موضوع: صالحی نجف آبادی
تاریخ سند: 10 اسفند 1349
موضوع: صالحی نجف آبادی
متن سند:
رونوشت گزارش خبر شماره 12023 /20 ه 3 ـ نامبرده بالا اخیرا کتابی تحت عنوان شهید جاوید نوشته است که در آن به مقام حضرت حسین اهانت کرده و روی همین اصل عده ای از روحانیون از جمله سیدصادق روحانی ـ سیدکاظم شریعتمداری ـ گلپایگانی1 ـ سیدمرتضی علم ـ شهاب الدین مرعشی با انتشار کتاب مخالفت کرده اند فقط دو نفر از روحانیون به اسامی شیخ حسینعلی منتظری و شیخ علی مشکینی موافق هستند و در کتاب مزبور نوشته اند انتشار این کتاب خوب است.نظریه شنبه: مطالب کتاب ماهیت صالحی نجف آبادی را روشن می سازد زیرا این شخص مرتبا سنگ دین به سینه می زند.
نظریه یکشنبه: یکشنبه نظری ندارد.
نظریه چهارشنبه: نظری ندارد رونوشت برابر اصل است اصل در شماره 38356 می باشد در پرونده علی فیض مشکینی بایگانی شود.
اوانی 29 /2
توضیحات سند:
1ـ آیه اللّه العظمی سید محمدرضا گلپایگانی در سال 1277 شمسی در روستای گوگد در شش کیلومتری گلپایگان دیده به جهان گشود.تحصیلات مقدماتی را نزد پدر، آیه اللّه ملاتقی گوگدی، آقا ضیاءالدین اراکی و آیه اللّه شیخ عبدالکریم حائری یزدی گذرانید.
پس از تأسیس حوزه علمیه قم، به دعوت آیه اللّه العظمی حائری یزدی به قم رفته و مدارج عالی علوم حوزوی را در این شهر کسب نمود.
تبحر ایشان در علم فقه موجب شد که هفتاد سال مدرس این علم در حوزه علمیه قم باشد.
وی همچنین از مهاجرت علما و زعمای حوزه علمیه نجف به قم در سال 1341هجری قمری کمال بهره را برد و برای مدتی هر چند کوتاه از محضر درس برخی از آنان همچون آیه اللّه سیدابوالحسن اصفهانی، آیه اللّه نائینی و غروی اصفهانی بهره مند گردید.
با درگذشت آیه اللّه حائری، آقای گلپایگانی مسئولیتهای سنگین تری را متقبل شد و به تدریس دروس خارج فقه و اصول همت گماشت و تا پیش از ارتحال، همواره کلاس درس خارج معظم له در مسجد اعظم قم، یکی از بزرگترین مکاتب تدریس علوم دینی بود.
در پی درگذشت آیه اللّه بروجردی نیز بخش اعظم وظائف آن عالم ربانی در اداره حوزه علمیه قم به ایشان واگذار شد.
با شروع نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری حضرت امام خمینی (سلام اللّه علیه) ایشان همواره حامی نهضت و پشتیبان امام بود.
بیشتر اعلامیه های مراجع در مسیر مبارزه با رژیم شاه را امضا می کرد و در جلساتی که علمای قم در اوایل نهضت تشکیل می دادند، شرکت می نمود.
همگام با امام و دیگر مراجع، عید 1342 را به دلیل اصرار رژیم بر اجرای لوایح ششگانه (انقلاب سفید) تحریم و بعد از تبعید امام به ترکیه نیز از این اقدام رژیم به شدت ابراز ناخشنودی کرد.
واکنشهای سیاسی حضرت آیه اللّه العظمی گلپایگانی نسبت به مسائل روز ایران و جهان اسلام، رژیم پهلوی را همواره وادار می کرد که از موضع گیریهای ایشان بیمناک باشد.
مراسم نیایشی که ایشان در سال 1352 برای پیروزی مسلمانان در جنگ با اسرائیل برپا کرد، در آن زمان واکنش قابل توجهی به همراه داشت.
اعلامیه هایی که علیه رژیم شاه در مناسبتهای مختلف به ویژه در سالهای 56 و 57 از سوی ایشان صادر می شد، تنور مبارزه مردم را علیه رژیم شاه گرم نگاه می داشت.
در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی در زمستان 1357 ایشان با انتشار اعلامیه هایی از ارتش خواست که به ملت بپیوندد و اعلام کرد : «هر کس مردم را به گلوله ببندد، قرآن را به گلوله بسته است.
» پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مقاطع حساس شاهد حمایت ایشان از نظام اسلامی و جمهوری اسلامی بوده ایم.
در طول جنگ تحمیلی نیز همواره مشوق رزمندگان اسلام بود و بارها نمایندگان ایشان برای تقویت روحیه رزمندگان به جبهه رفتند.
در تمام انتخابات در صحنه بود و مردم را تشویق و ترغیب به رأی دادن می کرد.
ایشان علاوه بر انجام اقدامات خیریه از قبیل احداث مدارس، بیمارستانها و سایر خدمات عام المنفعه، چندین اثر تألیفی از خود به یادگار گذاشته اند که از آن جمله است : حاشیه بر عروه الوثقی، حاشیه بر رسائل، مناسک حج، تألیفی در فقه و کتابی در اصول.
حضرت آیه اللّه العظمی گلپایگانی در 19 آذر 1372 به ملکوت اعلی پیوست و پس از تشییع پرشکوه در تهران و قم، در جوار حضرت معصومه (سلام اللّه علیه) به خاک سپرده شد.