تاریخ سند: 4 خرداد 1350
متن سند:
به : 712 از : 212 شماره : 1006 /211 سید موسی صدر رئیس مجلس عالی شیعیان لبنان در معیت اعضای هیئت اجراییه مجلس و چند نفر از نمایندگان شیعه پارلمان در 18 /5 /71 به سوریه عزیمت نمود.منظور از این بازدید تبریک به حافظ اسد1 رئیس جمهوری جدید سوریه اعلام گردیده بود.
2ـ سید موسی پس از بازدید حافظ اسد با عبدالستار السید وزیر اوقاف و نیز سرلشگر عبدالرحمن خلیفاوی نخست وزیر سوریه نیز ملاقات نمود.
نظریه نمایندگی : در مورد مذاکرات حافظ اسد و موسی صدر نتیجه متعاقبا اعلام می گردد.
تطبیق با طرح امور اجتماعی بند (2)
توضیحات سند:
1ـ حافظ اسد افسر و دولتمرد سوری در قریه «قرداحۀ» در نزدیکی لاذقیۀ در سال 1931 به دنیا آمد.از سال 1960 به عنوان عضو رهبری در تشکیلات نظامی حزب سوسیالیست بعث عربی، درآمد و پس از جنبش 8 مارس 1963 به فرماندهی نیروی هوایی رسید.
پس از جنبش 23 فوریه 1966 به وزارت دفاع رسید و در این حین نقش بسیار مهمی را ایفا نمود.
در اکتبر 1970 به یک حرکت اصلاحی دست زد و «صلاح جدید» و گروه وی را تبعید کرد و سپس به زندان افکند.
در مارس 1970 به ریاست جمهوری رسید و سوریه را به اتحاد جمهوری های عربی داخل نمود.
در جهت تنظیم امور با رئیس جمهوری مصر محمد انور سادات در مورد تدارک جنگ اکتبر 1973 همکاری نمود، ولیکن این مسئله پس از امضای توافقنامه دوم جداسازی نیروها در سینا، توسط انور سادات، متوقف شد.
وی بدون آن که مناسبات خود را با اتحاد جماهیر شوروی به هم زند، روابط محکمی را با پادشاه اردن و رهبری سازمان آزادی بخش فلسطین و برخی حکومتهای محافظه کار عرب برقرار کرد.
اما در زمینه مسایل داخلی، تنها به بخشهای خاص مجال عمل داد.
در نتیجه رد عقب نشینی از جولان توسط اسرائیل در سال 1967، با مشکلاتی مواجه شد در حالی که سوریه با قطعنامه شماره 338 شورای امنیت که متضمن قطعنامه شماره 242 همان شورا بود، موافقت کرده بود.
وی با موافقتنامه کمپ دیوید مخالفت نمود و در تشکیل «جبهه پایداری، شامل سوریه، لیبی، الجزایر، یمن دمکراتیک و سازمان آزادی بخش فلسطین مشارکت کرد.
پس از اقدام سادات در دیدار از قدس و پذیرفتن توافقنامه های صلح کمپ دیوید، به عراق نزدیک شد و در کنفرانس سران عرب در بغداد و تونس شرکت جست.
در 8 اکتبر 1980 به یک دیدار رسمی از مسکو دست زد.
این دیدار نهمین دیدار وی از آغاز دوران ریاست جمهوری او در سال 1970 بود.
در خلال آن «معاهده دوستی و همکاری» به مدت 20 سال میان وی و صدر هیئت رئیسه شوروی ـ لئونید برژنف ـ به امضا رسید.
جوانب نظامی این معاهده در وضعیتی که تیرگی اوضاع روز به روز در خاور میانه افزایش می یافت تا پس از گذشت دو هفته از جنگ ایران و عراق، فاش نشده بود.