پخش اعلامیه در مورد حوادث شهرهای قم و تبریز در ارتفاعات شمال تهران
تاریخ سند: 12 اسفند 1356
پخش اعلامیه در مورد حوادث شهرهای قم و تبریز در ارتفاعات شمال تهران
متن سند:
روز 12 /12 /36 تعداد معدودی اعلامیه بامضاء جمعی از خطباء و فضلای حوزه علمیه قم که در آن مطالبی به پشتیبانی از حوادث شهرهای قم و تبریز و علیه حکومت ایران نوشته شده، در ارتفاعات شمال تهران پخش گردیده است.خلاصه متن اعلامیه مذکور بشرح زیر است : باز هم رژیم ایران برای تثبیت پایه های حکومت خود از مردم ستمدیده ایران بدنبال حادثه خونین قم، از آذربایجان، تبریز قربانی گرفت و بر کارنامه سیاه خود ورقی خونین افزود.
اینک جامعه علماء و خطباء راستین تشیّع برای حمایت از اسلام و قرآن و خونبهای به ناحق ریخته شده مسلمین ایران، بپاخاسته اند و ملت بیدار هم همگامی عملی خود را با ایشان به نمایش گذارده و همگی علیه نظام حاکم به قیام آگاهانه اقدام نموده اند.
ما به همه نوید می دهیم بنا به وعده های خداوند پیروزی نهائی از آن ماست و این مائیم که پیروزی خود را در جلسه بزرگداشت شهیدان ایران در سراسر کشور بویژه قم، مسجد اعظم و در تبریز جشن گرفتیم و لرزان بودن پایه های حکومت پوشالی ایران و رو سیاهی عمال خود فروخته آن حکومت را به ثبوت رساندیم.
در خاتمه اعلامیه اضافه شده: چون فریاد ما در این جوّ اختناق کشنده بگوش جهانیان نمیرسد، از رزمندگان خارج از کشور و داخل میخواهیم که در نشر آن با برادران ستمدیده و زیر فشار اختناق خود همکاری کرده و صدای ما را بهر وسیله ممکن به دنیا برسانید.
ارزیابی خبر : توزیع اعلامیه صحت داشته و مطالب بالا در آن درج شده است.
اقدامات انجام شده : مراتب به نخست وزیری اعلام گردیده است.
توضیحات سند:
* امروز (12 /12 /56) از طرف آیت الله العظمی مرعشی نجفی اعلامیه ای درباره حوادث 29 بهمن تبریز منتشر شد.آیت الله مرعشی نجفی در این اعلامیه به نقش تاریخی روحانیون در حفاظت از مرزهای جغرافیایی و آرمانی ایران اشاره کردند و سپس درباره مسببین حادثه تبریز آوردند : «ما جدا مصادر امور را مقصر حوادث قم و تبریز می دانیم و از آنان می خواهیم زندانیان بی گناه و فضلا و مدرسینی که بی جهت در تبعید به سر می برند هر چه زودتر مستخلص و به اوطان خود برگردانیده شوند.
» ایشان خطاب به مردم داغدیده یاد آور شدند : «یقین داشته باشند که روزی منتقم حقیقی داد مظلومان را از ظالمان خواهد گرفت.
» (اسناد انقلاب اسلامی / ج 1 / صص 433 و 434)