درباره : روزنامه آیندگان
تاریخ سند: 10 دی 1346
درباره : روزنامه آیندگان
متن سند:
از : اداره اطلاعات به : دفتر ویژه اطلاعات شماره : 2945 از طرف بعضی از مدیران جرائد و مجلات منجمله آقایان عباس مسعودی و دکتر مصباح زاده و مهندس والا در مقابل انتشار روزنامه (آیندگان) غیرمحسوس عکس العملهائی نشان داده می شود، خبر رسیده حاکی است این عکس العملها به داخل سندیکای مطبوعات نیز کشانده شده و جناح مخالف اداره کنندگان روزنامه آیندگان کوشش می کنند داریوش همایون (عضو مؤثر روزنامه آیندگان) را از سندیکای مطبوعات اخراج کنند، می گویند که نامبرده به سازمانهای اطلاعاتی خارجی وابستگی دارد و به همین علت صلاحیت فعالیت در سندیکای مطبوعات ایران را ندارد.فعلاً اعضای هیئت مدیره سندیکای مطبوعات به جناحهائی تقسیم گردیده و کشمکشهای داخلی آنها ممکن است سرانجام انشعابی در سندیکای مطبوعات بوجود آورد.
طرفداران روزنامه آیندگان عبارتند از : داریوش همایون، دکتر سمسار، صالحیار، محمدعلی سفری1، هوشنگ پور شریعتی، اسمعیل یگانگی.
2 مخالفین آنها عبارتند از : باستانی، نصیر امینی،3 خسرو شاهانی، عباس پهلوان، اسمعیل رائین،4 رضا مرزبان، منصور تاراجی، حسین سرفراز.
اشخاص مشروحه زیر که تاکنون بی طرف شناخته شده اند : بانو ظفری تورج فرازمند و محمدعلی بهشتی پور می باشند.
بایگانی شود.
توضیحات سند:
1.محمدعلی سفری، فرزند ابوالقاسم در سال 1303 ﻫ ش در لواسان متولد شد.
نامبرده پس از تحصیلات مقدماتی در رشته‌ی حقوق لیسانس و در رشته‌ی جزا فوق لیسانس خود را از دانشگاه ملی گرفت و به عنوان وکیل پایه یک دادگستری به کار پرداخت و مدتی مدیرکل روابط عمومی سازمان بیمه های اجتماعی بود.
مشارالیه از سال 1320 فعالیت مطبوعاتی را آغاز کرد و به عنوان نویسنده با روزنامه های اطلاعات، ایران نوین و آیندگان همکاری داشت و مدتی نیز سردبیری مجله‌ی کارگری و بامشاد را برعهده گرفت.
محمدعلی سفری عضو تشکیلات فراماسونری و دبیر لژ مولوی بود و از محمدرضا پهلوی نشان اصلاحات ارضی دریافت کرد.
وی در 30 بهمن ماه سال 1380 در تهران فوت کرد.
(اسناد ساواک ـ پرونده انفرادی) 2.
اسمعیل یگانگی فعالیت مطبوعاتی خود را از سال 1333 آغاز کرد.
و با نشریات مختلف به عنوان خبرنگار و نویسنده همکاری داشت.
وی با نام مستعار «الف یکتا» مطالب خود را چاپ می‌کرد و سالیان زیادی برای کیهان و اطلاعات کار مطبوعاتی انجام می‌داد.
نامبرده از اعضای مؤسس سندیکای نویسندگان و خبرنگاران بود و چند دوره عضویت هیأت مدیره‌ی آن را برعهده داشت.
3.
نصیر امینی، فرزند جواد در سال 1302 شمسی در خوانسار متولد شد.
درباره‌ی تحصیلات وی مطلبی در پرونده‌ی انفرادی اش در ساواک در دسترس نیست.
او ابتدا در وزارت فرهنگ و بعدها در وزارت دارائی و اطلاعات به کار پرداخت و در زمان اشتغالش در وزارت دارائی، ساواک وی را از عناصر حزب توده معرفی کرد.
در سال 1337 سردبیر سیاسی روزنامه کیهان شد.
در سال 1351 ساواک با فعالیت وی در شرکت تبلیغاتی یونیورس موافقت کرد، ولی در سال 1353 به دلیل چاپ مقاله ای نامناسب به همراه چند تن دیگر از روزنامه نگاران از فعالیت مطبوعاتی محروم و از کیهان اخراج شد.
او با انجام مکاتباتی با شاه و ساواک و اعلام نظریه‌ی اداره کل هشتم مبنی بر همکاری نصیر امینی جهت تأمین نیازهای اطلاعاتی اداره کل مزبور در زمینه مراجعه وابستگان مطبوعاتی کشورهای اقمار به روزنامه‌ی کیهان و...
مجددا به روزنامه‌ی کیهان برگشت.
امینی عضو باشگاه شاهنشاهی و باشگاه عصر بود و ساواک بارها با خروج وی از کشور موافقت کرد.
(اسناد ساواک ـ پرونده انفرادی) 4.
اسماعیل رائین، فرزند غلامحسین، مورخ، روزنامه نگار و محقق معاصر، در سال 1298 در بوشهر متولّد شد.
پدرش از خدمه‌ی پلیس جنوب و برادرش «پرویز» رئیس خبرگزاری آسوشیتدپرس بود.
رائین پس از تحصیلات، در سال 1314 به عنوان تلگرافچی در وزارت پست و تلگراف استخدام شد و در جریان وقایع آذربایجان، تلگراف های واصله از این استان را در نشریات کیهان، تهران مصور و آتش به چاپ می‌رساند و از این طریق به مطبوعات راه یافت.
او سپس به همکاری با روزنامه‌ی اطلاعات پرداخت و در سال 1329، به علت نشر خبری علیه رزم آرا به دستور او، از مؤسّسه‌ی فوق برکنار شد و به فعالیّت در مجله‌ی تهران مصور و روشنفکر ادامه داد.
رائین پیش از کودتای 28 مرداد 1332، از طرف حزب توده به عنوان خبرنگار فستیوال جهانی جوانان به بخارست اعزام شد و پس از بازگشت، به علت وقوع کودتا، در بندر انزلی دستگیر و به تهران اعزام و پس از چند روز آزاد شد.
او در یک مکالمه‌ی تلفنی با علی حافظی مدیر روزنامه‌ی دنیای جدید می گوید: «به خواهش والاحضرت اشرف پهلوی، زندگی خود را به باد داده و زحمت کشیدم و وقتی که خرشان از پل گذشت، دیگر مرا نشناختند».
او در این مکالمه، نصرت اللّه معینیان، رئیس جدیدالانتصاب دفتر مخصوص شاهنشاهی را به علت ...
«سرسپردگی به آمریکا» و خدمتگزاری به یاتسوویچ ـ رئیس سیا ـ در آمریکا مورد حمله‌ی شدید قرار می دهد.
اسماعیل رائین، از بدو تأسیس ساواک با آن همکاری داشت و یکی از سوژه های فعالیت و نفوذ در سفارت شوروی و وابستگان ایرانی آن، در پوشش پژوهش در تاریخ حزب کمونیست ایران بود.
در سال 1344 به همراه 5 روزنامه نگار دیگر ایرانی به اسرائیل مسافرت کرد و طی آن ملاقات‌هایی با سران آن رژیم به عمل آورد.
ساواک برای کارهای تحقیقاتی، تمامی امکانات را در اختیار وی قرار داد و حتی دفتری در خیابان روزولت، برایش تدارک دید.
آشنایی رائین با شاپور جی ـ ریپورتر ـ مسلم است.
او با برادران آدمیت روابط حسنه داشت.
کتاب 3 جلدی «فراموشخانه و فراماسونری در ایران» با همکاری فعال وی و ساواک تهیه و منتشر شد و ساواک برای تدوین آن، اسناد دسته بندی شده و منظم خود را در اختیار رائین قرار داد.
وی پس از آن با ماسون‌ها، مورخان و روزنامه نگاران ارتباط وسیعی برقرار می‌کرد که ماحصل آن را برای ساواک ارسال می داشت.
رائین رابطه‌ی خوبی با امیراسداللّه علم، وزیر دربار داشت و حتی در نوشته های خود، او را می ستود.
نوشته های وی را می توان بخشی از تاریخ ماسونی و حذف چهره های خاص دانست ...
مسلما زندگی عجیب و پرماجرای اسماعیل رائین نیاز به تحلیل دارد.
وی در سال 1358 در درگیری با مدیر مؤسسه‌ی امیرکبیر در تهران دچار سکته شد و درگذشت.
فصلنامه‌ی مطالعات سیاسی، مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، شماره‌ی 1، تهران، ص 64 ؛ فراماسونری در ایران، 2 جلد، مؤسسه‌ی تحقیقات و پژوهش‌های سیاسی، تهران، 1380