب مصدق به عنوان رئیس افتخاری کنگره رای گیری به عمل آمد و اللهیار صالح به ریاست اجلاس برگزیده شد.
یکی از موارد اختلاف انگیز کنگره بر سر عضویت گروه تازه تأسیس ملی و مذهبی نهضت آزادی بود که علی رغم مجادلات فراوان با درخواست این گروه برای عضویت در جبهه مخالفت شد و منجر به اعتراض و ترک اجلاس توسط نمایندگان نهضت آزادی گردید و پس از آن سیاست صبر و انتظار را در پیش گرفتند جبهه ملی سوم جبهه ملی سوم را باید ادامه و دنباله طبیعی جبهه ملی دوم دانست.
گروههای عضو جبهه ملی سوم که در 7 /5 /44 رسما اعلام موجودیت کرد عبارت بودند از : حزب ملت ایرانبر پایه پان ایرانیسم، حزب مردم ایران، جامعه سوسیالیستها و نهضت آزادی.
رهبر جبهه ملی سوم را سیدباقر کاظمی از نخبگان سیاسی قدیمی کشور برعهده گرفت.
اما دو هفته پس از اعلام موجودیت فروهر و خلیل ملکی رهبران گروههای کوچک سوسیالیستها و حزب ملت دستگیر شدند.
قبل از آن هم رهبران نهضت آزادی دستگیر شده بودند.
بدین سان جبهه ملی سوم قبل از شروع و گسترش فعالیتها فرو پاشید و شاه به برخی از ملی گرایان امکان داد از خوان نعمت دلارهای نفتی بهره مند شوند تا منافع آنان با منافع پهلوی ها گره خورد، برخی دیگر که فعالیت سیاسی را کنار نهاده بودند وارد فعالیتهای آموزش عالی شدند.
در طول سالهای 44 تا 56 هیچ گونه فعالیت سیاسی تشکیلاتی و حتی انفرادی از ملی گرایان لیبرال (به جز افرادی مانند داریوش فروهر) در مخالفت با استبداد و استعمار نوین ایران و افزایش نفوذ بیگانگان مشاهده نمی شود.
اینان تنها گاهگاهی در دوره ها و محافل خصوصی گردهم می آمدند و نومیدانه به بحثهای تکراری و جاری می پرداختند.
در طول تمام این سالها چشم ملی گرایان لیبرال به آمریکا بود تا با گوشه چشمی به آنها و چشم غره ای به شاه امکان فعالیت و ایجاد فضای باز سیاسی در ایران را فراهم آورد.
جبهه ملی چهارم به اعتراف رهبران جبهه ملی آغاز مجدد فعالیتهای این گروه ناشی از پیدایش فضای باز سیاسی کشور بود که تحت تأثیر به قدرت رسیدن دموکراتها در کاخ سفید بوجود آمد تا پس از وقفه ای 12 ساله ملیون فعالیتهای خود را از سر گیرند.
این زمانی بود که شاه همانند ابتدای دهه 1340 می خواست با انجام برخی اصلاحات جزیی و هدایت شده بساط قدرت خویش را استحکام بخشد.
زمینه ساز آغاز به کار جبهه ملی چهارم فعالیتهای متفرقی بود که ملیون لیبرال در قالب چند نامه سرگشاده خطاب به سران رژیم و سخنرانیهای محفلی انتقادی آنان بود.
در بیانیه اعلام موجودیت جبهه ملی چهارم و نامه خطاب به سران رژیم هیچ نشانه ای از طرح خواسته های اساسی و اعلام مخالفت صریح یا ضمنی با رژیم به چشم نمی خورد.
آغاز وضعیت انقلابی و خیزش های مردم علیه نظام پهلوی با قیام 19 دی 56 مردم قم و سپس برپایی مراسم چهلم شهدا به صورت ادواری در شهرهای مختلف آغاز می شود.
در این مقطع تأکید سران جبهه مبارزه قانونی در چهارچوب قانون اساسی بود.
در اعلامیه دکتر سنجابی به مناسبت قیام مردم تبریز آمده بود که، در این مرحله مبارزه قانونی که ما هستیم شعار خود را در یک خواسته متمرکز سازیم : سرنوشت ملت ما به وسیله مبعوثان حقیقی ملت تعیین می شود.
» در 30 تیر 1357 «اتحاد نیروهای ملی» به «جبهه ملی چهارم» تغییر نام یافت.
در این تشکل ریاست هیأت اجرایی بر عهده دکتر کریم سنجانی و اعضای آن شاهپور بختیار، فروهر، مهندس سیدکاظم حسیبی و دکتر اسداللّه مبشری بودند.
در شهریور 57 سران جبهه ملی برای تحقق خواسته های خود در چهارچوب قانون اساسی و کسب برخی امتیازات مشغول مذاکره و چانه زنی با دولت شریف امامی بودند اما حضور میلیونی مردم در مراسم عید فطر و متعاقبا کشتار مردم مسلمان در 17 شهریور معادلات طرفین را برهم زد.
در وضعیت انقلابی کشور طی نیمه دوم همین سال در جهت جلوگیری از تعارض میان رهبران و نیروهای انقلابی با رژیم به ناچار اتخاذ مواضع تندتری کرد ولی همچنان خواهان انجام اصلاحات در قالب قانون اساسی بود.
سنجابی رهبر جبهه ملی طی مصاحبه ای در 19 مهر 57 اعلام کرد : «سلطنت مشروطه را رد نمی کنیم و با آن مخالفتی نداریم.
آنچه ما می خواهیم از بین رفتن کامل استبداد است».
سنجابی حتی پس از ملاقات با امام در پاریس (آبان 57) از اعلام غیرقانونی و نامشروع بودن نظام پادشاهی و عدم امکان سازش با آن گردن نهاد.
البته ملیون لیبرال علی رغم اعلام موضع علنی در خفا همچنان به دنبال سازش با رژیم شاه بودند.
پس از بازگشت سنجانی از پاریس و بازداشت ظاهری اش، وی و شاهپور بختیار ملاقاتهایی با سپهبد ناصر مقدم رئیس ساواک و شخص شاه داشتند.
سنجابی در دیدار با مقدم گفت : «ما ممکن است برای شاه به منزله آخرین تیر ترکش باشیم» در این مقطع احسان اللّه نراقی از رهبران جبهه برای شاه پیام آورده بود که آنان تحت شرایطی حاضرند با پشت کردن به مذهبیون با شاه برای تشکیل دولت به توافق برسند.
شاه نیز پس از مذاکره مستقیم با ملیون به آنان پیشنهاد تشکیل دولت داد.
سران جبهه نیز در جلسات داخلی خود کلیت پیشنهاد را پذیرفته و در پی یافتن فرد مطلوب و نیز حل مشکل خود با امام بودند.
«اکثر افراد شرکت کننده ابراز عقیده کرده اند که اگر لزومی به جلب همکاری مورد نظر باشد.
این صحیح نیست جبهه ملی خود را تحت عنوان تلاش برای همکاری با [امام] خمینی کوچک کند.
» در آذر 57 که سنجابی و فروهر تحت نظر مقامات ساواک به سر می بردند خطاب به مقامات عالی رتبه رژیم پهلوی گفتند : بازداشت ما دو نفر در ابتدای امر می توانست مقداری موجه باشد.
اما هر چه زمان بگذرد میدان برای دیگران و بخصوص آخوندها خالی می ماند و ما از سازماندهی و ایجاد یک سازمان متشکل در مقابل آنان عقب خواهیم ماند.
وقت آن رسیده که جبهه ملی تلاشهای خود را شدت دهد و سازماندهی کند تا بتواند در آینده مقابل آخوندها ایستادگی نماید.
همزمان جبهه ملی برای مطرح کردن خود به عنوان جانشین نظام پادشاهی و جلب نظر ایالات متحده تماسهایی با مقامات سفارت آمریکا در ایران برقرار کرد.
ارزیابی مسئولان سفارت پس از اولین ملاقات با وی چنین است : سنجابی می خواست چیزی را که وی حسن نیت خودش ـ عقاید روشنفکرانه و گرایش طرفدار غرب برای توجه ایالات متحده می داند ـ را به طورغیرمستقیم منتقل کند.
در آخرین روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی و ورود امام خمینی به وطن، جبهه ملی هر چه بیشتر از کاروان انقلاب عقب افتاد و راه مخالفت با برخی مواضع امام و فاصله گیری تدریجی از آن را پیش گرفت و سرانجام به دنبال اعلام مخالفت صریح با لایحه قصاص و قصد راهپیمایی و تحریک مردم، حضرت امام طی سخنانی تند و انقلابی در 25 خرداد 1360 غیرقانونی و مرتد بودن این تشکیلات را اعلام نمودند.
(ر.ک : ریچارد کاتم، ناسیونالیسم در ایران، ترجمه احمد تدین، تهران، کویر، 1370، صص 7 ـ 65 محسن مدیر شانه چی، احزاب سیاسی ایران، نشریه خاوران، سال 3، شماره 136، آذر 1372، صص 6 ـ 10.
کریم سنجابی، امیدها و ناامیدها، لندن، انتشارات ملیون، 1361، ص 21.
مارک چی، گازیور وسکی، سیاست خارجی امریکا و شاه، ترجمه جمشید زنگنه، تهران، سال، 1371 صص 234، 270 عمادالدین باقی، تاریخ شفاهی انقلاب به روایت بی.
بی.
سی، تهران، نشر تفکر، 1373، صص 139، 247.
اساسنامه جبهه ملی سوم، تهران، انتشارات جبهه ملی ایران، 1342.
جبهه ملی به روایت اسناد ساواک، تهران، 1381