موضوع : ملاقات حلو با سید موسی صدر پیرو شماره : 8219/212 ـ 26/5/45
تاریخ سند: 27 مرداد 1345
موضوع : ملاقات حلو با سید موسی صدر پیرو شماره : 8219/212 ـ 26/5/45
متن سند:
به : 324 از : 212 شماره : 1188 /212 پییر جمیل1 وزیر کشور لبنان از شارل حلو2 تقاضا نمود که شخصا به دیدن سید موسی صدر برود و به او وعده بدهد که محرکین شایعات اخیر را تعقیب خواهد کرد.زیرا جمیل معتقد است که محرکین این شایعات ناصری ها3 می باشند و از این فرصت می خواهد استفاده نماید و تحت فشار شیعیان لبنان حلو را وادار نماید تا از اقدامات خرابکارانه ناصری ها در لبنان جلوگیری نماید.
لبنان 30 /5/ توضیح اداره کل دوم: منبع اغلب بین سوریه و لبنان آمد و رفت دارد و ضمن صحبت با دوستان خود اخبار اوضاع سوریه و داخلی لبنان و سازمان فلسطین را کسب می نماید.
3204
توضیحات سند:
1ـ پییر جمیل در ششم نوامبر 1905 در بکفیا شهری در منطقه (جبل لبنان) به دنیا آمد.بیش از 9 سال نداشت که حکم اعدام پدر و عمویش در سال 1914 از سوی عثمانیها صادر شد.
خانواده اش ناچار لبنان را ترک گفته و تا پایان جنگ جهانی اول در منصوره مصر اقامت گزیدند.
پییر جمیل تحصیلات ابتدایی، دبیرستانی و دانشگاهی خود را در مدارس مسیحیان گذراند و لیسانس داروسازی را از دانشکده پزشکی فرانسویان در بیروت دریافت کرد.
جمیل در انتخابات سال 1951 خود را برای اولین بار کاندیدای نمایندگی استان جبل لبنان نمود ولی ناکام ماند و تا سال 1958 کسی به طرفداران حزب کتائب افزوده نشد ولی با مشارکت در جنگ داخلی مسیحیان، بسیاری وی را تأیید کردند.
پس از انتخاب فؤاد شهاب به عنوان ریاست جمهوری و تشکیل دولت جدید رشید کرامی در 24 سپتامبر 1958، جمیل رهبری جنبش مخالفان را که (انقلاب مخالفان) نامیده می شد، به عهده گرفت.
در پی آن حکومت چهارگانه ای در 15 اکتبر 1958 تشکیل داد و آن را حکومت آشتی ملی نامید.
وی از زمان انتخاب شدن به سمت نماینده مردم بیروت در سال 1960 در همه دولت هایی که تا پایان سال 1964 تشکیل شد عضو پارلمان بود.
پییر جمیل که در انتخابات ریاست جمهوری سال 1970 خود را کاندیدای ریاست جمهوری نمود، در دور دوم انتخابات به نفع سلیمان فرنجیه کاندیدای مخالفان کنار رفت.
در دوران سلیمان فرنجیه مشی سیاسی خود را که همکاری با دولت شهابی وقت بود ادامه می داد.
حزب وی در جنگهایی که در مه 1973 بین لبنانی ها و فلسطینیان روی داد از طرف ارتش لبنان پشتیبانی می شد.
جمیل پس از کودتای نظامی که جمهوری فرنجیه اعلام نمود و توانست مرکزیت خود را تحکیم بخشد.
وی با حزب خود مرکز ثقلی در جبهه لبنان تشکیل داد و سوریه به خاطر گرایش وی تلاشهای خود را تقویت نمود.
جمیل دیدارهایی از دمشق انجام داد که در هر سفر حافظ اسد رئیس جمهوری سوریه به استقبال وی می آمد ولی روابط وی با سوریه رو به وخامت گذارد، زیرا مخالفت جناح تندرو حزب وی در مورد حضور نظامیان سوریه در بخش مسیحی نشین افزایش یافته و دلیل دیگر همکاری این جناح با اسراییل بود.
امین، پسر بزرگ وی نماینده منطقه متن در مجلس نمایندگان لبنان و طی سالهای 1982 ـ 1988 رئیس جمهور بود.
ولی پسر دومش از افراطیون مسیحی محسوب شده و فرمانده نظامی حزب و «نیروهای لبنانی» بود و برای چند ماه از سال 1982 نیز پست ریاست جمهوری لبنان را بر عهده داشت تا آن که طی یک حادثه انفجار جان باخت.
2ـ شارل حلو سیاستمدار، وکیل، روزنامه نگار لبنانی و رئیس جمهوری سابق لبنان (1964 ـ 1970).
در سال 1913 به دنیا آمد.
در رشته حقوق در فرانسه تحصیل کرد و از مؤسسان حزب کتائب لبنان بود ولی بعدها به حزب دستور بشاره خوری پیوست.
مدتی به عنوان سفیر لبنان در واتیکان مشغول به کار بود.
در سال 1949 وزیر دادگستری حکومت ریاض صلح شد و بعد از دو سال بر اساس لیستی که به تأیید بشاره خوری رسیده بود به عضویت مجلس نمایندگان درآمد.
وی در سالهای 1954 ـ 1955 منصب وزارت دادگستری و بهداشت را اشغال نمود و در سال 1957 به مخالفان کمیل شمعون پیوسته به همراه برخی مسیحی های میانه رو «نیروی سوم» را تشکیل داد.
این تشکیلات با تجدید دوران ریاست جمهوری کمیل شمعون به مخالفت پرداخت.
وی به عنوان جانشین ژنرال فؤاد شهاب و نماینده راه شهاب (هواداران فؤاد شهاب) انتخاب شد.
در دوران او نفوذ رکن 2 (سازمان اطلاعات) که در زمان شهاب قوی شده بود ادامه یافت و حوزه فعالیت آن در زمینه های سیاسی نیز گسترش یافت و شارل حلو به خوبی می دانست که چگونه از نفوذ دستگاههای مخالف شهابی ها که زمینه را برای انتخاب سلیمان فرنجیه به عنوان رئیس جمهوری 1976 در مقابل کاندیدای شهابی (الیاس سرکیس) آماده می کردند، بکاهد.
در اواخر دوران وی برخوردهایی با مقاومت فلسطین ایجاد شد و در نهایت به عقد موافقتنامه قاهره انجامید.
(فرهنگ سیاسی لبنان، ه علیزاده، ص 86، 149) 3ـ جنبش ناصری های مستقل در اوج فعالیتهای جمال عبدالناصر در لبنان، ابراهیم قلیلات، جاهل یکی از محلات بیروت و طراح ترور کامل مروه و مدیر روزنامه دست راستی «الحیات» گروهی از طرفداران ناصر را دور خود جمع کرد و بر این گروه نام «جنبش ناصریهای مستقل» گذارد.
قلیلات می گوید : جنبش ما که اتحاد مصر و سوریه در سال 1958 پا به عرصه وجود گذاشت،هدفش ایجاد اعتماد بین دولت و ملت بود که در لبنان از بین رفته است.
ما پس از حمله کماندوهای اسرائیلی در تاریخ 28 دسامبر 1968 به فرودگاه بیروت، حمل سلاح را یک وظیفه ملی جهت دفاع از کشور می دانیم.
ایدئولوژی ناصریهای مستقل همان سوسیالیزم عربی ناصر است.
رهبر این جنبش تأکید می کند که پس از مرگ جمال عبدالناصر رئیس جمهور سابق مصر خود را تابع هیچ یک از رهبران کشورهای عربی ندانسته ولی از کمک های اولیه رژیم های تندرو عرب برخوردار بوده است.
جناح نظامی این جنبش (المرابطون) نام دارد که رهبری آن نیز به عهده قلیلات است.
او صریحا اعتراف می کند که منبع سلاح و مهمات «مرابطون» سازمان فلسطینی فتح می باشد ولی ناگفته نماند که طی سالهای 1354 ش افراد «مرابطون» در حمله به پادگانهای ارتش و پلیس شرکت کرده و انواع تانک و زرهپوش و توپ و خمپاره انداز را به غنیمت برده اند مرابطون در جنگهای 1975 ـ 1976 فعالانه شرکت داشتند.
(ر.ک: لبنان و جهان عرب، منصور قدر، ص 136)