تلگرافات وارده
تاریخ سند: 15 مهر 1357
تلگرافات وارده
متن سند:
اطلاع دارند که روح اله خمینی روز 14 /7 /57 به فرانسه عزیمت و فعلاً در پاریس اقامت دارد از قصد اقامت دائمی او در پاریس هنوز اطلاعی در دست نیست1 و موضوع ورود او بکشور نیز کاملاً منتفی نشده است بفرموده دستور فرمائید ظرف هفته جاری 31 پرسنل عملیاتی آن سازمان در ساعات غیراداری در اداره حضور داشته تا آمادگی لازم برای مقابله با هرگونه فعل و انفعالات و اتفاقات منطقه وجود داشته باشد ثابتی ریاست امنیت داخلی زیرنظر معاونت سازمان صورت 31 پرسنل عملیاتی که باید در اداره حضور داشته باشند تعیین و بآنها ابلاغ شود.بساواکهای تابعه ابلاغ شود.
15 /7
توضیحات سند:
1ـ ژیسکاردستن، رئیس جمهور فرانسه، در این روز برای بازدید از برزیل در آن کشور بود.پس از آگاهی از ورود امام از دفتر خود می خواهد که این پیام را به سفیر شاه در پاریس برساند.
پیام چنین بود : «همان طور که اطلاع دارید آیت الله خمینی ساعت 30 /14 روز گذشته به پاریس وارد شده است و چون دارای گذرنامه ایرانی می باشد احتیاج به روادید ورود نداشته است.
در فرودگاه از طرف عده محدودی از جامعه شیعه مورد استقبال قرار گرفته است.
به آقای خمینی اطلاع داده شده است که وجود ایشان در خاک فرانسه به عنوان یک توریست تلقی می گردد و به همین دلیل مدت اقامت شان موقتی است و ظرف این مدت باید از هر نوع فعالیت سیاسی خودداری کنند.
» (در راه انقلاب و دشواری های ماموریت من در فرانسه، ص 201) با وجود این، روزنامه اطلاعات در تماسی با پاریس و مصاحبه با یکی از همراهان امام کسب اطلاع کرد که «هنوز نمی توان به طور قطع اظهار داشت که اقامت حضرت آیت الله در پاریس چه مدتی ادامه خواهد داشت و اگر معظم له بتوانند با آزادی کامل نظرات خود را بیان نمایند و هیچ گونه محدودیتی برای شان وجود نداشته باشد فعلاً تا مدتی در پاریس خواهند ماند، ولی چنانچه محدودیتی از نظر ملاقات ها، مصاحبه ها و بیان نظریات برای ایشان از سوی مقامات فرانسه به وجود آید فورا این کشور را ترک خواهند کرد.
» (ش 15729، ص 4) با توجه به این مستندات روشن نیست که چرا ژیسکاردستن رئیس جمهور فرانسه در خاطرات خود که بعدها منتشر شد اظهار می دارد که کشورش به امام خمینی پناهندگی سیاسی داد.
او می نویسد : «[آیت الله خمینی] به محض ورود به فرودگاه تقاضای پناهندگی سیاسی کرد و ما هم به او دادیم.
» (حضور، ش 25، ص 9) امام حداقل سه ماه می توانست در کشور فرانسه اقامت کند.
آنچه برای دولت فرانسه مطلوب بود، پیشگیری از فعالیت سیاسی امام علیه نظام شاهنشاهی بود که روند رویدادها چنین اجازه ای را از فرانسه گرفت.