اطلاعیه1
تاریخ سند: 13 مرداد 1338
اطلاعیه1
متن سند:
درباره : آقای سید عبدالحسین دستغیب طبق قراری که با مهدی مباشر گذاشته شد روز پنج شنبه ساعت 8 بعدازظهر به مسجد جمعه رفتم آقای سید عبدالحسین دستغیب به منبر رفته و جمعیت نسبتا زیادی در آنجا جمع بودند در اواسط گفتار وی موضوع غرور پیش آمد و نامبرده گفت سلاطین با همه جاه و مقام ظاهری همیشه تو سری خور مردم بوده اند و بدبخت هستند.نامبرده اظهار میداشت زمانی آقای احمد اردبیلی2 برای شاه عباس نامه ای نوشت و از او خواست که شخص ظاهرا بیگناهی را که به اعدام محکوم شده بود ببخشد و سپس آقای دستغیب گفت حالا عین نامه ملای اردبیلی را برای شنوندگان می خوانم.
بسم اللّه الرحمن الرحیم مالک دار فانی عباس این شخص بی گناه میباشد و اگر او را ببخشی شاید خداوند بعضی از گناهان صغیره تو را ببخشد.
سپس گفت خدا بعضی از گناهان صغیره را ببخشد یعنی تو گناه بسیار داری و ای کاش ملای اردبیلی در این دوره زنده بود تا این آقایان جلف را که جز پایبند عناوین و القاب نیستند ببیند تا این شاهنشاه ها را این شخص اول مملکت ها را و این کوفت و زهرمارها را ببیند.
سید عبدالحسین دستغیب
توضیحات سند:
1 ـ در سند مورخه 21 /5 /38 نیز شرح سخنرانی شهید دستغیب چنین گزارش شده است: شیراز احمد خلیفه اطلاعیه شب جمعه 21 /5 /38 درباره وعظ آقای سید عبدالحسین دستغیب در مسجد جامع بعد از خاتمه نماز از ساعت 10 /8 دقیقه تا ساعت 30 /9 دقیقه گفتار نامبرده بشرح زیر بوده است.20 دقیقه صحبت در وصف حسین بن علی علیه السلام 10 دقیقه صحبت در وصف روز قیامت و دعا جهت طلب بخشش 50 دقیقه دعای کمیل و سینه زنی پایان گفتار یاد شده بوده است احمد خلیفه 23 /5 /38 2 ـ ملا احمد اردبیلی معروف به مقدس اردبیلی و محقق اردبیلی در قرن دهم هجری در اردبیل دیده به جهان گشود.
ایشان که دارای فضائل اخلاقی، حالات روحی، مکاشفات و کرامات شگفت انگیزی بوده و در لسان بزرگانی چون شیخ حرّ عاملی، علامه مجلسی و شیخ عباس قمی، صاحب درجه ای توصیف ناپذیر در مراتب علم و فضل و عبادت و زهد و کرامت و ورع و تقوا و جلالت وصف گردیده، پس از شهید ثانی (ره) مرجعیت شیعیان را در نجف بر عهده گرفت.
وی در عصر صفویه می زیست وشاهان صفوی بنا به دلایل مختلف دینی و سیاسی و مصالح حکومتی خود به علمای دین بسیار ارج می نهادند.
در زمان شاه عباس اول که مقدس اردبیلی در نجف به سر می برد، شاه نامه هایی به او می نوشت تا به ایران بازگردد و دربار را با نور معنویت خود صفا بخشد.
اما مقدس جواب ردّ می داد و می فرمود: به آنچه خداوند بر من منّت نهاده و مرا در جوار قبور ائمه علیهم السلام جای داده، راضی هستم.
نقل کرده اند که یکی از کارگزاران دربار صفوی مرتکب جرمی شد و با خشمگین کردن شاه، از کار برکنار گردید.
آن مرد به نجف رفت و حاجت خود را به مقدس اردبیلی عرضه داشت.
ایشان بی درنگ نامه ای به شرح زیر برای شاه نوشت: «بانی ملک عاریت عباس! بدانکه اگر چه این مرد اول ظالم بود، اکنون مظلوم می نماید.
چنانچه از تقصیر او بگذری شاید که حق ـ سبحانه و تعالی ـ از پاره ای از تقصیرات تو بگذرد.
کتَبَه بنده شاه ولایت، احمد اردبیلی».
با رسیدن دستخط مبارک آقا، شاه عباس فرمان ایشان را اجرا کرد و چنین نوشت: «بعرض می رساند عباس، خدماتی که فرموده بودید به جان منت داشته به تقدیم رسانید که این محبّ را از دعای خیر فراموش نکنید.
کتبه کلب آستان علی ـ عباس».
ملا احمد مقدس اردبیلی به سال 993 هجری به دیار باقی شتافت.
ر.ک : سید سجاد موسوی، دیدار با ابرار، ج 36.