موضوع: منزل آقاى خادمى
تاریخ سند: 22 مرداد 1357
موضوع: منزل آقاى خادمى
متن سند:
به: 312 13570522تاریخ: 22 /5 /37از: 10 ﻫ شماره: 9350 /10 ﻫ
موضوع: منزل آقاى خادمى
پس از مذاکرات مفصل و همه جانبه رئیس سازمان که با آیت‌اللّه خادمى و نمایندگان و به دفعات صورت گرفته بود قرار گردید آیت‌اللّه خادمى روز 19 /5 /37 اعلامیه‌اى صادر و مردم را دعوت نمایند تا از منزل مشارالیه بیرون بروند که به همین نحو عمل و در نتیجه شب هنگام مورخه 19 /5 /37 اعلامیه مورد نظر صادر و اجتماع کنندگان از منزل آقاى خادمى خارج و در خیابانها شروع به تظاهرات و خرابکارى نموده و با دخالت مأمورین تعدادى مجروح و دو نفر کشته و بقیه متوارى گردیدند.
متعاقب این حوادث حدود 1000 نفر از متظاهرین مجدداً با برداشتن چند نفر از مجروحین و مقدار زیادى چوب آجر و سنگ و حلبهاى محتوى بنزین به منزل آیت‌اللّه خادمى رفته و متحصن شدند. هدف متظاهرین از بردن مجروحین به منزل مذکور تحت تأثر قرار دادن تجمع کنندگان بوده تا بتوانند از این احساسات به نفع خود بهره‌بردارى و با استفاده از وسایلى که به همراه داشتند مبادرت به خرابکارى بیشترى بنمایند.
رئیس سازمان از ابتداى حوادث مذکور تا صبح مورخه 20 /5 /37 مرتباً با آیت‌اللّه خادمى و نمایندگان مشارالیه تماس تلفنى داشته و نامبردگان را دلالت تا به هر نحوى که باشد منزل مذکور را از متظاهرین تخلیه نمایند. در نتیجه یکى از نمایندگان آیت‌اللّه خادمى در ساعت 0330 روز 20 /5 /37 ضمن تماس تلفنى با مشارالیه اظهار داشت چنانچه مأمورین از اطراف منزل آقاى خادمى دور شوند تجمع کنندگان متفرق خواهند شد که به همین ترتیب عمل ولى اجتماع کنندگان تا ساعت 0530 از منزل خارج نشده و در نظر داشتند که روز جمعه 20 /5 /37 چند نفر از کشته شدگان را با آنجا آورده و با اجتماع عظیم یک آشوب همگانى به وجود آورند.
ضمناً اطلاع حاصل شده بود که در پشت بامهاى منازل با ظرفهاى بنزین و چوب و آجر و سنگ سنگربندى نموده تا هنگام آمدن نیروى انتظامى با آنان مبارزه نمایند. در این حالت از طرف سازمان تدبیرى اندیشیده شده و به نماینده خادمى ابلاغ گردید که اگر تا نیم ساعت دیگر منزل تخلیه نشود تمام امکانات نیروى انتظامى بکار خواهد رفت و ممکن است تمام اجتماع کنندگان از بین بروند. با این تهدید در ساعت 600 صبح 20 /5 /37 بدون دخالت پلیس منزل تخلیه گردید.
نظریه 10 ﻫ: چنانچه با تدبیر منزل تخلیه نمى‌گردید و اجتماع تا موقع حکومت نظامى برچیده نشده بود با سنگربندى و سنگ و چوب و بنزین و سایر وسایل تخریبى که مهیّا گردیده بود و از طرفى احساسات اجتماع کنندگان هم با حضور مجروحین به حد نهایت رسیده بود عده کثیرى کشته مى‌شدند و لطمات جبران ناپذیرى وارد مى‌گردید.