موضوع : جلسه هفتگی منزل علی اکبر نبوی و فروش کتب گفتار عاشورا و خودآموز آموزش قران بین شرکت کنندگان در جلسه
تاریخ سند: 17 مهر 1346
موضوع : جلسه هفتگی منزل علی اکبر نبوی و فروش کتب گفتار عاشورا و خودآموز آموزش قران بین شرکت کنندگان در جلسه
متن سند:
[به] : 312 [از] : 20 ه 2 شماره : 22133 /20 ه 2 ساعت 1400 روز 13 /7 /46 در مسجد هدایت بعد از نماز جماعت طبق معمول هفتگی سخنرانی و تفسیر قرآن توسط سیدابوالفضل موسوی معروف به زنجانی به عمل آمد در این جلسه عده ای از جمله مصطفی صادقی ـ جهانگیر عدالت منش ـ احمد رضایی ـ عبدالحسین کازرونیان حضور داشتند.خلیل شالچی پس از ادای نماز از مسجد خارج شد سپس بنا به پیشنهاد جهانگیر عدالت منش نامبردگان عازم منزل علی اکبر نبوی شدند.
در آنجا تمام صندلیها اشغال و دکتر جواد باهنر مشغول سخنرانی بود.
پس از آن حسن توانایان فرد راجع به کتب گفتار عاشورا نوشته دکتر آیتی ـ سیدمحمد بهشتی1 ـ سیدمحمود طالقانی ـ مرتضی مطهری و خودآموز آموزشی قرآن صحبت و تأکید نمود مطالعه این کتابها برای عموم مفید است.
متصدی فروش کتب مزبور یکی از برادران حسین نبوی و گل افشانی بودند.
توضیحات سند:
1ـ شهید دکتر آیت الله سیّدمحمّد بهشتی، در دوم آبان 1307، در اصفهان و در خانواده ای روحانی به دنیا آمد.او، در سن چهار سالگی، تحصیلاتش را در مکتبخانه آغاز کرد.
در 1321، تحصیلات دبیرستانی را رها کرد و در مدرسه صدر اصفهان، مشغول تحصیل علوم دینی شد.
وی، در 1325 عازم قم شد و به تحصیل در دانشکده معقول و منقول مشغول شد و در 1330، موفق به اخذ لیسانس از این دانشکده شد.
بهشتی، در نهضت ملّی شدن صنعت نفت، نقش فعّالی ایفاد کرد.
او، از 1333 تا 1342، همراه با تأسیس دبیرستان دین و دانش در قم، به نزدیک ساختن حوزه و دانشگاه پرداخت.
طی همین سالها، در تأسیس و فعّالیت هیئتهای مؤتلفه، نقش مهمی ایفا کرد.
پس از ترور شدن حسنعلی منصور، نخست وزیر وقت ایران به دست این گروه و با استفاده از موقعیّت دعوتی که آیات قم از ایشان برای هدایت مسجد هامبورگ به عمل آوردند، عازم آلمان شد.
او، در 1349 به ایران بازگشت.
امّا رژیم پهلوی، مانع از مسافرت مجدد وی به آلمان شد.
دکتر بهشتی، در 1354، به دلیل اشاعه مفاهیم سیاسی قرآن، طی جلساتی که از چهار سال پیش از آن ادامه داشت، بازداشت گردید.
امّا پس از مدّتی آزاد شد و در تشکیل روحانیّت مبارز، نقش فعّالی ایفا کرد.
او، نقش مؤثری در هدایت انقلاب اسلامی ایران در داخل کشور داشت و پس از عاشورای 1357، مدّتی دستگیر شد.
با عزیمت امام خمینی (ره) به فرانسه، وی نیز، عازم پاریس شد و به امر امام، هسته اوّلیه شورای انقلاب را با همکاری بزرگان دیگری چون آیت الله مطهّری و آیت الله موسوی اردبیلی و حجج الاسلام رفسنجانی و باهنر، تشکیل داد.
او، در سالهای پس از پیروزی انقلاب، به ترتیب، سمتهای رئیس شورای انقلاب، نایب رئیس مجلس خبرگان و رئیس دیوان عالی کشور را بر عهده داشته است.
وی، مؤسس حزب جمهوری اسلامی ایران و اوّلین دبیر کل آن بود.
دکتر بهشتی، سرانجام در هفتم تیر 1360، در جریان انفجار بمبی که منافقان در ساختمان مرکزی حزب جمهوری اسلامی کار گذاشته بودند، همراه با 72 تن از یارانش ـ که غالبا نمایندگان مجلس بودند ـ به شهادت رسید.
دکتر بهشتی، روحانی وارسته ای بود که برای حفظ انقلاب از نفوذ گرایشهای متفاوت سیاسی، تلاشهای فراوانی کرد.
شیوه مدیریّت وی در جامعه اسلامی ایران، توانست هواداران واقعی انقلاب اسلامی را از کسانی که با نقاب هواداری از انقلاب، قصد داشتند تیشه به ریشه جمهوری اسلامی ایران بزنند، متمایز سازد.
نقشی که دکتر بهشتی، در اداره نظام سیاسی و اجتماعی کشور داشت، تقریبا هیچیک از دیگر رهبران سیاسی و مذهبی، به استثنای رهبر انقلاب، نداشتند.
از این رو، شغل وی در مقام رئیس دیوان عالی کشور، فقط یک ظاهر رسمی داشت ولی در باطن امر، آن شخصیت برجسته، نقش قابل ملاحظه ای در حفظ شیرازه نظام و تقویّت پیوند موجود میان مردم و رهبری انقلاب ایفا می نمود.
بهشتی، محکمترین تکیه گاه مردم در انقلاب، پس از وجود مبارک حضرت امام (ره) محسوب می شد.
او، جان خود را نیز در همین راه نهاد.
کسانی که نقشه شهادت ایشان را ترسیم کردند، از قدرت روزافزون او برای جلوگیری از التقاط گروههای سیاسی در متن انقلاب و جامعه، بیمناک و بیزار بودند.
شهید بهشتی، فقط 28 ماه پس از پیروزی انقلاب زنده بود.
اما نام و یاد و راه او، همواره نزد مردم ایران و سایر مللی که با شخصیّت وی آشنایی داشتند، باقی ماند.
از او، در پیام تسلیّت امام خمینی، با عنوان «شهید مظلوم» یاد شد و به همین عنوان نیز، در بین مردم موصوف گردید.
(مشاهیر سیاسی قرن بیستم، احمد ساجدی، تهران، 1374، انتشارات محراب قلم، ص 102) و (شهید آیت الله دکتر بهشتی، به روایت اسناد ساواک، تهران، 1378)