موضوع : اعضاء کمیته مرکزی حزب توده ایران
تاریخ سند: 11 شهریور 1346
موضوع : اعضاء کمیته مرکزی حزب توده ایران
متن سند:
از : 811 به : 311 شماره : 17960 /810 اعضاء کمیته مرکزی حزب توده ایران بشرح زیرند: رضا رادمنش شغل دبیر اول حزب محل سکونت آلمان شرقی ایرج اسکندری شغل دبیر دوم حزب محل سکونت آلمان شرقی عبدالصمد کامبخش شغل دبیر سوم محل سکونت آلمان شرقی دکتر جودت کار حزبی می کند محل سکونت آلمان شرقی محمود بقراطی کار حزبی می کند محل سکونت در مسکو عبدالحسین نوشین در نشریات و انسیتو خاورشناسی ـ محل سکونت در مسکو امیرخیزی در نشریات و انسیتو خاورشناسی محل سکونت در مسکو حکیمی کار حزبی دارد محل سکونت در باکو محمدزاده کار حزبی دارد محل سکونت در باکو دکتر کیانوری شغل مهندس محل سکونت آلمان شرقی رضا روستا شغل آزاد محل سکونت آلمان شرقی غلام یحیی شغل صدر فرقه دمکرات آذربایجان محل سکونت باکو 1ـ رونوشت برابر اصل است.2ـ اصل در 155011 بایگانی می باشد.
ریاست بخش 215 محترما ستحضار می رساند.
11 /6 /46 از این برگ 12 برگ رونوشت تهیه فرمائید.
توضیحات سند:
1ـ کمیته مرکزی : عالی ترین مقام حزب در فاصله دو کنگره کمیته مرکزی است که فعالیت سیاسی و کار سازمانی حزب را رهبری نموده و در تمام موارد نماینده حزب می باشد و در مقابل کنگره مسئول است پلنوم کمیته مرکزی در سال حداقل دوبار تشکیل می گردد.تعداد اعضای کمیته مرکزی و مشاورین را کنگره معین می کند.
شرط ضروری عضویت در کمیته مرکزی اعم از عضو یا مشاور داشتن حداقل 5 سال سابقه حزبی است.
اساسنامه حزب توده ایران ص 15 سیاست و سازمان حزب توده ص 231 2ـ نوشین، عبدالحسین (1355 ـ 1285) کارگردان برجسته تأثر و از رهبران حزب توده.
وی در مشهد بدنیا آمد و فعالیت سیاسی خود را با شرکت در قیام کلنل محمد تقی خان پسیان آغاز کرد (1300 ـ 1299) پس از آن برای تحصیل در دارالفنون به تهران آمد.
سپس با استفاده از بورس دولتی برای آموختن تأثر مدرن رهسپار فرانسه شد و در آنجا با اندیشه های مبتنی بر سوسیالیسم آشنا شد.
پس از بازگشت به ایران همراه با صادق هدایت، بزرگ علوی و مجتبی مینوی «گروه ربعه» را تشکیل دادند که هر یک از اعضای آن در ادبیات و هنر معاصر ایران نقش بسزایی داشتند.
نوشین با گروه دکتر ارانی همکاری نزدیک داشت، اما همراه آنان دستگیر نشد، زیرا در آن زمان نماینده ایران در کنگره جهانی نمایشنانمه نویسان بود.
او پس از شهریور 1320 در نشست موسسان حزب توده شرکت کرد و به عضویت کمیته مرکزی موقت انتخاب شد و در کنگره های اول و دوم حزب (1327 و 1323) نیز به کمیته مرکزی راه یافت.
در دسته بندیهای درونی حزب توده، نوشین شخصیتی مستقل به شمار می رفت و از همین رو در دوران بحران داخلی حزب به عضویت هیئت اجرائیه موقت برگزیده شد (27 ـ 1326).
او پس از واقعه 15 بهمن 1327 همراه با رهبران حزب توده دستگیر و به سه سال زندان محکوم شد، اما در 1329 از زندان گریخت و به شوروی پناه برد.
در آنجا مدتی در شهر دوشنبه بود، سپس به مسکو رفت و به عنوان مترجم در رادیو مسکو به کار پرداخت و پس از آن در انستیتو خاورشناسی شوروی مشغول به کار شد و از آنجایی که امکان فعالیت در رشته تاتر برای او فراهم نبود به تصحیح شاهنامه فردوسی و تحصیل ادبیات پرداخت و رساله دکترای خود را به نام «واژنامک» فرهنگ واژه های شاهنامه، برای آموزگاه عالی ادبیات تنظیم کرد.
نوشین در دوران پیش از مهاجرت مهمترین آثار ادبی و هنری خود را خلق کرد و در ایجاد و پرورش گروههای تأتر سعدی حاصل تلاش او بود که تأتر سعدی در دوران زندان وی توسط شاگردان همچون حسین خیرخواه، حسن خاشع، کهنمویی و دیگران راه اندازی شد.
وی در 1355 بر اثر بیماری سرطان در بیمارستان کرملین مسکو درگذشت.
1ـ برگرفته از : خاطرات بزرگ علوی، خاطرات کیانوری، خاطرات ایرج اسکندری، احسان طبری، کژراهه، خاطرات پرویز اکتشافی، یرواند آبراهامیان، ایران بین دو انقلاب اسناد ساواک 3ـ صمد حکیمی، نام پدر بابا متولد حدود 1280.
وی از کارگران راه آهن بود که پس از شهریور 1320 ابتداء با اتحادیه یوسف افتخاری همکاری داشت، سپس به رضا روستا و شورای متحده پیوست (1326) او در سازماندهی اتحادیه کارگران راه آهن و اعتصاب سراسری آنان در 1325 نقش به سزایی داشت و مورد احترام کارگران بود.
در کنگره دوم حزب توده (1327) به عضویت کمیته مرکزی درآمد و پس از بهمن 1327 برای مدتی دستگیر و زندانی شد بعد از آزادی از زندان به باکو گریخت و تا 1334 تقریبا هیچ فعالیتی نداشت.
در پلنوم چهارم حزب توده (1336) به عنوان عضو کمیته مرکزی حضور داشت، اما به ممانعت از شرکت خود در جلسات کمیته مرکزی شکایت داشت.
صمد حکیمی عضو کمیته مرکزی بود ولی به جلسات آن راهش نمی دادند.
در کنفرانس وحدت (مرداد 1339) که حزب توده و فرقه دمکرات آذربایجان با یکدیگر متحد شدند صمد حکیمی به پیشنهاد دانشیان عضو کمیته مرکزی شد.
وی در باکو درگذشت فرزند وی مهندس علی حکیمی یکی از کسانی بود که توسط عباسعلی شهریاری عنصر نفوذی ساواک در حزب توده جذب ساواک شد و به همکاری با رژیم پهلوی پرداخت.
برگرفته از خاطرات نورالدین کیانوری، خاطرات پرویز اکتشافی، سیاست و سازمان حزب توده