تاریخ سند: 10 مهر 1345
متن سند:
از : 21 به : 316 شماره : 2162 /21 شب جمعه 8 /7 /45 به مناسبت سالگرد مرحوم شیخ عبدالنبی عراقی در مسجد اعظم1 (یعنی مسجد آقای بروجردی) یادبودی از طرف آقای نجفی برقرار بود و مردم از تمام طبقات در آن مجلس شرکت داشتند و برقعی واعظ به منبر رفته ضمن وعظ بیاناتی درباره فضیلت علم نموده و مجلس در ساعت 15 /8 خاتمه یافت.و همچنین راجع به اختلاف آقایان که در بین آنها است اینکه آقای شریعتمداری چند سال پیش از طلاب حوزه علمیه قم امتحان کرده بود ولی آقای گلپایگانی قبول نکرده و حالا آقای گلپایگانی اعلان امتحان از طلاب را نموده و آقای شریعتمداری قبول نمی کند و خلاصه این اختلافات باعث شده که نتوانند کاری انجام بدهند.
رونوشت در پرونده های نامبردگان ضمیمه گردید رونوشت در پرونده آقای مرعشی نجفی بایگانی شود
توضیحات سند:
1ـ مسجد اعظم قم که یکی از آثار بزرگ آیت الله العظمی بروجردی است.در روز یازدهم ذی القعده سال 1374 مطابق 21 تیر ماه 1333 شمسی، سالروز ولادت باسعادت حضرت امام رضا علیه السلام، طی مراسم باشکوه و جنب و جوش مخصوص اولین کلنگ بنای آن به دست آیت الله بروجردی به زمین زده شد و بلافاصله شروع به کار ساختمان آن کردند.
قسمتی از محل ساختمان مسجد قبلاً خانه های شخصی و مسافرخانه بود و از لحاظ این که متصل به حرم مطهر حضرت معصومه علیهاالسلام بود، مشکلاتی را برای زائران و مجاوران حرم مطهر بوجود آورده بود.
به علاوه با اینکه شهر قم دارای مساجد بزرگ و کوچک بسیاری است، مع الوصف در اعیاد و سوگواریها، زوار در حوالی حرم و صحن حضرت معصومه از لحاظ محل سرپوشیده برای انجام فرائض دینی و سنن مذهبی سخت در مضیقه بودند.
آیت الله بروجردی پس از خرید مسافرخانه ها و خانه های افراد و شخصا با سرعت نسبت به روند ساخت آن نظارت داشتند.
اینک این مسجد در زمره یکی از مساجد بزرگ جهان اسلام است که در یک محوطه یازده هزار متری بنا شده است.
ساختمان مسجد به سبک معماری اسلامی ایران و دارای دو شبستان بزرگ و گنبد عظیم و فضای بزرگ زیر گنبد و دو گلدسته بسیار مرتفع می باشد.
یکی از مزایای این بنای عظیم این است که تمام آن، اعم از شبستانها و گلدسته ها و گنبد از بتون آرمه (سیمان مسلح) است و از این حیث بنیانی فوق العاده محکم است.
مسجد اعظم دارای کتابخانه و تجهیزات کامل و دارای موقوفاتی نیز می باشد.
ر.ک: زندگانی زعیم بزرگ عالم تشیع آیت الله بروجردی نوشته علی دوانی اقتباس از صفحات 213 الی 220.