موضوع : سخنرانی طالقانی
تاریخ سند: 23 آبان 1341
موضوع : سخنرانی طالقانی
متن سند:
شماره : 14101 / س ت دعوتنامه ای به مضمون پیوست در مورد سخنرانی سیدمحمود طالقانی منتشر شده است.«هذا القرآن یهدی للّتی هی اقوم» از آن جناب دعوت می شود در جلسه سخنرانی مذهبی ماهیانه که در تاریخ جمعه 2 آذرماه 1341 از ساعت 217 بعدازظهر در محل زیر منعقد است و آقای طالقانی تحت عنوان «قرآن و روش هدایتی آن»1 سخنرانی می نمایند شرکت فرمائید.
(تشکیل جلسه 7 و شروع سخنرانی 217 بعدازظهر) آدرس.
خیابان بهارستان قدری بالاتر از سه راه ژاله دست راست کوچه قائن داخل کوچه بعد از چهارراه اول کاشی 82 و 84
توضیحات سند:
1ـ قرآن و روش هدایتی آن، آیت الله سیّدمحمود طالقانی، تهران هر یک از قصص قرآن، پند و موعظه است و بالاخره برای هدایت به خیر و سعادت است و نشان دادن عواقب امورات برای عامه مردم که نمی توانند پیروزی نهائی تقوا را درک کنند و از محیط محدود زندگی و نفسیات و شهوات آنی خود سر بیرون آورند.بالاخره همه قصص و حکایتها، اعلام : «والعاقبۀ للمتقین» می نماید و پیروزی و رستگاری نهائی را برای گروهی و شکست و رسوائی را برای گروه دیگر نشان می دهد تا پیروان قرآن، آینده بین شوند، ناامید نباشند، پیوسته نگویند: حق مقهورات، مردم فاسد و خرابند، قابل اصلاح نیستند، طرفداران حق ضعیف هستند، مردان حق بیچاره اند.
باید به کار کسی کار نداشته باشند.
ما که در محیط محدود و زمان محدود و عمر محدود به سر می بریم، با این همه محدودیت، نمی توانیم درباره تاریخ و نهایت کاروان حقیقی سعادت، قضاوت صحیح نمائیم.
قرآن باید آئینه مقابل بصیرت ما باشد تا پایان کار حق و باطل و ریشه خیر و شر و ظهور آن را در تاریخ گذشته بنگریم؛ تا بنگریم آن گروه و افرادی که فاقد پول و سپاه و ایل و قبیله و جمعیت بودند، با اتکاء به حق، عاقبت بر همه قدرتها پیروز شدند و آنها که همه چیز، از قدرتهای مادی و وسایل در اختیارشان بود، مانند حباب و کف روی سیل، به باد رفتند.
و این مطلب و حقیقت هدایتی را، در همه سطور و آیات تاریخی و داستانهای قرآن، واضح و روش بنگریم.
به عقیده ما، در این زمان و همیشه و هر کس سر طرّه یاری گیرد و به تارهای موی آن آویز...
نتیجه آن مانند طرّه یارها، پراکندگی و بی ثباتی و سردرگمی و انصراف از مطالب حقیقی و جدی حیات است.
باید بجای این گفت : مصلحت دیدنی است که یاران، همه کار بگذارند و سر حلقه قرآن گیرند.
راستی و مصلحت و ضرورت و واجب اولای مسلمانان، همین است.
با آن آیاتی که خود دعوت به تفکر و تأمل در قرآن، و پیروی از هدایت آن می کند، آن سفارشهای پی درپی رسول خدا بخصوص در اواخر عمر شریفش.
و ائمه طاهرین درباره تمسک به قرآن، با آن حدیث مشهور بلکه متواتر از طریق عامه و خاصه، حدیثی که درباره همیشه مسلمانان بوده، برای این که مسلمانان به بیراه نروند، کوره راهها را در پیش نگیرند و همیشه آخرین ساعات عمر شریفش : که فرمود : «انی تارک فیکم الثقلین کتاب اللّه و عترتی»