موضوع: جلسه تفسیر و قرائت قرآن عطف 13281/20/ﻫ/12 – 7/5/51
تاریخ سند: 22 مرداد 1351
موضوع: جلسه تفسیر و قرائت قرآن عطف 13281/20/ﻫ/12 – 7/5/51
متن سند:
از: ساواک دماوند به: ریاست ساواک تهران 20 ﻫ 12 شماره: 596 /20م همانطوری که طی گزارشات خبری متعدد به عرض رسیده سیدجواد شرافت در باغ حاجی توسلی تحت پوشش انجمن کاوش های علمی و دینی دماوند بعضاً هفته ای یک بار حدود یک ساعت مجلس وعظ و خطابه دارد و چون در تهران سکونت داشته پس از ایراد وعظ به تهران مراجعت می نماید لذا برای این ساواک به جز مراقبت از یاد شده در ساعت مذکور امکان دیگری وجود ندارد ضمناً گردانندگان جلسه عبارتند از 1ـ مرتضی الویری دانشجو که اخیراً کمیته مشترک ضدخرابکاری دستور دستگیری وی را به جهت ارتباط با خرابکاران سینما کاپری1 صادر نموده است 2ـ محمود صفری آموزگار 3ـ حسین شریعتمداری دانشجو 4ـ روح اله میرزائی دانشجو 5ـ علی اصغر نوروزی آموزگار که برادرش به نام صادق نوروزی چندی قبل تحت تعقیب کمیته بوده است.علیهذا با عطف توجه به مراتب فوق و تردد مشکوک افراد نامبرده و تماس آنان با بعضی از جوانان متعصب مذهبی به نظر این ساواک افراد مزبور در پوشش جلسات تفسیر و قرائت قرآن فعالیتهای مضره نیز مینمایند رئیس ساواک دماوند ـ پورفرید دایره 2 28 /5 /51 اقدام شد29 /5 /51
توضیحات سند:
1 .پیش از سفر ریچارد نیکسون به ایران در خرداد ماه سال 1351 ش،اعضای سازمان یافته‌ی سازمان مجاهدین خلق، بعد از ضربه‌ی شهریور 50 ، عملیات چهار انفجار را به شرح زیر طراحی کردند: 1 .
انفجار بمب در دفتر شرکت هواپیمایی بریتانیا B O A c در تاریخ 14 اردیبهشت 1351 2 .
انفجار بمب در دفتر مجله‌ی «این هفته» که نشریه ای مبتذل و مروج علنی و صریح اشاعه‌ی فحشا و به مسئولیت «جواد علامیر دولو» بود، در تاریخ 14 اردیبهشت 1351.
عملیات شناسایی این انفجار توسط آقای مرتضی الویری صورت گرفت.
3.
انفجار بمب در نمایشگاه آسیایی در تاریخ 27 اردیبهشت 1351.
دراین عملیات، بمب در دست «محمد ایگه‌ای» که مسئول این اقدام بود،منفجر و منجر به کشته شدن او شد.
4.
انفجار یک بسته مواد منفجره ، جنب کیوسک پلیس راهنمایی واقع در میدان شاه (قیام فعلی) در تاریخ 3 خرداد 1351.
ر.ک: سازمان مجاهدین خلق ،پیدایی تا فرجام، ج 1.
ص، 532 در بهمن ماه 1351 نیز از انفجار در سینماهای پولیدور و رادیوسیتی، در ساعت 6 صبح سخن گفته شده است، ولی از انفجار در سینما کاپری حرفی نیست.
همان، ج 1، ص 546