موضوع: اعلامیه مضره
تاریخ سند: 28 دی 1353
موضوع: اعلامیه مضره
متن سند:
از: 23ﻫ تاریخ:28 /10 /1353به: 312 شماره: 3447 /23ﻫ
موضوع: اعلامیه مضره
در مورخه 23 /10 /53 تعداد 6 برگ اعلامیه مضره تحت عنوان فاجعه شهادت آیت‌اله حاج شیخ حسین غفاری‌آذرشهری1 در گوشه‌ای از مسجد سلطانی قزوین روی زمین ریخته شده بود.
نظریه شنبه. شنبه نظری ندارد.
نظریه یکشنبه و سه شنبه. مفاد گزارش خبر صحیح می‌باشد. ضمناً تاکنون با مراقبت‌هایی که به خصوص از طریق منبع 9111 معمول گردیده از اعلامیه‌های مورد بحث هیچ به دست نیامده است. معهذا به کلیه عوامل این ساواک آموزش لازم جهت شناسایی عامل یا عاملین تهیه و توزیع اعلامیه مذکور داده شده که در صورت حصول نتیجه مراتب به استحضار خواهد رسید. آسمانی
نظریه23ﻫ- نظریه سه شنبه تایید می‌گردد.
صادر شود- 28 /10 /53
توضیحات سند:
1.شهید آیت‌الله حسین غفاری، فرزند عباس در سال 1296 ﻫ ش در روستای آذرشهر تبریز متولد شد. وی در 6 سالگی پدر را از دست داد و از همان اوائل جوانی مشغول به کار و تحصیل شد. مقدمات را در روستا نزد شیخ علی میرزا و محمد حسن منطقی فرا گرفت و پس از آن به تبریز رفت و در یک نجاری مشغول به کار شد و همزمان به تحصیل علوم دینی پرداخت. به علت تنگدستی به روستا مراجعت کرد و پس از مدتی تحصیل را کنار گذاشت و به کشاورزی مشغول شد. در سال 1322 به قم سفر کرد و تحصیلات خود را نزد آیات عظام: فیض قمی، خوانساری و بروجردی ادامه داد. مبارزات سیاسی وی از سال‌های 1329 در دوران نهضت ملی با سفر به روستاها و سخنرانی در محافل مردمی علیه رژیم شاه آغاز شد. پس از کودتای 28 مرداد 1332 اقدام به انتشار مجله الدین والحیات نمود که پس از مدتی توقیف شد. در سال 1340 در افشای دسیسه رژیم در طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی گامی موثر برداشت و طی سال‌های 1342 - 1341 فعالیت‌های سیاسی خود را همراه با امام(ره) به اوج خود رساند و در 15 خرداد 1342 دستگیر و زندانی شد، پس از آزادی در سال 1343 در مسجد الهادی فعالیت‌های خود را ادامه داد. وی در طول سال‌های 1345 تا 1350 دستگیر و زندانی شد. وی در تیرماه 1353 دستگیر و به کمیته مشترک منتقل شد و با شکنجه‌های فراوان مورد بازجوئی قرار گرفت، آیت الله غفاری سرانجام پس از 7 ماه تحمل شکنجه‌های وحشیانه و پس از سال‌ها مبارزه در 7 دی ماه 1353 به شهادت می‌رسد.ر.ک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، شهید آیت‌الله حاج شیخ حسین غفاری، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1380