تاریخ سند: 27 مرداد 1350
موضوع: کتب مضره
متن سند:
شماره: 11052 /8 ﻫ تاریخ:27 /5 /1350
موضوع: کتب مضره
ضمن مراجعه به کتابفروشی ویکتور هوگو واقع در شهرستان سیرجان کتابهای دل و دماغ و چهار مقاله نوشته مهندس مهدی بازرگان و کتاب مرجعیت و روحانیت نوشته علامه سیدمحمدحسین طباطبائی1، حاج سیدابوالفضل موسوی مجتهدینیا، مرتضی مطهری2، مهندس مهدی بازرگان، سیدمحمد بهشتی3، سیدمحمود طالقانی، سیدمحمدتقی جزایری مشاهده و خریداری گردیده است.4
نظریه یکشنبه ـ در جهت شناسائی صاحب کتابفروشی و کنترل اعمال و رفتارش اقدام گردید. سبلان
نظریه سه شنبه ـ 1ـ ضمن تایید نظریه یکشنبه با توجه به کتبی که در چند روز اخیر به طرق مقتضی از نقاط مختلف استان تهیه گردیده و همه از انتشارات شرکت سهامی انتشار واقع در خیابان باب همایون است بررسی محل مورد نظر ضروری به نظر میرسد.
2ـ از ارسال کتب خریداری شده خودداری و عین آن در ساواک استان است.
رونوشت برابر اصل است اصل در پرونده محصولات ممنوع میباشد.
توضیحات سند:
1. علامه سید محمد حسین طباطبایی از نوادگان عبدالوهاب تبریزی در سال 1281 ﻫ ش در تبریز به دنیا آمد. در 5 سالگی مادر و در 9 سالگی پدر خود را از دست داد. تحصیلات مقدماتی را تا سال 1296 فرا گرفت و سپس تا سال 1304 دروس فلسفه و عرفان را به پایان رساند. علامه طباطبایی بعد از تحصیل در مدرسه طالبیه تبریز همراه برادرش «سید محمد حسن» عازم نجف اشرف شد و به تحصیل علوم دینی مشغول گردید. ریاضی را نزد سید ابوالقاسم خوانساری و فقه و اصول را از محضر آیتالله نائینی و محمد حسین غروی اصفهانی فرا گرفت. در فلسفه استاد ایشان آقا سید حسین بادکوبهای و در معارف و اخلاق و فقه الحدیث استاد وی آیتالله سید علی قاضی طباطبایی بود. علامه طباطبایی پس از ده سال اقامت در نجف به زادگاهش برگشت و به مدت 10 سال در قریه شادآباد تبریز به زراعت و کشاورزی مشغول شد. در سال 1325 به حوزه علمیه قم رفت و در آنجا به تدریس «اسفار» و «شفا» پرداخت. علامه طباطبایی در تهران نیز جلساتی راجع به فلسفهی اسلامی و شیعی با هانری کربن و بسیاری از اساتید برجسته ایرانی فلسفه داشت که بسیار مورد توجه قرار میگرفت. استاد علامه طباطبایی سرانجام پس از یک عمر تلاش پیگیر در عرصه علم و دیانت در 24 آبان 1360 هجری شمسی در تبریز روی در نقاب خاک کشید. از آثار وی میتوان به تفسیر المیزان، اصول فلسفه و روش رئالیسم، شیعه در اسلام و سنن النبی اشاره کرد.
2. استاد شهید آیتالله مرتضی مطهری، فرزند حاج شیخ محمد حسین در سال 1298 ﻫ ش در فریمان چشم به جهان گشود. مقدمات علوم اسلامی را در شهر مشهد گذراند و در سال 1316 برای ادامه تحصیل به قم رفت و مراتب عالی علوم حوزوی را نزد اساتیدی چون حضرت امام خمینی (ره)، آیتالله العظمی بروجردی و علامه محمد حسین طباطبایی طی کرد. استاد مطهری با ورود به دانشگاه نقش عمدهای در نزدیک کردن اندیشههای حوزه و دانشگاه ایفا کرد. ایشان 22 سال استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران بود. آیتالله مطهری یکی از نظریهپردازان اصلی انقلاب اسلامی است. ایشان در تشکیل هیئتهای موتلفه دارای نقشی فعال بود و در همین راستا در هیئتی که گردانندگان آن شهید امانی و شهید لاجوردی بودهاند با طرح بحث انسان و سرنوشت و روشنگری مسائل اجتماعی نقش مؤثری داشته است. این هیئت یکی از پایههای اساسی تشکیل هیأت مؤتلفه در سال 42 بوده است. رژیم پهلوی ایشان را در سال 1356 ممنوع المنبر کرد. با پیروزی انقلاب اسلامی آیتالله مطهری یکی از اعضای اصلی شورای انقلاب شد. آثار فراوان ایشان جزو منابع پر طرفدار در شناخت اسلام و مبانی آن است. آیتالله مطهری در اردیبهشت ماه سال 1358 به وسیله گروهک «فرقان» ترور شد و به شهادت رسید.
ر. ک : یاران امام به روایت اسناد ساواک، استاد شهید مرتضی مطهری، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1382
3. شهید آیتالله سید محمد حسینى بهشتى در سال 1307 ﻫ ش در اصفهان بدنیا آمد. تحصیلات خود را تا پایان دوره دبیرستان در این شهر به اتمام رساند و سپس به آموزش علوم دینى روى آورد و مدارج این علم را
با سرعت طى کرد. آیتاللّه بهشتى پساز تبحر در فقه و اصول به فلسفه پرداخت و از سال 1330 تا 1335 نزد استاد علامه سید محمد حسین طباطبایى تلمذ کرد. ایشان بعدها وارد دانشگاه شد و رشته فلسفه را تا گرفتن درجه دکترا ادامه داد. آیتاللّه بهشتى در سال 1333 دبیرستان دین و دانش را در قم تأسیس کرد. ایشان در سال 1344 از طرف آیتالله خوانسارى به کشور آلمان رفت و امامت مسجد مرکز اسلامى هامبورگ را تا 5 سال به عهده گرفت. تشکل انجمنهاى اسلامى دانشجویان در همین زمان با حضور دکتر بهشتى در خارج از کشور شکل گرفت. علاقه او به تربیت نسل جوان موجب شد که پس از بازگشت از آلمان در سال 1349 به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآید و به عنوان کارشناس کتابهاى تعلیمات دینى در سازمان کتابهاى درسى ایران مشغول به کار شود. فعالیتهاى سیاسى دکتر بهشتى موجب شد که در سال 1354 دستگیر شود. آیتالله بهشتى یکى از اصلىترین عناصر شکلدهى به تظاهرات در مبارزات مردمى در سال 1357 بود. پس از پیروزى انقلاب دکتر بهشتى از طرف امام خمینى به عضویت شوراى انقلاب و سپس ریاست دیوان عالى کشور رسید. وى با تأسیس حزب جمهورى اسلامى اعتقاد عمیق خود را به تشکلهاى سیاسى نشان داد. نقش او در تدوین قانون اساسى جمهورى اسلامىتوسط مجلس خبرگان بىبدیل بود. آیتالله دکتر بهشتى در هفتم تیر 1360 در تالار سخنرانى دفتر مرکزى حزب جمهورى اسلامى به وسیله بمبى که منافقین (سازمان مجاهدین خلق) کار گذاشته بودند به همراه 72 از مسئولان نظام به شهادت رسید.
ر.ک : آیتالله سید محمدحسینى بهشتى به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسى اسناد تاریخى ، 1389
4. پیرو این گزارش آمده است:
از: 8 ﻫ تاریخ: 27 /5 /1350
به: 312 شماره: 11054 /8 ﻫ
موضوع: کتب مضره
پیرو: 11052 /8 ﻫ ـ 27 /5 /50
صاحب کتابفروشی ویکتور هوگو در شهرستان سیرجان اظهار داشته کتبی از قبیل در تلاش معاش و گلی که در جهنم روئید نوشته محمد مسعود [این دو کتاب در قالب رمان نوشته شدهاند. محمد مسعود مدیر روزنامه مرد امروز بود که توسط سروان ابوالحسن عباس از اعضای سازمان نظامی حزب توده و زیرنظر خسرو روزیه در 22 /11 /1326 ترور شد. ] را تمام کرده در نظر دارد از طریق تهران تهیه و به فروش برساند.
نظریه یکشنبه ـ مقرر فرمایند به نظرات یکشنبه و سه شنبه در گزارش خبری شماره پیروی مراجعه فرمایند. سبلان
آقای وثوقی ـ کتب مضره پیروی گزارش خبری منبع 3791
فعلاً بایگانی شود. 161125
اشرافی بود.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان کرمان، کتاب 2 صفحه 238
