موضوع : تماس سیدمحمود طالقانی با مردی ناشناس و مذاکرات آنان در مورد حسینیه ارشاد1
تاریخ سند: 14 دی 1346
موضوع : تماس سیدمحمود طالقانی با مردی ناشناس و مذاکرات آنان در مورد حسینیه ارشاد1
متن سند:
به : 312 از : 20 / ه 2 شماره : 31353 /20 ه 2 سیدمحمود طالقانی ضمن تماس با مردی ناشناس اظهار داشت آقا از این جریان نباید وضع عمومی حسینیه به هم بخورد نظر شما چیست؟ می شود امشب یا فردا اعلام کنند که آقای حجازی2 به علت بیماری حاضر نشدند بیایند این از نظر جنبه عمومی حسینیه خیلی بهتر است و ترتیبی می دهیم فردا وضع حسینیه طوری است که اگر طرف این جوانها را نگیریم ممکن است عکس العمل نشان بدهند در هر حال شما هم مثل همان طرف قاطعیت نشان بدهید و بگوئید من جایی می روم که تماس و برخوردی با چنین اشخاصی نداشته باشم بگوئید با این منبرهای پولی و تعیین مبلغ کردن من منبر نمی روم پیش از این که فلسفی عنوان کند شما عنوان کنید طوری نباشد در بعضی مجالس که آنها نفوذ دارند بروید ضمنا حسینیه ارشاد هم جنبه ای دارد که نباید ندیده گرفت البته این مسائل حل شدنی است توده جوانان روشنفکران مملکت اصلاً به این آدم خوشبین نیستند سابقه او پیش من است من پرونده او را از جوانی و بچگی دارم همه طرز افکارش را می دانیم و مطلعیم که چه روشی دارد به نظر من باید حسابها روشن شود طالقانی سپس اضافه کرد دعا می کنیم که خداوند شما را از شر جن و انس و اخلالهای آنها حفظ کند این افرادی که پول داده اند و برای حسینیه ارشاد ...کشیده اند منظورهایی دارند و آنجا باعث آبروی مسلمانان شده و باید این مطلب را منظور داشت ناشناس در پاسخ اظهار داشت من مطیع شما هستم و به جان شما هیچ نظری ندارم این یک ماه را من به قدری صحبت کردم که چند روز مابقی عمرم هم تمام شد برای آینده چه باید کرد؟ شما تکلیف مرا روشن کنید از همین حالا صنفهای خیلی مهم آمده اند مرا دعوت کرده اند برای ماه محرم حال اگر ما می گوئیم من نروم و در خانه بنشینم صنف بافنده می گوید ما مجلس آنها را که داشتیم داریم و پول جداگانه به آنها می دهیم و ضمنا کسی هم برای شما می گذاریم.
ناطق سپس افزود شما مولای بنده اید به قرآن مولای من هستید هر امری داشته باشید مطیعم چون طالقانی گفت امر نخواهد بود بلکه به عنوان مشورت و عاقبت اندیشی است اظهار کرد نخیر اصلا شأن شما امر کردن است نه این به نفع من و ضرر آن آقا خواهد بود که اعلام کنید من بیمارم چون بنده فردا ساعت 2200 در نارمک خواهم بود و بالاخره.
.
برملا خواهد شد.
طالقانی در پاسخ گفت احساسات و عواطف این جوانان نباید منحرف و لکه دار بشود.
نظریه منبع : به نظر می رسد شخص طرف تماس سیدمحمود طالقانی حجازی می باشد.
ملاحظات : به نظر می رسد مرد ناشناس فخرالدین حجازی بوده و مذاکرات آنان در مورد حسینیه مذکور به وجود آمده بوده است.
جاجرود
توضیحات سند:
1ـ در حدود سالهای 1344 و 1345، حسینیه ارشاد، به منظور معرّفی اسلام و تبلیغ صحیح آموزشها و معارف دینی به نسل جوان، پایه گذاری شد و در چهار بخش، فعّالیتهای خود را آغاز نمود: 1ـ تبلیغات، 2ـتعلیمات، 3ـ تحقیقات، 4ـتعاون و امداد.حسینیه ارشاد، در ابتدا با مشارکت شهید آیت الله مطهّری و مرحوم علّامه محمّدتقی جعفری تأسیس گردید و در مقطع اوّل حیات این مؤسّسه بسیاری از روحانیان اندیشمند و مبارز نظیر شهید دکتر باهنر، حجّت الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی و آیت الله مکارم شیرازی، در کنار نویسندگان و محقّقان غیرروحانی مانند دکتر شهیدی، دکتر علی شریعتی و مرحوم محمّدتقی شریعتی، با آن همکاری و همفکری داشتند.
امّا به مرور، با قدرت گرفتن عناصری از نهضت آزادی در مدیریّت آن و کنار زدن روحانیان از عرصه تصمیم گیری و سرپرستی آن و اختلاف و تضادهائی در اداره صحیح مؤسّسه، بتدریج در دهه پنجاه، حضور و همکاری روحانیّت در این مجموعه، کاهش یافت: بخصوص پس از کناره گیری شهید مطهّری و علّامه محمّدتقی جعفری از فعّالیتهای موسّسه ارشاد.
2ـ فخرالدّین حجازی، در سال 1308 ه .
ش.
، در خانواده ای روحانی، در شهر سبزوار به دنیا آمد.
وی، پس از پایان دوره متوسطه، وارد دانشگاه شد و در رشته ادبیات فارسی، از دانشگاه مشهد فارغ التّحصیل شد.
مبارزات، او علیه رژیم پهلوی، با عضویّت در جمعیّت فدائیان اسلام شروع شد.
وی، با تأسیس انتشارات بعثت، به رغم مخالفت دستگاه امنیّتی رژیم شاه، خدمات فرهنگی قابل توجّهی ارائه داد.
سخنرانیهای پرهیجان او در دوران مبارزه منجر به ممنوعیّت از وعظ و نیز بازداشت وی شد.
فخرالدّین حجازی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، برگزیده شد.
برخی از آثار علمی او، عبارت است از: نقش پیامبران در تمدّن انسان، پژوهش درباره قرآن، ترجمه زندگی امام حسن (ع)، زیبائیهای نهج البلاغه، سفر فاو، سفرنامه فرنگ، و علّامه محمّداقبال لاهوری و ...
(انقلاب اسلامی، به روایت اسناد ساواک، ج 1، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ص 5)