موضوع: اظهارات آقای شرافت
تاریخ سند: 24 مرداد 1350
موضوع: اظهارات آقای شرافت
متن سند:
از: 20/ﻫ/م به: 20/ﻫ /12 شماره: 574 /20/ه/م در ساعت 18 روز 22 /5 /50 جلسه تفسیر و قرائت قرآن با شرکت آقای شرافت در دماوند محله فرامه باغ حاج توسلی تشکیل گردید ابتدا آیه 253 از سوره بقره قرائت شد.نامبرده درباره نبوت انبیاء سخنانی بیان نمود و پیرامون آیه قرائت شده از نظر معاد و برگشت انسان به زندگی جاوید و وحدت رسالت و یکتاپرستی انبیاء اظهاراتی ایراد کرد و درباره روز قیامت و نتیجه اعمال انسان باتوجه به منطق قرآن توضیحاتی داد.
آقای شرافت اشاره به عقلی و علمی بودن دین اسلام نمود که همچون امام محمد غزالی ها با تحقیق کامل دین اسلام را قبول کردند و خلاصه اینکه مسلمان وقتی توحیدش قوی باشد از هیچ قدرتی وحشت ندارد و انسان همنوع خودش را پرستش نمی‌کند1 چون قدرت انسان در هر درجه که باشد زوال پذیر است و منبع قدرت و نیروی اصلی خداست پس وقتی انسان موّحد شد دیگر از این گونه قدرتها هراسی ندارد و مانند یونانیان قدیم خدایانی را پرستش نمی‌کند نامبرده بالا در پایان نتیجه اعمال و رفتار در روز قیامت را مفصلاً تشریح نمود.
در این جلسه اصغر نوروزی ـ هادی رهنما ـ الویری ـ شریعتمداری ـ صفری ـ خرمی ـ اقبالی کوچک ـ درویشی ـ ندیمی ـ محمدابراهیم نمازی ـ محمدیان و عده‌ای دانش آموز دبیرستانی و معتمدین محلی و چند جوان تهرانی که جمعاً حدود شصت نفر بودند در این مجلس شرکت داشتند.
این جلسه در ساعت 1900 پایان یافت .
نظریه یکشنبه: مفاد گزارش خبر به نظر صحیح می‌رسد.
بنفشه نظریه 20/ﻫ/م : نظریه یکشنبه مورد تائید است.
ماهیت حقیقی جلسات...
و دستور مراقبتی داده شود.
28 /5 در ساعت 13 روز 27 /5 /50 به بخش 312 واصل گردید.
55598.
توضیحات سند:
1 .حضرت امام خمینی(ره) در کتاب شریف آداب الصلوۀ می نویسد: « عبادت را اهل لغت به معنای غایت خضوع و تذلّل دانسته‌اند و گفته‌اند چون عبادت اعلی مراتب خضوع است، پس لایق نیست مگر برای کسی که اعلی مراتب وجود و کمال و اعظم مراتب نعم و احسان را دارد و از این جهت عبادت غیرحق، شرک است و شاید عبادت ـ که در فارسی به معنای پرستش و بندگی است ـ در حقیقتش بیش از این معنی که گفته‌اند مأخوذ باشد و آن عبارت است از خضوع برای خالق و خداوند.
» آداب الصلوۀ، ص 284 و درمصاحبه با خبرنگار روزنامه‌ی لبنانی السفیر می‌فرماید: « انقلاب اسلامی برمبنای اصل توحید استوار است که محتوای این اصل در همه شئون جامعه سایه می‌افکند.
در اسلام، تنها معبود انسان و بلکه کل جهان، خداست که همه‌ی انسان‌ها باید برای او یعنی برای رضای او عمل کنند.
هیچ چیز و هیچ کس را نپرستند.
درجامعه‌ای که شخص‌پرستی‌ها و شخصیت‌پرستی‌ها ،نفع‌پرستی‌ها و لذت‌پرستی‌ها و هرنوع پرستش محکوم می‌شود و فقط انسان‌ها دعوت می‌شوند به پرستش خدا.
» صحیفه امام، ج 5، ص 81