گزارش خبر
تاریخ سند: 24 مهر 1352
گزارش خبر
متن سند:
از: 16/ ﻫ تاریخ:24 /7 /1352به: 312 شماره: 10038 /16/ ﻫ
گزارش خبر
در تاریخ 11 /7 /52 سید مصطفى حسینى که غالباً بین ساعت 00 13 الى 00 14 سخنرانى مذهبى می‌نماید در مسجد عطار بوشهر1 بالاى منبر رفت و حدود دویست نفر در مسجد حضور داشتند یاد شده سخن خود را به این آیه قرآن مجید(قد خابه من حمل ظلما) یعنى کسى که ظلم را با خودش به گور می‌برد ستم کار و ناامید است شروع کرد. نامبرده مردم را تشویق می‌نمود که در مقابل آدم و حکام ظالم عقیده خود را بیان نمایند و چنانچه وظیفه دارد از این موضوع ترسى نداشته باشد ضمناً اضافه نمود که دخترها را به مدرسه نفرستید و حجاب از سر آنها بر ندارید.
نظریه شنبه- منظور سید مصطفى حسینى از اینکه علیه ظلم و ستمگرى باید قیام نمود و در مقابل ظالم هرچند قدرتمند باشد نبایستى ساکت نشست در لفافه اشاره به دستگاه دولتى بود.
نظریه یکشنبه- با توجه به اینکه شنبه شخصاً در جلسات نامبرده شرکت داشته و به روحیه سید مصطفى حسینى آشنایى دارد لذا اظهارات و نظریه او مورد تایید می‌باشد.
نظریه جمعه ـ سید مصطفى حسینى از آیت‌اله خوئى2 تقلید می‌نماید و از روحانیون مخالف بوشهر است فردى محافظه کار و عقیده و نظر مخالف خود را با دولت علناً کمتر بروز می‌نماید. ضمناً وى در سال جارى از قبول دعوت فرمانداری کل بوشهر از نظر اینکه با هزینه دولت در مراسم حج شرکت نماید به بهانه اینکه هزینه حج او هرسال به وسیله افراد به خصوصى تأمین می‌شود خوددارى کرده است و کمتر در مجالس رسمى و تشریفاتى که از طرف مقامات دولتى در بوشهر تشکیل می‌شود شرکت می‌نماید.
آقاى وثوقى سابقه ارائه شود 1 /8 بایگانى شد
با توجه به اینکه سابقه‌اى از وى موجود نیست به عرض می‌رساند تا وصول گزارشات بعدى از وی [ناخوانا] خواهد رسید
توضیحات سند:
1. مسجد جامع عطار از بناهاى حاج غلامعلى عطار است که پیش‌تر در بوشهر به تجارت عطارى مشغول بود. این مسجد سال‌ها به صورت مخروبه و ویرانه بود تا اینکه در سال‌هاى دهه 40 شمسى به کوشش حاج سید مصطفى حسینى و کمک مردم خیر بوشهر بازسازى شد. این مسجد در سال 1357 یکى از پایگاه‌هاى قیام و انقلاب اسلامى به شمار مى‌رفت و خیلى از راهپیمایى‌ها از آنجا شروع و یا به آنجا ختم مى‌شد .2. آیت‌الله‌العظمی سید ابوالقاسم خویى، فرزند سید على‌اکبر از مراجع بزرگ شیعه در رجب سال 1317 ﻫ ق/ آبان 1278 ﻫ ش در شهرخوى پا به عرصه وجود نهاد. در 13 سالگى به نجف اشرف مشرف شد و از محضر استادان بزرگ آن حوزه کهن بهره برد و خود نیز از استادان علوم آن دیار شد. ایشان از جمله موفق‌ترین شاگردان آقا ضیاء عراقى و مرحوم نائینى و کمپانى بود و خود موفق به پرورش شاگردان بزرگى شد. در ماجراى لایحه شاهانه انجمن‌هاى ایالتى و ولایتى به مخالفت با رژیم پهلوى برخاست. وى پس از 94 سال خدمت و تحمل فشارهاى بى شمار از سوى دولت بعثى عراق، روز پنج‌شنبه هشتم صفر 1413 هـ ق برابر با 17 مرداد 1371 ﻫ ش به سراى باقى شتافت. از وى کتاب‌ها و مقالات ارزشمندى از جمله کتاب رجال او باقی مانده است.