موضوع: اجتماع روحانیون در منزل میلانی
تاریخ سند: 31 تیر 1344
موضوع: اجتماع روحانیون در منزل میلانی
متن سند:
شماره: 6905 /9ﻫ تاریخ:31 /4 /1344موضوع: اجتماع روحانیون در منزل میلانی
روز پنجشنبه 31 /4 /44 از طرف آقای میلانی از علمایی که از شهرستان‌ها برای زیارت به مشهد آمده بودند دعوت به عمل آمده. موقع صرف نهار در سر سفره آقای میلانی صحبت نموده و چنین اظهار داشت: «روحانیت از روز اولی که قیام کرد هیچ‌گونه غرضی خصوصی با شخصی و یا مقامی نداشت و نظر این بود که چون این مملکت اسلامی است، احکام قرآن محترم باشد و عملیات خلاف دین انجام نشود و وضع اقتصادی مردم خوب بشود و مردم کار و نان داشته باشند و از این مضیقه نجات پیدا کنند؛ اسرایی که ما داریم از قبیل خمینی و سایرین آزاد بشوند. این خواسته‌ها را هم‌اکنون نیز داریم. من از آقایان تشکر می‌کنم که دعوت مرا پذیرفته‌اند و خواهش دارم که هر کس هرگونه اشکالی و یا ایرادی به من دارند در همین‌جا تذکر بدهند؛ زیرا اگر من اعلامیه نداده‌ام و یا حرفی نزده‌ام و یا در پاره‌ای مواقع سکوت اختیار کرده‌ام، وظیفه‌ای را تشخیص نداده‌ام. شنیده‌ام بعضی از آقایان نسبت به من اعتراضاتی داشته‌اند؛ خوب است در این مجلس که همه آقایان حضور دارند مطرح و هرگونه نظری و یا اعتراضی نسبت به من و یا به کارهای عمومی دارند اظهار کنند. ضمناً آقایان باید اتحاد و اتفاق داشته باشند و با یکدیگر مربوط باشند. هرگونه اقدامی که می‌خواهند بکنند، متفقاً انجام گیرد که نتیجه داشته باشد. آقایان بدانند همان‌طوری که مکرر گفته‌ام من با آشوب و بلوا و سروصدا مخالفم، برای اینکه هفتادو چند سالی که از عمر من می‌گذرد چه در عراق و چه در ایران، هر وقت بلوا1و خون‌ریزی شده مسلمان‌ها ضرر کرده‌اند و به نفع بیگانه تمام شده است. اگر ما مطلبی داشته باشیم که روزی بخواهیم عنوان کنیم باید با کمال آرامش و متانت صورت گیرد.
الان مصیبتی بین روحانیون پیدا شده که همه نسبت به هم بدبین هستند، غیبت، تهمت [و] افترا زیاد شده است. آقایان سعی کنند این بدبینی برطرف بشود، روحانیت یک جبهه واحدی داشته باشد. من آماده هستم که هرگونه اعتراضی نسبت به من دارند بشنوم و اگر خدمتی از من ساخته است انجام می‌دهم، البته ما آزادی آقای خمینی را می‌خواهیم لیکن هدف ما این نیست، هدف همان است که گفتیم.» سپس آقای حجری رفسنجانی اظهار داشت «فرمایشات آقا خیلی به‌جا است و مهم‌تر از همه این است که همان اتحاد و اتفاق باید باشد» بعد آقای لواسانی ساکن تهران اظهار داشتند «من هم پیشنهادی دارم: این است که دولت ایران اسلامی و شیعه است و اتحاد روحانیت تنها برای پیشرفت امور کافی نیست و باید ما با دولت هم متحد باشیم تا کارهایمان بهتر انجام شود و آقایان راهی پیدا کنند برای التیام و آشتی با دولت.»
سپس آقای میلانی گفتند آقایان هر مطلبی دیگر دارند بفرمایند.
آقای عبدالجلیل جلیلی کرمانشاهی و بقیه حضار گفتند مطالبی که آیتالله میلانی گفتند صحیح است و مورد قبول همه می‌باشد و مجلس پایان یافت. افرادی که حضور داشتند به شرح زیر می‌باشند:
1. آقای سیدعلی بهبهانی ساکن اهواز
2. آقای عبدالجلیل جلیلی کرمانشاهی
3. شیخ عبدالرسول قائمی ساکن آبادان
4. شیخ کاظم دامغانی ـ مشهد
5. شیخ حسنعلی مروارید ـ مشهد
6. میرزا جواد آقا تهرانی ـ مشهد
7. لواسانی از تهران
8. سیدرضی شیرازی از تهران
9. شیخ محمد کوهستانی از مازندران
10. سیدمحمود نجفی از قم ـ پسر آیتالله نجفی
11. شیخ دیانی از قم
12. سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد واعظ از مشهد
13. شیخ رضا نوغانی واعظ از مشهد
14. سیدمحمد یثربی از کاشان
15. شیخ جعفر صبوری از کاشان2
توضیح اینکه از آیتالله قمی و پسرش نیز دعوت شده بود نامبردگان در این مجلس شرکت نکرده و علت عدم شرکت اختلاف میان قمی و میلانی است.
رونوشت برابر اصل است.
اصل در پرونده آیتالله میلانی
بایگانی شود.
توضیحات سند:
1. در اصل: بلو2. در اصل: کشاشان