تاریخ سند: 1 دی 1356
موضوع: خرابکاری
متن سند:
ااز: 2ﻫ ب تاریخ : 1 /10 /2536[]
به: 2 ﻫ1 و 311 شماره : 1945 /2 ﻫ ب
موضوع: خرابکاری
1001
1ـ مورخه 16 /9 /36 به همه مغازه‌داران پاساژ شهریارپور بابل تلفن کردند و تهدید نمودند که امشب شیشه‌های مغازه‌تان را خواهیم شکست.1
2ـ به سرایدار باغ و انبار حاجی علی اکبر طهماسبی (واقع در پل نبش باغ) تلفن کردند که امشب (پنج‌شنبه شب) انبار گاز شما را منفجر خواهیم کرد. به همسایه‌ها اطلاع بدهید که برای حفظ جان خود و خانواده خود از محل دور شوند. حاجی علی طهماسبی نماینده ایران گاز در بابل است انبار گاز او در باغش واقع در محله پل نبش بابل می‌باشد که دور تا دور آن خانه‌ی مسکونی است در این انبار همیشه چندین صد کپسول گاز روی هم انباشته شده است و این کاری است خطرناک. کمترین جرقه انفجاری شدید ایجاد خواهد نمود که منجر به خسارات مالی و جانی زیاد خواهد شد.
نظریه شنبه: خبر صحت دارد.
نظریه یکشنبه: خبر به احتمال قوی صحت دارد.
نظریه دوشنبه: نظریه یکشنبه مورد تایید است. نظریه 2 ﻫ ب: این اقدامات جنبه مشوب کردن اذهان را دارد به محض آن‌که فعالیت عناصر نامطلوب در منطقه نضجی می‌گیرد این عملیات پیاپی شروع می‌شود.
توضیحات سند:
1. هرچند در جریان انقلاب اسلامی، برخی از حرکت‌های تند توسط برخی از نیروهای انقلابی صورت می‌گرفت؛ ولی این جریان، فرصتی بود تا نیروهای امنیتی شاه نیز با استفاده از آن به خرابکاری‌های گسترده‌ای چون آتش زدن سینما رکس آبادان دست بزنند تا از این طریق ضمن نسبت دادن آن به نیروهای انقلابی و مذهبی، با انقلاب اسلامی به مقابله برخیزند. در مورد دست داشتن مأموران امنیتی و انتظامی رژیم شاه در آتش‌سوزی‌ها و خرابکاری‌ها، سال‌ها بعد نیز اعترافاتی از طرف رجال وابسته به سلطنت پهلوی منتشر شد. ماهنامه‌ی " روزگار نو" که از نشریات خارج از کشور است در شماره 112 خود به نقل از کتاب " شاهد" نوشته منصور رفیع‌زاده، با هدفِ تطهیر ناصر مقدم که خود طراح خانه‌های امن ساواک بود، (این کتاب در ایران با نام خاطرات منصور رفیع‌زاده ترجمه و منتشر شد) آورده است: " در سال 1977 تیمسار مقدّم که رئیس ضداطلاعات ارتش بود (وی در خردادماه سال 57 رئیس ساواک شد و پس از انقلاب اعدام گردید) هنگام بازدید از ایالات متحده‌ی امریکا در خانه من واقع در نیوجرسی اقامت کرد. در این زمان اختلاف او با تیمسار نصیری به اوج رسیده بود. تیمسار نصیری از دست تیمسار مقدّم خشمگین بود. تیمسار مقدم هم چشم دیدن تیمسار نصیری را نداشت. همان روز اول هنوز در اتاق نشیمن منزل من ننشسته بودیم که مقدّم بی‌پروا شروع به بدگویی از نصیری کرد و گفت: " به محض این که فرصت به دستم بیفتد، نصیری را جلوی جوخه اعدام می‌فرستم. پرسیدیم: چرا تیمسار؟ او چه کرده که باعث شده شما این طور حرف بزنید؟ جوابم را خیلی تند و سریع داد: برای این که او چه حقی دارد که نظامی‌ها را به کار آتش زدن اماکن و غارت بانکها می‌کشاند؟... حسّ ششمم باخبر شد که خیلی از دستبردها و خرابکاری‌های داخلی که در صفحات روزنامه منعکس می‌شود کار خودی‌هاست..." (روزگار نو سال 10 ش 112)
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، روزشمار استان مازندران (بابل)، جلد 1 صفحه 47
