تاریخ سند: 22 اردیبهشت 1341
متن سند:
در ساعت 1100 روز دوشنبه 21 /3 /41 آقای سیدمحمود طالقانی طبق معمول به منبر رفته و بعد از قرائت آیاتی از قرآن مجید اظهار داشت : امروز در خصوص فساد و طرق مبارزه با آن صحبت می کنیم و بعد از ذکر چند حدیث و روایت نتیجه گرفت که فساد یعنی چه؟ و متعاقب آن به طور استفهام اظهار نمود : فساد یعنی آزاد گذاردن فیلمها و صور قبیحه خارجی و تهیه فیلم های ایرانی؟ و در اینجا به مقاماتی که از صاحبان استودیوها رشوه می گیرند اشاره نموده و گفته است کلیه اشخاص را دارم اگر بخواهند پرده دری کنم حاضرم یک به یک را روی منبر نام ببرم.فساد یعنی عزاداری به دستور مقامات و خریدن علم به مبلغ چهل هزار تومان؟ با پول کی؟ فساد یعنی بعد از پنجاه سال مشروطیت اکنون به دوره استبداد برگردیم؟ ـ فساد یعنی زنهای لخت و عریان در خیابانها و سرپل تجریش گردش کردن؟ ـ فساد یعنی پول دادن به اشخاص و آنها را اجیر کردن و برای جاسوسی و کارآگاهی به محافل مذهبی و سیاسی و به منازل اشخاص فرستادن؟ و بعد اضافه نمود : ای مردم بدبخت ترین افراد جاسوسان هستند ـ پست ترین شغل جاسوسی است جاسوسان بیچاره اگر از محافل خبر دادند...
هر ماه ممکن است پانصد تومان دریافت دارند والا اگر خبری نداشت.
.
با یک لگد جواب می دهند ـ بایستی تحول در این مملکت بوجود آید اما تحول در دین من و تو به تنهایی بدون لیاقت به انجام محول در امور سیاسی هستیم.
فساد یعنی این که آفتابه دزدها را محکوم به حبس ابد نمودن و اشخاصی که اموال عمومی ملت را غارت و چپاول نموده اند بنا به مصلحت چند ماه بازداشت کردن ـ سپس راجع به خروج مختار صحبت کرد و نتیجه گرفت که عاقبت بیدادگران چه شد ساعت 1215 به وعظ خود خاتمه داد.
ساواک شمیرانات آقای نخست وزیر دستور فرمودند مزاحمتی برای این مجلس فراهم نشود 23 /3 /41