صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد

درباره: علی اکبر فیض الدین معروف به مشگینی بازگشت به شماره 598/21 ـ 28/2/46

تاریخ سند: 7 خرداد 1346


درباره: علی اکبر فیض الدین معروف به مشگینی بازگشت به شماره 598/21 ـ 28/2/46


متن سند:

از: اداره کل سوم به: ریاست ساواک قم شماره: 14917 /316 خواهشمند است دستور فرمایید ضمن تعیین مشخصات کامل و سوابق نامبرده بالا جریان احضار وی و اینکه آیت الله شریعتمداری سفارش او را نموده بطور مشروح اعلام دارند.
مدیرکل اداره سوم ـ مقدم رهبر عملیات ـ صابری رئیس بخش 316 ـ باصری نیا رئیس اداره یکم عملیات ـ ثابتی1

توضیحات سند:

1ـ پرویز ثابتی متولد 1315 فرزند حسین، در بهمن ماه 1337 با معرفی ضرابی، مدیر کل ششم ساواک به استخدام ساواک در آمد.
او در بدو استخدام بیوگرافی خود را چنین اعلام داشت : «از بدو تولد تا تاریخ مهرماه 1328 در سنگسر از بخش های سمنان در محله ای به نام تپه سر سکونت داشته ام و از مهر 1328 برای گذراندن تحصیلات متوسطه به تهران آمدم و مدت سه سال در منزل شوهر خواهرم آقای محمد حسین رحمانیان سکونت داشته ام و از مهر 1331 خانواده ام نیز به تهران آمدند و در همان منزل آقای رحمانیان سکونت گزیدند، از سال 1336 به آموزگاری مشغول شدم.
دوران ابتدایی را در دبستان حسینیه و شاه پسند سنگسر از سال 1322 الی 1328 و دوران دبیرستان در فیروز بهرام و تهران از 1328 الی 1334 و در دانشکده حقوق دانشگاه تهران از 1334 الی 1337 مشغول به تحصیل بوده ام و بنده از بدو تولد در یک خانواده بهایی می زیسته ام و پدر و مادرم بهایی بوده اند.
سنگسر یک منطقه عشایری و دارای مردمی شاهدوست و وطن پرست است.
رستاخیز اهالی سنگسر در قیام ملی 28 مرداد دلیل بر این مدعاست.
به طریق اولی من فردی شاهدوست و وطن پرست می باشم».
ثابتی در سال 1345 رئیس اداره یکم اداره کل سوم، در سال 1349 معاون دوم اداره کل سوم و در سال 1352 مدیر کل سوم ساواک شد.
پرویز ثابتی، رئیس امنیت داخلی ساواک که بنا به خصوصیات شغلی اش صاحب چندین پاسپورت به اسامی مختلف بود، در اواخر حکومت ازهاری (آخرین نخست وزیر رژیم پهلوی) به ژنو گریخت و از آنجا به اتفاق همسرش به اسرائیل رفت.

منبع:

کتاب آیت‌الله العظمی علی‌اکبر فیض مشکینی به روایت اسناد ساواک صفحه 69

صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد
کلیه حقوق این پایگاه برای مرکز بررسی اسناد تاریخی محفوظ است. استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.