صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد

موضوع : اظهارات حاج مرتضی تجریشی

تاریخ سند: 11 آبان 1346


موضوع : اظهارات حاج مرتضی تجریشی


متن سند:

به : 316 از : 20 ه 3 شماره : 23228 /20 ه 3 حاج مرتضی تجریشی در یک مصاحبه خصوصی اظهار داشت که تلگراف اعلامیه1 جدیدی از خمینی رسیده که یک نسخه آن نزد ربانی شیرازی بوده و ربانی قصد داشته توسط شیخ فضل اللّه محلاتی اعلامیه را جهت چاپ به حاج حسین مصدقی2 بدهد لیکن دستگاه از جریان اطلاع یافته و مصدقی و شیخ فضل اللّه محلاتی دستگیر گردیدند تجریشی اضافه نمود چون حس کردم ممکنست مرا هم بگیرند لذا به شاگردها دستوراتی داده عازم قم شدم.
در قم خواستم بمنزل آیت الله ربانی بروم که در راه با پسرش روبرو شدم اظهار داشت دیشب بمنزل ما ریختند و اقا را برده اند و اکنون هم منزل ما در محاصره است لذا شب را در منزل خلخالی گذراندم شب بعد هم در منزل شاه آبادی بودم تا آبها از آسیاب افتاد و بتهران مراجعت نمودم.
اصل در پرونده 12829 بایگانی است.
به پرونده عبدالرحیم ربانی شیرازی ضمیمه و ارائه شود.
28 /8 /46

توضیحات سند:

1ـ منظور نامه سرگشاده امام به هویدا و پیام ایشان به فضلاء و طلاب حوزه های علمیه می باشد که شرح ان در صفحات قبل گذشت.
2ـ مرحوم حسین مصدقی فرزند محمد در سال 1282 ه ش در شهر تهران بدنیا آمد.
مشارالیه در بازار تهران، به کاغذ فروشی اشتغال داشت و در سال 1341 در جریان مخالفت با قانون انتخابات انجمن های ایالتی و ولایتی دارای فعالیت های گسترده ای بود.
در راستای همین فعالیت ها در تاریخ 1 /3 /42 به ساواک احضار شد و 23 روز بعد به اتهام همکاری با روحانیون در نشر اعلامیه دستگیر و به مدت 8 روز زندانی شد و با سپردن تعهد همکاری آزاد گردید.
حسین مصدقی در تاریخ 11 /12 /43 به اتهام عضویت در هیئت های مؤتلفه دستگیر و 6 روز بعد از او رفع سوء ظن گردید.
مشارالیه در تاریخ 17 /11 /43 به ساواک گفت: «حدود سه ماه است با حضرت آیت اللّه خمینی مربوط هستم و رساله ایشانرا چاپ می کنم» حسین مصدقی مجددا در تاریخ 2 /8 /46 مورد سوء ظن قرار گرفت و دستگیر شد ولی زندانی نگردید وی در تاریخ 1 /5 /50 به علت سکته قلبی به رحمت خدا پیوست.

منبع:

کتاب آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحیم ربانی شیرازی به روایت اسناد ساواک صفحه 124

صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد
کلیه حقوق این پایگاه برای مرکز بررسی اسناد تاریخی محفوظ است. استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.