تاریخ سند: 16 آذر 1329
مأمور ویژه گزارش می‌دهد. به طوریکه در محافل مختلف شنیده است، در این دو روز طرفداران جبهه ملی شایع نموده‌اند
متن سند:
تاریخ: 16 آذر 1329
گزارش
13290916
مأمور ویژه گزارش می‌دهد. به طوریکه در محافل مختلف شنیده است، در این دو روز طرفداران جبهه ملی شایع نموده‌اند که اللهیار صالح روز 13 ماه جاری به آقای نخست‌وزیر التیماتوم داده است که اگر از این به بعد جراید جبهه ملی را توقیف نمایند، طرفداران جبهه که قاطبه اهالی تهران را تشکیل می‌دهند، علیه شما قیام خواهند کرد و ممکن است دست به ترور بزنند و عده‌ای به سرنوشت هژیر1 گرفتار شوند و بر اثر این تهدید، آقای نخست‌وزیر دستور داده‌اند که از توقیف روزنامه‌های جبهه ملی خودداری نمایند.
رونوشت برداشته شد.
توضیحات سند:
1. عبدالحسین هژیر، فرزند محمد وثوق در سال 1280 ش به دنیا آمد. در کودکی هنگام بازی با ترقه یک چشم خود را از دست داد. تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در مدارس مظفری و دارالفنون به پایان رساند و وارد مدرسه علوم سیاسی شد و به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. پس از دو سال استعفاء داد و به سفارت شوروی وارد شد. در همان سال روزنامه پیکان را با مدیریت پدرش و سردبیری خودش دایر کرد. در سال 1307 همزمان با اخراج ایرانیان از سفارت شوروی، هژیر هم بیکار شد تا اینکه وزارت طرق و شوارع تشکیل گردید و تقی‌زاده هم در راس آن قرار گرفت و هژیر به سمت بازرس در آنجا مشغول کار شد. پس از انتقال تقی‌زاده به وزارت دارایی وی نیز به آن وزارتخانه انتقال یافت. هژیر در وزارت مالیه عملاً مشاور وزیر در امور نفتی بود و پس از مدت کوتاهی رئیس اداره حقوقی شد. پس از روی کار آمدن فروغی، داور در راس وزارت دارائی قرار گرفت و چون در آن زمان هژیر کار مهمی نداشت، به جای دکتر علی علامیر، مفتش بانک ملی ایران شد. چون در آن زمان بانک ملی وظایف بانک مرکزی را انجام می‌داد جهت انتشار اسکناس دو امضاء لازم بود که یکی مدیر کل بانک ملی و دیگری امضای مفتش بود که امضای هژیر روی سری دوم اسکناس‌های منتشره وجود دارد. در 1318 مدیر کل وزارت دارائی شد و در همان سال به جای ابوالحسن ابتهاج به معاونت بانک ملی رسید. در اسفند 1320 موفق شد در آخرین ترمیم کابینه فروغی به سمت وزیر پیشه و هنر و بازرگانی منصوب شود. در کابینۀ دوم سهیلی، وزیر راه شد و در کابینه محمد ساعد مراغهای وزیر کشور، ولی در ترمیم سوم کابینه جای خود را به محمد سروری، معاون خویش سپرد و از دولت خارج شد. در کابینههای اول و دوم حکیمی وزیر دارائی بود و متوالیاً در چهار ترمیم کابینۀ قوام سمت خود را حفظ کرد. در سال 1326 در کابینۀ حکیمی به وزارت مشاور انتخاب شد و پس از سقوط حکیمی با رای اکثریت مجلس به زمامداری رسید. پس از کنارهگیری از نخستوزیری در سال 1328 به نمایندگی مجلس موسسان انتخاب شد، سپس وزیر دربار و فعال مایشأ شد. وی روز سیزدهم آبان 1328 در مجلس عزاداری و روضهخوانی که دربار در مسجد سپهسالار تشکیل داده بود هدف گلولۀ حسین امامی، عضو جمعیت فدائیان اسلام قرار گرفت و پس از 24 ساعت درگذشت.
منبع:
کتاب
اللهیار صالح به روایت اسناد ساواک-جلد اول صفحه 32
