موضوع: اظهارات شیخ عبدالرسول قائمی
تاریخ سند: 30 مرداد 1353
موضوع: اظهارات شیخ عبدالرسول قائمی
متن سند:
رونوشت گزارش خبر شماره 10270/ ﻫ 1- 30 /5 /53 منبع 7986 حدود ساعت 18:00 روز 23 /5 /53 شیخ عبدالرسول قائمی تلفنی با شیخ غلامحسین جمی مشغول صحبت بود و موارد زیر بین آنان مورد بحث قرار گرفت.قائمی اظهار داشت بنا به گفته یک نفر کویتی به نام حاج حبیب بلوچ که اخیراً از عراق (نجف اشرف) به کویت مراجعت نموده بود اظهار می‌داشت وضع عراق به خصوص نجف خوب نیست و مراجع تقلید منجمله آیت‌اله شاهرودی1 و سایر طلاب خیلی ناراحت هستند و محلاتی که در بازار سرپوشیده در عراق مغازه دارد دستگیر و از وی خواسته‌اند که پولی ایرانی مربوط به آیت‌اله شاهرودی می‌باشد نزد وی می‌باشد یا خیر (چون پول ایرانی نزد هرکسی باشد او را می‌گیرند) و او هم منکر آن شده و در مورد وجود پول ایرانی نزد میلانی نیز از آیت‌اله شاهرودی هم تحقیقات به عمل آورده‌اند و ایشان اظهار داشته خیر و فعلاً هم از منزل خارج نشده و به کسی نیز اجازه ملاقات نمی‌دهد و به ناراحتی به سر می‌برد.
سپس قائمی اضافه کرده کاتب (منشی) آیت‌اله خویی2 به نام خوانساری و عده‌ای از اطرافیان خمینی را گرفته‌اند و خلاصه وضع اجناس بطور سرسام‌آوری در عراق گران شده و اوضاع آن کشور (به خصوص نجف اشرف) رضایت‌بخش نیست.
ضمناً قائمی گفته در حدود نه هزار تومان وجه برای آیت‌اله شاهرودی فرستادم و جمعی[جمی] نیز در پاسخ وی گفته من هم مبلغی جهت ایشان ارسال داشته‌ام.
نظریه شنبه: حاج حبیب بلوچ ایرانی است ولی تابعیت کویت را دارد و شناسنامه کویتی گرفته است.
مشارالیه از طرفداران مراجع تقلید نجف اشرف می‌باشد و حسینیه‌ای نیز در کویت دارد ضمناً گویا شیخ عبدالرسول قائمی مبلغ فوق‌الذکر را در مسافرت اخیر به کویت جهت آیت‌اله شاهرودی به نجف ارسال داشته است.
نظریه یکشنبه: نظریه شنبه به احتمال زیاد صحت دارد و مفاد خبر بعید به نظر نمی‌رسد.
نظریه سه شنبه: نظریه یکشنبه مورد تایید است.
نظریه چهارشنبه: نظریه یکشنبه مورد تایید است.
اصل در پرونده کلاسه 161123 است.
در پرونده کلاسه 9101 بایگانی شود.
13 /6 /53- وثوقی- 312
توضیحات سند:
1.آیت اللّه‌العظمی سید محمود شاهرودی، فرزند سیدعلی در سال 1301 ﻫ ش در روستای آقا عبداللّه شاهرود دیده به جهان گشود.
نسب او به زید بن علی ابن الحسین (علیه السلام) می رسد.
پس از خواندن مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول در شاهرود و بسطام، در سن 28 سالگی به نجف اشرف رفت و تا پایان عمر در آنجا به سر برد.
وی از محضر مرحوم آخوند خراسانی و محقق نائینی بهره گرفت و چندین سال در نجف به تدریس اشتغال داشت.
بعد از فوت مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی، مرجعیت بخشی از اهل تقلید ایران و عراق را به خود اختصاص داد.
ایشان در عصر آیت الله حکیم در ردیف علما و مراجع بزرگ شیعه بود که بعد از فوت آقای حکیم تصدی حوزه نجف و زعامت شیعیان به وی منتهی شد.
به دنبال رفتار وحشیانه رژیم عراق با اتباع ایرانی و همچنین حوزه های علمیه عراق در تاریخ 12 خرداد 1353 در نجف، تحت بازجویی مأمورین حکومت عراق قرار گرفت.
مأمورین بعثی چندین مرتبه به شکل نامطلوبی به منزل آیت الله شاهرودی هجوم بردند و ایشان را مورد بازجویی قرار دادند.
سرانجام آیت‌اللّه شاهرودی در شهریورماه 1353 بر اثر فشارها و بدرفتاریهای رژیم عراق، دارفانی را وداع گفت.
2.
آیت‌الله‌العظمی سید ابوالقاسم موسوی خوئی از مراجع بزرگ شیعه در نیمه رجب سال 1317 ﻫ ق در شهر خوی پا به عرصه وجود نهاد.
در سال 1330 ﻫ ق به نجف اشرف مشرف شده و از محضر استادان آن دیار بهره‌مند شد.
وی از جمله موفقترین شاگردان آقا ضیا عراقی، مرحوم نائینی و مرحوم کمپانی بود و خود نیز موفق به پرورش شاگردان بزرگی شد.
آیت‌الله خوئی پس از تحمل فشارهای بی‌شمار از سوی دولت بعث عراق در روز پنج‌شنبه هشتم صفر 1412 ﻫ ق به سرای باقی شتافت.
از ایشان کتب و مقالات ارزشمندی باقی مانده که کتاب معجم‌الرجال در 23 جلد از آن جمله است.