موضوع: جامعه روحانیت ایران
تاریخ سند: 22 اردیبهشت 1339
موضوع: جامعه روحانیت ایران
متن سند:
تاریخ:22 /2 /1339موضوع: جامعه روحانیت ایران
طبق اطلاع واصله از مدتی قبل روحانیون در صدد برآمده اند که جامعه روحانیت ایران را تشکیل بدهند تا این جامعه در حدود صلاحیت خود به فعالیت های مذهبی و سیاسی بپردازند و برای انجام این منظور نیز قرار شده جامعه تهران یک هیئت مدیره داشته و در هر یک از شهرستان‌ها هم یک یا دو نفر روحانی طراز اول به عنوان نماینده هیئت علمیه و مدیریت روحانیون انجام وظیفه کنند و رابط بین روحانیون شهرستان‌ها با هیئت مدیره مرکزی باشند در جلسه‌ای که درباره نتیجه مطالعات و مذاکرات قبلی که در خارج به عمل آمده بحث و گفتگو شده و اسامی عده زیر که به سمت نماینده جامعه در شهرستان‌ها تعیین و بر روی آنها توافق گردیده اعلام و قرار شده بقیه افراد شهرستان‌ها نیز تعیین و سپس جامعه شروع به فعالیت نماید.
گیرندگان:
سازمان اطلاعات و امنیت قزوین جهت اطلاع و اقدام مقتضی و اعلام چگونگی
قزوین: آیت‌اله حاج سید ابوالحسن رفیعی1
1ـ سابقه تشکیل شود.
2ـ برای پاسخ روز سه شنبه 27 یادآوری کنید. 26 /2 /39
توضیحات سند:
1. آیت‌الله العظمی آقا سیدابوالحسن رفیعى قزوینى، فرزند آقا سیدابراهیم قزوینى طالقانى در سال1310ق /1271ﻫ ش (که البته 1312 ق مشهورتر است) در شهرستان قزوین دیده به جهان گشود. دروس مقدماتى را در زادگاهش، در مدرسه صالحیه فرا گرفت. سطح فقه و اصول را نزد حاج ملاعلى طارمى و آیت‌الله ملاعلى اکبر تاکستانى فرا گرفت و در سال 1293 به تهران عزیمت کرد و در محضر استادان بزرگى همچون حضرات آیات: حاج شیخ عبدالنبى نورى، حاج میرزا مسیح طالقانى و سیدمحمد تنکابنى و شیخ محمدرضا نورى در اصول و فقه و از محضر آقا فاضل تهرانى شمیرانى و آقا میرزامحمود قمى، در منطق و فلسفه و عرفان بهره گرفت و در محضر آقا میرزا هاشم اشکورى مصباح‌الانس و آقامیرزا ابراهیم زنجانى، علوم ریاضى و آقا حاج شیخ على رشتى، هیات و اسطرلاب و هندسه را فرا گرفت.آقا سید ابوالحسن در سال 1298 ﻫ ش به زادگاه خویش مراجعت کرد و بعد از توقفی یکساله، مجدداً به تهران بازگشت و به تدریس علوم عقلى و نقلى در مدرسه عبداللّه خان پرداخت. در سال 1300 ﻫ.ش با تأسیس حوزه علمیه قم و در حالى که در درس اصول و فقه مرحوم آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى(ره) حاضر مى‌شد، خود نیز به تدریس پرداخت که پس از چندی، در سال 1304، به دستور استاد، محل درس خود را به مسجد بالاسر انتقال داد و در همان روزها، نگارش حواشى منظومه و رسائل را آغاز کرد. از شاگردان وى در قم مى‌توان حضرات آیات: آقا سید جلال‌الدین آشتیانى، آقا سیدرضى شیرازى، مرحوم میرزا محمد ثقفى تهرانى و دکترغلامحسین دینانى را نام برد.
وى در سال 1308 براى دومین بار به زادگاه خویش مراجعت کرد و حدود 32 سال، علاوه بر تدریس و اقامه جماعت در مسجد سلطانى، به حل امور و مرجعیت پرداخت.
آیت‌الله آقاسید ابوالحسن رفیعى قزوینى در سال 1339 به تهران بازگشت و تا پایان عمر خویش در تهران ماندگار شد. آیت‌اله رفیعی از اساتید فلسفه‌ی امام (ره) و از مراجع تقلید پس از آیت‌اله العظمی بروجردی بودند، ایشان در جریان نهضت امام(ره) از حامیان امام(ره) بودند. ایشان در دی ماه سال 1352 پس از یک دوره بیمارى دارفانى را وداع و در رواق بالاسر حضرت معصومه علیهاالسلام، کنار مرقد مرحوم آیت‌اللّه العظمى حاج شیخ عبدالکریم حائرى به خاک سپرده شد. وى صاحب تألیفاتى همچون: حواشى بر اسفار، حواشى بر منظومه، رساله رجعت، رساله معراج، رساله معاد و غیره مى‌باشد.