حزب رستاخیز ملت ایران1 برگ اعلام داوطلبی برای نمایندگی بیست و چهارمین دوره مجلس شورای ملی و هفتمین دوره مجلس سنا تکمیل این فرم فقط به منظور اعلام داوطلبی است
تاریخ سند: 21 اردیبهشت 1354
حزب رستاخیز ملت ایران1 برگ اعلام داوطلبی برای نمایندگی بیست و چهارمین دوره مجلس شورای ملی و هفتمین دوره مجلس سنا تکمیل این فرم فقط به منظور اعلام داوطلبی است
متن سند:
اینجانب نام علی اکبر نام خانوادگی صفی پور نام پدر مرحوم ابوالفتح شماره شناسنامه 4807 محل صدور نهاوند محل تولد 1299 نشانی : محل کار : تهران چهارراه شاه دفتر مجله امید ایران محل سکونت : تهران خیابان عباس آباد خیابان پاشا شماره 2 مدت سکونت 5 سال شغل و سمت فعلی : نویسنده ـ مشاغل قبلی = سردبیر مجله بدیع، عضو هیأت تحریریه خواندنیها، مدیر مجله امید ایران در دوره بیست و یکم نماینده مجلس شورای ملی از نهاوند و اکنون = نویسنده = داوطلب نمایندگی، مجلس شورای ملی از حوزه نهاوند می باشم.تاریخ بیست و یکم اردیبهشت ماه 1354 محل امضاء
توضیحات سند:
1ـ حزب رستاخیز تا قبل از سال 1353 احزاب گوناگونی چون «مردم»، «ملیون» و «ایران نوین» در کشور فعالیت داشتند و شاه گه گاه به نظامهای تک حزبی حمله می کرد و وجود احزاب مختلف را دلیل بر وجود آزادی می شناخت.در اواخر سال 1353 شمسی برخلاف حرفهای گذشته خود یکباره به نظام تک حزبی روی آورد و دستور تأسیس حزبی واحد به نام «حزب رستاخیز ملت ایران» را داد.
او حزب رستاخیز را تنها حزب قانونی کشور اعلام و عضویت در آن را برای تمامی افراد ملت اجباری کرد.
مطابق این دستور بایستی تمام کسانی که مخالف عضویت در حزب فوق بودند، کشور را ترک نمایند.
این حزب بر سه اصل «وفاداری به قانون اساسی»، «وفاداری به نظام شاهنشاهی»، و «وفاداری به انقلاب شاه و ملت» استوار بود.
هویدا، نخست وزیر وقت، به دبیرکلی حزب رستاخیز انتخاب شد و حزب کانونی گردید برای کسانی که به دنبال نفوذ و قدرت بودند.
حضرت امام خمینی (سلام اللّه علیه) به محض تأسیس حزب رستاخیز، آن را مخالف شرع شمرده و فتوی به حرمت عضویت در آن دادند و مجبور ساختن مردم به عضویت در آن را نقض قانون اساسی دانستند.
در اولین سالگرد تشکیل حزب، رژیم اعلام کرد که 23 میلیون نفر از جمعیت 33 میلیونی ایران عضو آن هستند.
شاه هیچگاه اجازه نمی داد که اعضای حزب پیرامون نفت، بررسی اصلاحی یا انتقادی انقلاب سفید، خرید اسلحه و تجهیزات و سیاست خارجی، جلسات و مذاکراتی داشته باشند.
6 ماه پس از تشکیل حزب، مقامات آمریکا در ایران به واشنگتن گزارش کردند که این حزب عملاً نقشی در سیاست ایران ندارد.
سرانجام در سال 1357 و به دنبال ورشکستگی کامل رژیم، انحلال حزب صریحا توسط خود رژیم اعلام شد و حتی یک نفر هم مخالفتی در این زمینه نشان نداد.
ر.ک: کوثر، ج 1، ص 384.
کوثر، ج 2، ص 101.