متن سند:
1ـ جنگ پارتیزانی نوشته مائوتسه تونگ.2ـ اختلاف ما با رفیق تولیاتی.
3ـ مطالب بیشتری درباره اختلافات میان رفیق تولیاتی و ما.
4ـ بیایید تا بر اساس اعلامیه و بیانیه مسکو متحد شویم.
5ـ حقیقتی درباره اینکه چگونه رهبران شوروی با هندوستان علیه چین متفق شده اند.
6ـ آموزش ملیونها وارث انقلاب.
7ـ آیا یوگسلاوی یک کشور سوسیالیستی است.
8ـ درباره مسئله استالین.
1 9ـ دیالکتیک انقلابی و چگونه امپریالیسم ارزیابی می شود.
10ـ دیکتاتوری دموکراتیک توده ای نوشته مائوتسه تونگ.
11ـ لنینیسم و رویزیونیسم مدرن.
12ـ آینه ای از رویزیونیسم.
13ـ برخورد درست با تضادهای میان مردم.
14ـ جنگ پارتیزانی از ارنستو چه گه وارا.
توضیحات سند:
1ـ استالین، ژوزف ویسار یونویچ جوگاشویلی، موسوم به استالین، در 21 دسامبر 1879، در گوری، نزدیک تفلیس، مرکز گرجستان شوروی سابق، به دنیا آمد.او ـ که پدرش پینه دوز بود ـ ابتدا در مدرسه دینی گوری و سپس در دانشکده کالج الهیّات تفلیس تحصیل کرد.
ولی به علّت فعّالیتهای سیاسی، از دانشکده اخراج شد.
وی، در 1898، به سازمان زیرزمینی و مخفی سوسیال دمکرات مارکسیست تفلیس پیوست و تا 1902 ـ که اولین بار دستگیری او بود ـ به زندان افتاد وی فعالیت سیاسی خود را ادامه داد.
استالین، در فاصله سالهای 1902 و 1903، پنج بار از زندان تزار گریخت و طی این فرارها در 1905، در منطقه تامر فورس، با لنین آشنا شد.
وی، در 1912، روزنامه پراودا را بنیان نهاد.
این روزنامه، به انتشارات حزبی و فعّالیتهای سیاسی، جهت می بخشید.
سپس لنین وی را به نمایندگی مخفی از بلشویکها، عازم گرجستان، محلّ سکونت خود کرد.
امّا در 1917، از گرجستان به مسکو بازگشت تا سردبیری پراودا را برعهده بگیرد و همراه با لنین، انقلاب موفّق بلشویکی اکتبر 1917 را، پیگیری کند.
لنین، استالین را از 1918 که انقلاب بلشویکی به پیروزی رسید و رژیم تزاری ساقط شد ـ تا 1921 به مقام وزارت کشور روسیه ـ که در آن زمان، کمیسری خلق نام داشت ـ منصوب کرد و رهبری جنگهای داخلی را به او سپرد.
استالین، در 1922 به جانشینی لنین که به علّت بیماری، در انجام تعهداتش سخت ناتوان بود برگزیده شد.
استالین، پس از مرگ لنین در 1924، رهبر مطلق شوروی سابق شد.
او، یک سال بعد، طرح صنعتی کردن کشور را، پی ریزی کرد و برنامه های متعددی برای بالا بردن توان صنعتی کشور، به اجرا درآورد.
در 1928، کاهش مواد غذائی، استالین را برانگیخت تا طرح کشاورزی جمعی را، به مرحله اجرا گذارد.
در نتیجه این طرح، بسیاری از کشاورزان (گولاکها)، به اتّهام مخالفت با برنامه اشتراکی کردن مالکیت زمین و کار دسته جمعی، جان خود را از دست دادند.
رقم تلفات کشاورزان ناراضی روسیه را در آن سالها، بین 5 تا 7 میلیون نفر تخمین می زنند.
از لحظه مرگ لنین، هر کلامی که استالین نوشت و هر دستوری که صادر می کرد، واجب الاجرا بود.
انتقادهای افراد برجسته حزب مانند تروتسکی، زینویف، و کامنوف، بهانه ای به دست استالین می داد تا آنها را مورد شکنجه قرار دهد یا حتّی به قتل برساند.
تصویب قانون اساسی جدید در 1926 ـ که به قانون اساسی استالین معروف شد ـ به وی اقتدار مطلق داد و امکان هرگونه مخالفت با رهبری حزب را، از میان برد.
در این میان بسیاری از ایرانیان پناهنده به اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و مارکسیست های قفقاز و آسیای میانه نیز مشمول تصفیه های استالین قرار گرفتند.
دهه 1930، دوره کشتار وحشتناک استالینی بود.
در این دهه، سازمان پلیس مخفی شوروی سابق، به منفورترین و سهمناکترین سازمانهای مخوف پلیسی جهان، تبدیل شده بود.
در این دهه، سازمان مزبور، صدها هزار نفر از مردم شوروی سابق را، در چهارچوب تصفیه های استالینی، قتل عام کرد و میلیونها تن از آنان را، به اردوگاههای کار اجباری و اراضی قطبی آن کشور، گسیل داشت.
تقریبا از تمامی اقشار جامعه و حتّی بسیاری از مقامات میانه رو حزب کمونیست شوروی سابق در آن زمان، در میان قتل عام شدگان دیده می شدند.
واژه سیاسی استالینیسم، بیانگر اختناق هولناک سالهای زمامداری استالین، بویژه در دهه1930 می باشد استالین، از 1941 تا 1945، جنگ علیه آلمان را رهبری کرد و در 1943، به درجه مارشالی رسید.
وی با، شرکت در کنفرانس تهران در 1943 و کنفرانس یالتا در 1954، نفوذ قابل ملاحظه ای برای شوروی سابق در اروپا و سازمان ملل کسب کرد.
امّا در سالهای بعد از جنگ، سیاست دوری از غرب را در پیش گرفت؛ سیاستی که بعدها به سیاست پرده آهنین معروف شد.
استالین، در پنجم ماه مارس 1953 درگذشت و خروشچف، در مقام دبیرکلّ جدید حزب، جانشین وی شد.
(ساجدی، احمد : مشاهیر قرن بیستم، انتشارات محراب قلم، تهران 1374، ص 29)