موضوع : مخابره تلگراف خمینی به آیت الله میلانی
تاریخ سند: 28 فروردین 1346
موضوع : مخابره تلگراف خمینی به آیت الله میلانی
متن سند:
از : 9/ ه به : 316 شماره : 1250 /9 ه روز 25 /1 /46 آیت الله خمینی از نجف اشرف تلگرافی1 به آیت الله میلانی مخابره که ضمن اظهار تأثر از گرفتاری آیت الله قمی2 از میلانی خواسته است خبر سلامتی وی را فورا به نجف مخابره نماید.آیت الله میلانی به زاهدان آیت الله کفعمی3 نوشته و از وی خواسته است که به زابل رفته و از آقا صادق روحانی از خبر سلامت قمی استعلام نماید چنانچه در زابل از قمی اطلاعی بدست نیامد به خاش رفته از قمی اطلاع دهد پاسخ آیت الله کفعمی تا به حال به میلانی نرسید.
و در پاسخ تلگراف خمینی تلگراف پیوست را برای مخابره به اداره پست و تلگراف مشهد تسلیم نموده است.
ملاحظات : نظریه رهبر عملیات: مقرر فرمایند به گزارش عملیات خبر مراجعه فرمایند.
توضیحات سند:
1ـ تلگراف مزبور را در سند بعد ببینید.2ـ در مورخه 9 فروردین 1346 آیت الله قمی در اعتراض به آئین نامه جدید وزارت فرهنگ که تهدیدی علیه استقلال روحانیت تلقی می شد و لایحه حمایت از خانواده ـ و نیز نیابت سلطنت فرح پهلوی ـ در مشهد سخنرانی نموده و به همین جهت بازداشت گردید.
* قابل ذکر است، ساواک ابتداءً ایشان را در منزل ممنوع الخروج کرد آنگاه روز بعد تحت الحفظ مأمورین ساواک به زاهدان انتقال داد و در ساعت 30 /22 مورخه 10 /1 /46 ایشان را به خاش تبعید کرد، بدنبال دستگیری و تبعید آیت الله قمی اساتید و علماء و طلاب حوزه علمیه مشهد مقدس و ائمه جماعات اقدام به تعطیل دروس و نمازهای جماعت کردند.
* ر.ک : هفت هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی، ص 287 3ـ آیت الله محمد کفعمی خراسانی در سال 1289 ه.
ش در محله عیدگاه مشهد متولد شد.
دروس مقدماتی را نزد اساتیدی چون ادیب نیشابوری، ادیب ثانی، حاج محمد قوچانی و درسهای دوره سطح را در نزد عالمانی مانند آیت الله حاج شیخ کاظم دامغانی و آیت الله میرزا احمد مدرس یزدی تلمذ کرد.
ایشان در سال 1309 به نجف رفت و در هشت سال اقامت خود در این شهر مراتب عالی علوم دینی را طی کرد.
در سال 1317 به ایران بازگشت و در موطن خود اقامت گزید.
آیت الله کفعمی در سال 1319 راهی زابل شد و چندی بعد به اصرار مردم زاهدان در این شهر ماندگار گردید و از آن پس منشأ خدمات فراوان علمی و عمرانی در این منطقه گشت: ساخت مدرسه علمیه زاهدان، مسجد جامع، کتابخانه عمومی این مسجد، مسجد کفعمی، تأسیس خوابگاه، تعمیر 18 مسجد در زابل، ساخت حمام و...
از این قبیل است.
آیت الله کفعمی منادی وحدت بین تشیع و تسنن در این منطقه بود.
ایشان ملجأ مبارزانی بود که به این ناحیه تبعید می شدند و یا می گریختند.
کمکهای ایشان در سال 47 و 48 هنگام خشکسالی سیستان و بلوچستان که شخصا به روستاها رسیدگی می کرد، از یاد نرفته است.
پس از انقلاب نیز آیت الله کفعمی در همین ناحیه ماندگار شد و مسائل انقلاب را پی گیری می کرد.
به هنگام جنگ در جمع آوری کمکهای مردمی و ارسال آن به جبهه ها تلاش فراوانی کرد.
آیت الله کفعمی در سال 1362 پس از ابتلا به بیماری صعب العلاجی دعوت حق را لبیک گفت و در صحن مرقد حضرت رضا (ع) به خاک سپرده شد.
ر.ک : انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، جلد 3، صفحه 268