صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد

تاریخ سند: 19 آذر 1340


متن سند:

از : ساری به : تهران شماره : 729 حاج سیدمحمود طالقانی به اتفاق حاج صادقیان خیاط که از مریدان طالقانی است و دو نفر دیگر از اهالی تهران که شناخته نشدند صبح روز شانزده جاری وسیله راه آهن به ساری وارد و به منزل حاج سیدعلی اکبر میرکریمی بازرگان و اهل و ساکن ساری وارد و امروز با همراهان به طرف چالوس عزیمت نمودند به شهرداری چالوس دستور مراقبت از اعمال و رفتار وی و جلوگیری از فعالیت او داده شد.
برومند فعلاً بایگانی 23 /9 /40

توضیحات سند:

تاریخ : 27 /9 /40 شماره : 449 /311 د ـ 2 موضوع : سخنرانی سیّدمحمود طالقانی ساعت 19 روز 23 /9 /40، عدّه زیادی دانشجو و غیره، در مسجد هدایت شرکت داشتند.
گفتار آقای سیّدمحمود طالقانی، پیرامون تفسیر چند آیه از سوره بقره بود و در ضمن درباره این که دشمنان اسلام چه نقشه ای در پیش گرفته اند تا دنیای اسلام را متلاشی کنند، بیاناتی به شرح زیر اظهار نموده : هنگامی که در مجلس شورای لندن، بحث درباره کشورهای آفریقائی و سایر مسلمانان پیش آمده بود، رئیس مجلس، یک قرآن از جیبش بیرون آورده بود و خطاب به سایر نمایندگان گفته بود: تا این کتاب در میان کشورهای اسلامی از میان نرود، ما نمی توانیم به آمال و آرمان خود نایل شویم.
از این رو، لازم است با تمام قوا، سعی کنیم این کتاب را از بین ببریم.
از همان موقع، می بینید که با قرآن چه مبارزه هائی می کنند و می خواهند خرافات و حقّه بازی و دغل گری و هرگونه اعمال وحشیانه را جانشین حقایق آن بکنند.
بله مبارزه با قرآن را، در پیش گرفته اند.
چون می دانند قرآن، درس وحدت و مجاهدت و دفاع از حق، به پیروان خود می دهد.
می دانند کسانی که حقایق و مطالب هیجان انگیز قرآن را فهمیدند، دیگر حاضر نمی شوند به بندگی و بردگی تن در دهند.
مبارزه با قرآن، مگر چطور است؟ ما در مسجد حقایق قرآن را بیان می کنیم.
ما را به نام اخلالگر به حساب می آورند و هر چه می گوئیم قرآن چنین می گوید، در جواب می گویند منظورشان ما بوده و می گویند در مسجد باید از حیض و نفاس صحبت شود نه از وضع کشور و مردم.
بخش بایگانی، بهره برداری شد؛ بایگانی شود.

منبع:

کتاب آیت‌الله سید محمود طالقانی به روایت اسناد ساواک - جلد اول صفحه 150

صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد
کلیه حقوق این پایگاه برای مرکز بررسی اسناد تاریخی محفوظ است. استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.