موضوع: سخنان شرافت در انجمن کاوش های علمی و دینی دماوند
تاریخ سند: 31 مرداد 1351
موضوع: سخنان شرافت در انجمن کاوش های علمی و دینی دماوند
متن سند:
از: 20/ﻫ/م به: 20/ﻫ /12 شماره: 632 /20/ﻫ/م درساعت 1700 روز 27 /5 /51 جلسه انجمن کاوش‌های علمی و دینی دماوند با شرکت شرافت و عده‌ای از اهالی تشکیل گردید.ابتدا صفری آیاتی از سوره بقره قرآن مجید قرائت نمود سپس شرافت در تفسیر آیه 272 سوره بقره چنین بیان نمود.
فی سبیل اله عبارت از مصالح اجتماعی است و نفقه، باید در راه مصالح اجتماعی به مصرف برسد باید دید مردمی که به دلیلی از کار و کسب خود باز می‌مانند و چاره‌ای ندارند مثل افرادی که زندانی می‌شوند و زندانی هستند و خودتان می دانید احتیاج به توضیح نیست یا کسانی که کاسب و تاجر هستند و با وضعی که می‌بینید یک آئین‌نامه و اساسنامه تصویب می‌کنند و کالای تاجر بادکرده و ورشکسته می‌شوند باید به این افراد نفقه بدهند و از حالشان باخبر باشند.
شرافت اضافه نمود من صحبت از قانون مدنی نمی‌کنم که زائیده مغز فاسد چند نفر الکلی است من از قانون قرآن صحبت می کنم.
نامبرده اظهار داشت در مشهد یک نفر ناگهان مرا بغل کرد وقتی برگشتم دیدم این آقا شخصی است که در تهران جاسوسی به ضرر اسلام می‌کرد حالا در مشهد با لباس روحانی می‌باشد و در این لباس خیانت به اسلام می‌نماید و حجت الاسلام است واقعاً شرم‌آور و ننگین است این به این دلیل است که روحانیت ما تشکیلات ندارد هر آشغالی این لباس را می‌پوشد اینقدر روحانیت را ضعیف کرده‌اند شما اگر لباس یک نفر ژاندارم یا اونیفورم یک سپور را بپوشید شما را تعقیب می کنند مثل لباس روحانیت نیست که آزاد باشد و هر آشغالی آن را بپوشد1.
شرافت متذکر شد فقر، دشمن دین و انسان است شخص و ملت و جامعه فقیر هیچی ندارد در دنیا 40% سرمایه در اختیار 6% مردم است جمعیت آسیا 50% جمعیت دنیا است ولی تولید آسیا 11% تولید خام دنیا می‌باشد.
مثلاً در یک کشور 30میلیون نفری 3 /1 [یک سوم] سرمایه در دست 2500 الی 2600 نفر می‌باشد بقیه چیزی ندارند ولی همین کشور 30 میلیون نفری صنایع مونتاژ و کاریکاتور دارند و بر اثر عقده های خودکم بینی بغل مصنوعات و صنایع کاریکاتور و مونتاژ خود می‌نویسند (مارک مراکش) ـ (مارک عراق) و این ممالک یا کشورها برای اینکه عنوان عقب افتاده نداشته باشند آمده‌اند برای آنها اسم کشورهای در حال توسعه درست کرده‌اند آخر دیدند غیرت مردم به جوش می آید 6000 سال سابقه تمدن داشته باشند ولی عقب افتاده قلمداد شوند .
یادشده عنوان نمود اسلام سرمایه را در حد متعادل و به طریق مشروع می‌پذیرد درصورتی که از این سرمایه در طریق مصالح اجتماعی استفاده شود مثل بنا کردن مدرسه نه برای برنامه‌های استعمار بلکه برای برنامه‌های اسلامی و قرآنی.
شرافت در پایان درباره سهم امام و نفقه مفصلاً صحبت نمود.
در این مجلس اصغر نوروزی، شریعتمداری، هادی رهنما، روح اله میرزائی، مقصود اقبالی، درویشی، ندیمی، قربانی، صفری، گودرزی، شرافت، خرمی و عده‌ای افراد محلی و دانش آموز که جمعاً 50 نفر بودند حضور داشتند این جلسه در ساعت 1830 پایان یافت نظریه یکشنبه: مفاد گزارش خبر مورد تائید می‌باشد.
ساسان نظریه دوشنبه: نظریه یکشنبه تائید می‌شود نظریه 20/ﻫ/م .
نظریه دوشنبه تائید می‌گردد.
نظریه سه شنبه: از ساواک مزبور خواسته شد تا نسبت به مراقبت از شرافت اقدام نماید سپاهی نظریه چهار شنبه20 ﻫ 12: نظریه سه شنبه مورد تائید می‌باشد.
پاد
توضیحات سند:
1 .نفوذ در دستگاه عظیم و نورانی روحانیت از روزی آغاز شد که دشمنان اسلام به قدرت واقعی علما و رهبران و مراجع بزرگوار دینی آگاهی یافتند.
این نفوذ که در برخی مواقع تا حد رسوخ جاسوسان استعمارگر در حوزه‌های علمیه پیش می‌رفت، درطول زمان موجب مشکلاتی در راه مبارزه شد.
در انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) نیز یکی از آسیب‌های جدی در مسیر مبارزه، حضور انگشت‌شمار کسانی بود که با وجود اینکه ملبس به لباس روحانیت بودند، نه تنها با اهداف انقلاب اسلامی همراهی نداشتند که در بعضی مواقع به مقابله با آن نیز می‌پرداختند و به عنوان عمّال رژیم پهلوی عمل می‌کردند.
حضرت امام خمینی(ره) در تفسیر سوره مبارکه حمد ،خطاب به علما و روحانیون می‌فرماید: « شما آقایان که در راه اسلام و علم قدم برمی دارید و متلبّس به لباس انبیاء شده اید و متلبّس به لباس روحانیت شده‌اید، گمان نکنید که درس خواندن، بدون اینکه قرائت به اسم رب باشد، برایتان فایده دارد.
گاهی ضرر دارد.
گاهی علم غرور می‌آورد.
گاهی علم انسان را پرت می کند از صراط مستقیم، اینها یی که دین ساز بودند ،اکثراً اهل علم بودند.
اینها یی که دعوت برخلاف واقع کردند ،اکثراً از اهل علم هستند.
» تفسیر سوره حمد، ص 239 این اظهارات شهید شرافت که لحنی تند دارد، در این شرایط سیاسی ـ اجتماعی و تحت تاثیر ضربهای که توسط نیروهای امنیتی شاه بر افراد مبارز وارد آمده، ایراد شده است.